ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΑΛΑΣΣΑ
Όλα μου τα τραγούδια αγαπώ, τα νιώθω «παιδιά» μου. Κι αν ξεχωρίζω τρία-τέσσερα από αυτά, είναι γιατί τα συνδέω με το μέγεθος της ψυχικής μου διάθεσης την ώρα που τα δημιουργούσα ή την στιγμή που τα πρωτοάκουσα μελοποιημένα.
Θα αναφερθώ στο τραγούδι «Για μια γυναίκα θάλασσα», το οποίο μελοποίησε ο συνθέτης Μιχάλης Τερζής και ερμήνευσε ο Παντελής Θαλασσινός, γιατί ήταν αυτό που με πέρασε από σαράντα κύματα. Ο συνθέτης επέμενε ν’ αλλάξουμε μια λέξη μου στο δεύτερο κουπλέ. Την πάλεψα για λίγες μέρες, τού πρότεινα μερικές, αλλά καμία δεν του άρεσε, κι όσες σύστηνε εκείνος δεν άρεσαν σε ‘μένα, γιατί διαφοροποιούσαν την ποιητική γλώσσα των στίχων μου. Ανήμερα των Χριστουγέννων σ’ ένα οικογενειακό τραπέζι, ακούω τυχαία την πολυπόθητη λέξη, την «αρπάζω» και τηλεφωνώ στον συνθέτη. Συμφώνησε κι εκείνος ότι ταιριάζει γάντι και δημιούργησε το πρόχειρο άκουσμα (demo) που στείλαμε στον Παντελή Θαλασσινό.
Πέρασαν αρκετές μέρες και η αγωνία μου είχε χτυπήσει κόκκινο. Ο Παντελής αργούσε ν’ απαντήσει. Θυμάμαι ότι εκείνον τον καιρό έκανε εμφανίσεις στον «Σταυρό του Νότου». «Σιγά να μην ασχοληθεί με το τραγούδι μου» σκεφτόμουν απελπισμένα. Άρχισα να σχεδιάζω εναλλακτική λύση για άλλον ερμηνευτή. Το ίδιο βράδυ, μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα, χτύπησε το κινητό μου τηλέφωνο. Αναστατώθηκα - από το ακατάλληλο της ώρας - αλλά η χαρακτηριστική ήρεμη φωνή του Παντελή μού έδωσε τη θετική απάντηση για «ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που έχω πει», όπως δήλωσε μέσα στη νύχτα ο αγαπημένος μου ερμηνευτής. Μόλις είχα περάσει το τεσσαρακοστό κύμα!
Ανέβηκα στον «βράχο της σιωπής» που δημιούργησε η ανύπαρκτη βιομηχανία τραγουδιού και πέρασα τη «γυναίκα θάλασσα» στη δισκογραφία, ντυμένη με τον Έρωτα, τις υπαρξιακές ανησυχίες και την ψυχή μου εκτεθειμένη σε λέξεις, και - από μαρτυρίες - πέρασε και στην καρδιά των ανθρώπων. Ίσως, να περιφέρεται ασκεπής στα ραδιοφωνικά κύματα που στήνουν ξόβεργες μουσικών θανάτων με τις κατευθυνόμενες επιλογές τους, αλλά σταθμεύει πάντα στα μουσικά προάστια ονειροπόλων και ποιοτικών ακροατών.
Βέρα Βασιλείου-Πέτσα
Στου βράχου τη σιωπή
τα μάτια μου αγναντεύουν
για μια γυναίκα θάλασσα
το βλέμμα της γυρεύουν.
Γυρεύουνε τα μάτια της
με τις χρυσές ανταύγειες
στον ασημί καθρέφτη της
για τις νυχτιές τις άδειες.
Μες το ταξίδι της σιωπής
μικραίνει τώρα ο κόσμος μου
χωρίς πυξίδα επιστροφής
μάταια ψάχνω τον προορισμό μου.
Σιωπά όποιος το μάταιο γνωρίζει.
Οι γλάροι δεν κρατούν
κανένα της σημάδι
λες και την πήραν κύματα
στα σκοτεινά του Άδη.
Στου βράχου τη σιωπή
ζωή μου θα περάσεις
ίσκιο δεν κάνει η θάλασσα
στην πέτρα θα γεράσεις.
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Μανόλης Ανδρουλιδάκης: κλασική κιθάρα, ακουστική κιθάρα, λαούτο
Κυριάκος Γκουβέντας: βιολί
Στέλλα Βαλάση: σαντούρι
Λεωνίδας Κυρίδης: μπάσο
Μιχάλης Τερζής: πιάνο, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας
* Το τραγούδι «Για μα γυναίκα θάλασσα» εμπεριέχεται στο βιβλίο-cd της Βέρας Βασιλείου-Πέτσα «Βορεινό παράθυρο», εκδ. ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου