Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2022

Χωρίς Ρεφρέν - Το Γιασεμί κι ο Δυόσμος

 



Μουσική: Κώστας Μουγιάκος
Ποίηση: Στέλιος Δουμένης
Ερμηνεία: Ζέτα Κολιού

***

Ο Στέλιος Δουμένης (1930-2011) γεννήθηκε στη Σαλαμίνα και ήταν ο μικρότερος από τα 12 αδέλφια μιας οικογένειας υλοτόμων-κτηνοτρόφων. Τελείωσε την Πέμπτη δημοτικού και στη συνέχεια μπήκε στη βιοπάλη βοηθώντας τον πατέρα του και τα μεγαλύτερα αδέλφια του στην υλοτομία. Δούλεψε τη δεκαετία του '50 στο κουρείο του αδελφού του και στη συνέχεια ασχολήθηκε αποκλειστικά με την κτηνοτροφία ως και το τέλος της ζωής του.

Είχε μεγάλη αγάπη για τη μουσική και υπήρξε δεξιοτέχνης στο μπουζούκι. Αποτέλεσε αναπόσπαστο μέλος της Κουλουριώτικης Κομπανίας από το 1975 ως και το 1990. Το 1980 του προτάθηκε να δουλέψει σε ελληνικό κέντρο διασκέδασης στη Νέα Υόρκη με υψηλές απολαβές αλλά αρνήθηκε καθώς ήθελε να εξασφαλίζει μόνο τα απαραίτητα για την οικογενεια του. Τα περισσότερα τα θεωρούσε περιττά. Είχε άλλωστε μάθει στις δυσκολίες. Από μικρός μαχόταν για την επιβίωση μέσα στη φτώχεια και τις στερήσεις στα σκληρά μεταπολεμικά χρόνια (κυνηγημένος επίσης από την κρατική μηχανή λόγω των ιδεών του).

Στα μέσα της δεκαετίας του '80 άρχισε να ασχολείται με την ποίηση. Κυρίως έγραφε στην ησυχία του βουνού την ώρα που έβοσκε το κοπάδι του, αλλά έπλεκε και στίχους επι τόπου με κάθε αφορμή που του δινόταν ή όταν βρισκόταν σε παρέες με φίλους και απήγγειλε από στήθους τα ποιήματα του.

Αν διαβάσει κανείς τα ποιήματα του Στέλιου Δουμένη θα συναντήσει γνώριμα στοιχεία: το λυρισμό του Πορφύρα, την καυστικότητα του Σουρή και την αιχμηρότητα του Βάρναλη, την αμεσότητα του Αγγουλέ και την τρυφερότητα του Ρίτσου. Όχι ομως σαν "επιρροές", αλλά σαν κοινούς τόπους και τρόπους έκφρασης, καθώς ο Δουμένης έχει τη δικιά του αυθεντική φωνή. Αυτήν που έδωσε σε έναν απλό βιοπαλαιστή τη δυνατότητα να μιλήσει μοναδικά με τη γλώσσα της λαϊκής ποίησης για τα μικρά ή μεγάλα ζητήματα της εποχής του και των ανθρώπων.

Δεν έχει εκδοθεί κάποια ποιητική συλλογή του Στέλιου Δουμένη, ωστόσο ποιήματα του βρίσκονται δημοσιευμένα στην ακόλουθη σελίδα:


Απεβίωσε στις 15 Απρίλιου 2011 μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα.

(Με πληροφορίες από τον Κώστα Δουμένη, γιο του ποιητή και το άρθρο της Ευγενίας Σπετσιώτου-Μέλλιου, «Στέλιος Δουμένης, Ο καθρέπτης πάντα δείχνει το παρόν …»)

Νέα κυκλοφορία από τον Μπάμπη Παπαδόπουλο

 




4 οργανικές συνθέσεις αποτελούν το EP "IN[A]HABIT". Η παράσταση χορού "IN[A]HABIT" που παρουσιάστηκε στην Αθήνα στο Σύγχρονο Θέατρο, τον Ιούνιο του 2022, αποτέλεσε τη δεύτερη συνεργασία του Μπάμπη με την Ομάδα Creo Dance Company. Η μουσική αυτής της παράστασης, όπως και η προηγούμενη συνεργασία του με την ίδια ομάδα ("Βορεάδες", 2018, Puzzlemusik) αποτελούν μία από τις λίγες φορές που το αποτέλεσμα της δουλειάς του Μπάμπη ως συνθέτη σκηνικής μουσικής καταγράφεται και δισκογραφικά.

Μέτοικοι - Θέλω να φύγω πια από δω (ποίηση: Κώστα Γ. Καρυωτάκη)

 




«Θέλω να φύγω πια από δω» Το μουσικό σχήμα Μέτοικοι παρουσιάζει το τέταρτο τραγούδι από το καινούριο άλμπουμ που αναμένεται.Την μουσική και ερμηνεία υπογράφει ο Κωνσταντίνος Πλακίδας σε ποίηση του μεγάλου μας ποιητή Κώστα Γ. Καρυωτάκη.

Φώντας Λάδης: Τα τραγούδια του νόμου και της τάξης






Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» το βιβλίου του Φώντα Λάδη: «Τα τραγούδια του νόμου και της τάξης».

Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιέχει ποιήματα τα οποία καλύπτουν τη περίοδο από τη δεκαετία του ’60 ώς σήμερα. Ορισμένα εξ αυτών βλέπουν το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά στη συγκεκριμένη συλλογή, ενώ κάποια άλλα έχουν στο παρελθόν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα ή έχουν συμπεριληφθεί, μελοποιημένα, σε κάποιο δίσκο. Ποιήματα που είτε γράφτηκαν σαν άμεση αντίδραση σε ένα πολιτικό γεγονός είτε είναι «συλλέκτες» μεταγενέστερων συναισθημάτων και σκέψεων του δημιουργού τους.

Κάποια από τα ποιήματα έχουν μελοποιηθεί από συνθέτες όπως ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Δημήτρης Λάγιος και ο Βασίλης Γαϊτάνος, ενώ κάποια άλλα μελοποιήθηκαν πρόσφατα από το συνθέτη Γιώργο Κομπογιάννη και θα παρουσιαστούν σύντομα στο κοινό.

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο ποιητής στον πρόλογο της έκδοσης:

«Στις σελίδες που ακολουθούν υπάρχουν ποιήματα από πολύ διαφορετικές εποχές. Το πρώτο, με τίτλο “Ένας άνθρωπος”, το έγραψα μόλις είκοσι χρονών. Δείχνει τον τρόπο με τον οποίο οραματίζομαι τον κόσμο. Άρεσε ιδιαίτερα στον Μίκη. Με έπαιρνε μαζί του στις μεγάλες λαϊκές συναυλίες της δεκαετίας του ’60 και με καλούσε να το απαγγείλω, διακόπτοντας στη μέση τη ροή του προγράμματος.

Στην άλλη άκρη του νήματος υπάρχει “Το τραγούδι της βίας”. Το έγραψα πρόσφατα, παρακινημένος από την ευκολία με την οποία οι δυνάμεις του “νόμου και της τάξης”, όπου Γης, καταπνίγουν βάναυσα κάθε φωνή αντίστασης, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων.»

Ως προς την τεχνοτροπία, η συλλογή περιλαμβάνει ελεύθερη ποίηση, ομοιοκατάληκτα ποιήματα, μπαλάντες, τραγούδια για το θέατρο, στίχους σε δεκαπεντασύλλαβο, καθώς και μια ενότητα από επτά «διδακτικά» τραγούδια, που δανείζει το όνομά της στο βιβλίο.

Πρόκειται για μια συλλογή που ελπίζουμε ότι θα κάνει τον αναγνώστη –όπως αναφέρεται και στον πρόλογό της– έστω και «εν απουσία» της μουσικής, να νιώσει την ιδιαίτερη δύναμη του πολιτικού τραγουδιού και θα τον βοηθήσει να δει, με το φακό που μόνο αυτό το είδος διαθέτει, τα πολλαπλά –κι εναλλασσόμενα– πρόσωπα του αντιπάλου.

Κωστής Μαργιόλης: Muzungu - Πέντε ιστορίες μιγάδες




Muzungu θα πει ο λευκός, ο ευρωπαίος στις γλώσσες της Ρουάντας, του Μπουρούντι και τις όμορες περιοχές της ανατολικής Αφρικής. Mουζούνγκου, ο έπηλυς, ο παρείσακτος, ο άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Όμως εδώ ο ξένος είναι ένας ιθαγενής ανάμεσα σε αλλοδαπούς. Κάποιος που εμφιλοχωρεί λαθραία στις ιστορίες άγνωστων προσώπων για να τις παραλλάξει με τα παραμορφωτικά γυαλιά του. Εντυπώσεις, ματιές και σκέψεις μπλέκονται. Αναμειγνύεται το εγώ με το εσύ, η θλίψη με τη χαρά και το πείσμα κάποιων γυναικών με τις αμφιταλαντεύσεις ενός άντρα. Κι όπως ανακατεύονται λέξεις που ειπώνονται εν βρασμώ, λόγια που παρεκτρέπονται σε αναστοχασμό και ύφος πολεμικού ανταποκριτή οι διηγήσεις μετατρέπονται σε συμπαγές κράμα κι άλλοτε σε ετερόκλητο μωσαϊκό. Οι ιστορίες μπασταρδεύονται. Και γίνονται μιγάδες.

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2022

"Αυθαίρεση" - Το νέο μουσικό πρότζεκτ του Βασίλη Φλώρου




Η Aganda Music Productions συστήνει την νέα δισκογραφική εργασία του τραγουδοποιού Βασίλη Φλώρου με τον τίτλο Α Υ Θ Α Ι Ρ Ε Σ Η.

Στο δημιουργικό σύμπαν της Aυθαίρεση, επιχειρείται η αποδόμηση του πλουραλιστικού στοιχείου που χαρακτηρίζει τις παραδοσιακότροπες φόρμες, γνώρισμα του έως τώρα έργου του δημιουργού ( Στις όχθες της αυγής ℗2010, Legend - EGE | Αλμαγέστη ενός χαμάλη, ℗2015 Chromodiastasi Ltd / MLK | ‘ρῖγος ψυχῆς φορεμάτων, ℗2018 Aganda Music Productions ) και η συνομιλία του με το μινιμαλιστικό στοιχείο του ατμοσφαιρικού, κινηματογραφικού και ποιητικού μουσικο-αισθητικού κόσμου. Την ίδια εκδοχή ακολουθεί, σε αντίστροφη παραλληλία, ο Λόγος, που αντιστοίχως αυτοαίρεται δομικά, αλλά και θεματολογικά, αφήνοντας χώρο ικανό στην αρχιτεκτονική της μουσικής και στην υπερρεαλιστική έλλογη έκφραση, εντός του πάντα κοινωνικά σκωπτικού και ιδεολογικού πλαισίου της γραφής του τραγουδοποιού. Τα επαναληπτικά μοτίβα των παραδοσιακών οργάνων ( στεριανό λαούτο, τζουράς ) συναντούν τα υγρά κλειδοκύμβαλα, μουσικοτροπούν κοινώς με τα συναισθηματικά συχνοτικά ηχοτοπία του μινιμαλιστή μουσικού και ενορχηστρωτή Γιώργου Κελεσίδη, το αισθαντικό δοξάρι της τσελίστα Πέλλας Παπαβασιλείου, το ιδιαίτερο φωνητικό ιδίωμα της Μαρίας Ευλαβή και την νεοσυμβολική εικαστική αποτύπωση του ζωγράφου Λάκη Μουρατίδη, εντάσσοντας τον ακροατή σε ένα ιδιότυπο ποιητικό AmbientFolk περιβάλλον.


Α Υ Θ Α Ι Ρ Ε Σ Η,
το φέρον μέσο,
από τη δημιουργική αυθαιρεσία
στην Ιθάκη της αφαίρεσης,
μέσω της αυτοαίρεσης.
β.φ.

Δημήτρης Καρρας - Νέος δίσκος - "Βίος άστατος"

 

Από το 2012 οι δουλειές που κάνω είναι πολυσυλλεκτικές και ευχαριστώ όλους τους σπουδαίους συναδέλφους που καταδέχονται να τραγουδήσουν κάτι δικό μου.

Έχω όμως να τραγουδήσω μία ολοκληρωμένη δουλειά 10 χρόνια και ένιωσα πάλι την ανάγκη να το κάνω.

Ο Βίος άστατος είναι μία προσωπική εργασία που στην ουσία είναι ένα πέρασμα από μία ζωή σε μία άλλη. Είμαι οπαδός του Shakespeare που λέει ότι έχουμε 7 ζωές.

Δημήτρης Καρράς

Από τις εκδόσεις Εν Πλω κυκλοφορεί το Ημερολόγιο 2023 με τους πίνακες του Χρήστου Κεχαγιόγλου και την ποίηση του Σωτήρη Κακίση



Από τις εκδόσεις Εν Πλω κυκλοφορεί το Ημερολόγιο 2023 με τους πίνακες του Χρήστου Κεχαγιόγλου και την ποίηση του Σωτήρη Κακίση.







ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΚΙΣΗΣ

ΜΕΣ ΣΤΟ ΦΩΣ II


1.

αν δεν θυμάμαι εγώ, ποιος; όλα σε μια μηδενικού μεγέθους μαύρη τρύπα της ζωής μου ως τώρα. αν δεν θυμάμαι εγώ, ποιος να θυμηθεί; ποιος στο μυαλό μου μέσα να είναι άλλος, ποιο του μυαλού μου παιδί να με ξαναϋψώσει, να με κάνει πάλι ίδιο κι απαράλλαχτο, με τα όσα θυμάμαι τώρα κι αυτός όλα να τα θυμάται; σκέφτομαι πως στεναχωριέμαι χωρίς χρόνο σε λίγο στο μέλλον πια κι εγώ τι να πρωτοθυμηθώ, τι να πρωτοθυμάμαι. και πώς όλα σ’ αυτό το μικροσκοπικό τεράστιο τίποτα θα χωρέσουν; θα σβήσουν; θέλει και για το θαύμα αυτό πάλι θεό πιο μεγάλο.


2.

ένα αστέρι όμως πράσινο, όχι μπλε. σε μπλε ουρανό πάνω από βουνό μπλε αστέρι πράσινο πολύ. το φως του την ώρα που βραδιάζει παράξενο, διαφορετικό. σαν να κοιτάει το βουνό, όχι εμένα το αστέρι αυτό, το τόσο ξένο. μπορεί κι ένα αστέρι να μου γυρίζει επίτηδες την πλάτη, να με περιφρονεί; φτάνει το χρώμα του άραγε που το κάνει τόσο αδιάφορο, τόσο σκληρό; και το χρώμα του πώς το παίρνει, ποιος του το έχει χαρίσει, γιατί; εγώ πάλι, που το κοιτάω, που το περιγράφω, που το αφήνω πράσινο στον ουρανό; ο κάτω κι εγώ από τον ίδιο παράξενο, μπλε σαν βουνό ουρανό;


3.

πώς γίνεται να τα ’χω ’πεθυμήσει όλα, κάθε τόπο, κάθε άνθρωπο, κάθε εποχή, κάθε ώρα; πώς γίνεται όλα, μα όλα, όλοι, μα όλοι να μου λείπουν, πώς γίνεται; πώς γίνεται όλοι κι όλα που τότε δεν πρόσεχα πολύ, τώρα μέσα μου να παίρνουν διαστάσεις, να τους αναζητώ συνέχεια, να θέλω τους τόπους όλους να ξαναδώ, να ξαναπερπατήσω; πολύ ανάποδος ο Χρόνος, άνεμος κι αυτός που αλλάζει κατεύθυνση συνέχεια. μπλε.




[ Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή «Μπλε βουνό». Περιλαμβάνονται στο Ημερολόγιο 2023 με τους πίνακες του Χρήστου Κεχαγιόγλου (εκδ. Εν Πλω), που μόλις κυκλοφόρησε ]

Το ημερολόγιο κοσμούν 12 πίνακες του Χρήστου Κεχαγιόγλου





Η Πολυξένη Καράκογλου ερμηνεύει το "Εφτά", αφιερωμένο στον Θάνο Μικρούτσικο

 





Ο Θάνος Μικρούτσικος μέσα στην πολυετή πορεία του δεν σταμάτησε ποτέ να αφουγκράζεται τους παλμούς της κοινωνίας και να ακούει νέους καλλιτέχνες και κάπως έτσι επέλεξε την νεαρή σε ηλικία Πολυξένη Καράκογλου το 2019 να συνεργαστούν και να ερμηνεύσει τα πολιτικά του τραγούδια.

Η Πολυξένη, αυτή τη φορά και με το ρόλο του δημιουργού, σε συνεργασία με τη στιχουργό Αθηνά Σπανού, μας παρουσιάζει το τραγούδι «Εφτά», από το album τους με τίτλο «Σημεία στίξης». Ένα τραγούδι αφιερωμένο στη μνήμη του μεγάλου δημιουργού (13/4/47 – 28/12/19) με στίχους και μελωδία που παραπέμπουν στο σπουδαίο έργο του Θάνου Μικρούτσικου!

Την ενορχήστρωση υπογράφουν οι Μάριος Ιβάν Παπούλιας και Αλέξανδρος Κούρος. Έπαιξαν οι μουσικοί Κώστας Παρίσσης (κιθάρες), Αλέξανδρος Κούρος (πιάνο-programming) και Μάριος Ιβάν Παπούλιας (βιολί, μπoυζούκι, μπαγλαμά). Φωνητικά έκαναν οι Χρυσόστομος Καραντωνίου, Πάνος Παπαϊωάννου, Μάριος Ιβάν Παπούλιας και Κώστας Παρίσσης. Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν στο Studio Praxis από τον Κώστα Παρίσση.


Εφτά

Σ' είχαν βαφτίσει καπετάνιο της στεριάς
τα δάχτυλα σου οδηγούσανε καράβια
4 νάνους κι άλλους 3 να κουβαλάς
στο πέρασμα σου για να χτίζουνε λιμάνια

Βλέπω στον κόσμο ένα βρέφος που ζητά
δε μεγαλώνει και δεν παίρνει την ευθύνη
Παντού τρυπώνει και στα μάτια μου κοιτά
την ενοχή αυτή που μου 'χει απομείνει

Παίζεις στο πιάνο το μοτίβο σου ξανά
Ρωτάς "πού πας;" και με κοιτάς μέσα στα μάτια
"Εφτά κυνήγια του ακατόρθωτου χρωστάς
Μόνο με πείσμα ανοίγεις μονοπάτια"

Τα πράγματα σου είχες φτιάξει από νωρίς
κι ετοιμαζόσουν για μπουνάτσα και ταξίδι
Γνώμη δεν άλλαξε η μέρα πριν κρυφτείς
μες του καπνού σου το λευκό το δαχτυλίδι

«Η ζωή ήταν σήμερα» από τον Μανώλη Φάμελλο σε βινύλιο




Δελτίο τύπου

Στις καθυστερήσεις, λίγο πριν την λήξη του τρέχοντος έτους, Η ΖΩΗ ΗΤΑΝ ΣΗΜΕΡΑ επανακυκλοφορεί σε βινύλιο αλλά και σε νέα ψηφιακή έκδοση τις αμέσως επόμενες μέρες.

Εμείς σαν πιστοί οπαδοί του ξανασκέψου το, σπεύσαμε βραδέως, πήραμε το χρόνο να το επεξεργαστούμε, πήραμε τη βοήθεια και τα χρήματα των φίλων μας και φτάσαμε με βήματα αργά, πλην όμως εγκαίρως στο επιθυμητό αποτέλεσμα… Άλλωστε ο χρόνος είναι σχετικός, το σήμερα παραμένει αμετακίνητο, το χθες δε λέει να μας αφήσει και το αύριο δεν λέει να φτάσει…

Στην περίπτωση μας τώρα, είναι προφανές εδώ και καιρό πως ο Μανώλης Φάμελλος παίζει και τραγουδά (ή ερμηνεύει!) για ένα φανταστικό κοινό που ενίοτε, υποκαθιστά η ευσυνείδητη και πάντα πρόθυμη ομάδα της εταιρείας του. Χρόνια τώρα γράφει ή αντιγράφει στίχους που δεν αφήνουν περιθώρια για παρεξηγήσεις ακόμα και σε αυτούς που μοιάζουν ολοένα και περισσότεροι έτοιμοι για καυγά με την πρώτη ευκαιρία.

Προς υπεράσπισή του οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε πως είχε την ατυχία να γεννηθεί μέσα στον πάγο της επταετίας, γεγονός που ήδη του έκοψε κάποιους πόντους.

Αλλά και οι δεκαετίες που ακολούθησαν δεν ήταν το ιδανικό περιβάλλον για να μεγαλώσει ένα παιδί. Σαν αντίδραση λοιπόν στο γενικότερο ξεφάντωμα, έγινε κάπως κατσούφης κι έμαθε να γελάει από μέσα του στα διάφορα πολιτικά και μη happenings της εποχής όταν σπανίως τον καλούσαν. Άρχισε επίσης να τραγουδά από όλο και πιο μέσα του, πάνω κάτω με τις ίδιες αφορμές…

Η μοναξιά τον έσπρωξε στην παρανομία όπως άλλωστε τόσους νέους της εποχής και για μερικά φεγγάρια δοκίμασε ρόλους όπως πειρατής των ερτζιανών, κουρσάρος της ασφάλτου και λαθρεπιβάτης
των σιδηροδρόμων… Τελικά κάπου μέσα στους δρόμους, νόμισε πως βρήκε τον δρόμο του και με την
μουσική συνέχισε να πορεύεται. Δεν είναι μυστικό πως η κρίση της πανδημίας που διαδέχτηκε την οικονομική κρίση έπληξε ανεπανόρθωτα την κατά τα άλλα συμπαθή τάξη των αποκομμένων από την πραγματικότητα και κακομαθημένων τραγουδοποιών μας. Ο ίδιος δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση αν και κατά βάθος θα το ήθελε πολύ. Δυστυχώς όμως αν και παγιδευμένος για δεκαετίες σε ένα εμφύλιο πόλεμο με το σκοτεινό εαυτό του, δεν κατάφερε να ταιριάξει πειστικά στο προφίλ του αντισυμβατικού ήρωα αλλά ούτε και να πείσει πραγματικά κανέναν να ακολουθήσει το μάλλον
συγκεχυμένο όραμα του.

Υ.Γ. τα παραπάνω φυσικά και δεν έχουν άμεση σχέση με τον δίσκο, καλό είναι όμως να γνωρίζει με ποιον έχει να κάνει κανείς την σήμερον ημέρα. Άλλωστε η ζωή είναι σήμερα…

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2022

Δημήτρης Μητσοτάκης - Κατάρα ή ευχή (Τάσος Γιαννίκος)





Ο Δημήτρης έχει κλειστεί στο σπίτι του με την καραντίνα. Του λείπουν οι φίλοι του. Τους φαντάζεται αλλά δεν μπορεί να τους αγγίξει.
Γράφει στο «Ημερολόγιο καραντίνας» τις σκέψεις του. Ό,τι τον προβληματίζει.
"Είναι κατάρα ή ευχή αυτό που μας συμβαίνει είναι το χθες που έφυγε ή το αύριο που μπαίνει…"

Τρίτη 14 Ιουνίου 2022

Τάσσος, 2 χαρακτικά, 1978

 




Από το άλμπουμ 'Δέκα Επιλογές' που αποτελείται από χαρακτικά του Α. Τάσσου, δεμένα με την ποίηση του Γ. Ρίτσου και είναι αφιερωμένο στο 10ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Ριζοσπάστης, 21.05.1978









Από τη σειρά των χαρακτικών που φιλοτέχνησε ο Τάσσος για το 10 Συνέδριο του ΚΚΕ.
Ριζοσπάστης, 4 Ιουνίου 1978.

Ανδριόπουλος, "Εικόνες", 1978




Ριζοσπάστης, 11 Μαΐου 1978.



Κι ένα τραγούδι από τον δίσκο με τον μοναδικό Νίκο Δημητράτο...

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2022

Τζαβέλλας, Ζωγράφος, μπουάτ Λήδρα, 1978

 



Διαφημιστική καταχώριση, Ριζοσπάστης, 5 Μαΐου 1978.

Δημητριάδη, Μικρούτσικος, 1978

 




Συναυλίες στην Τουρκία


Μ. Δημητριάδη – Θ. Μικρούτσικος


Ο Θάνος Μικρούτσικος και η Μαρία Δημητριάδη θα πάρουν μέρος στις γιορτές που οργανώνονται στην Τουρκία για τα 15 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου ποιητή και αγωνιστή Ναζίμ Χικμέτ. Συγκεκριμένα θα δώσουν μια συναυλία αύριο 3 Ιούνη στην Κωνσταντινούπολη και μία ακόμα στην Άγκυρα. Το κύριο μέρος της συναυλίας θα αποτελέσουν τα πολιτικά τραγούδια του Μικρούτσικου σε ποίηση Χικμέτ. Οι δύο Έλληνες καλλιτέχνες αφιερώνουν τη συναυλία τους στην Κωνσταντινούπολη στη φιλία και την ειρήνη μεταξύ του ελληνικού λαού και του τουρκικού λαού, ιδανικά για τα οποία πάλαιψε ο Χικμέτ σ’ όλη του τη ζωή.

Επιστρέφοντας ο Μικρούτσικος από την Τουρκία θα ολοκληρώσει δυο μουσικές του δουλειές. Τη μουσική για τις «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη που ανεβάζει το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο και το δίσκο του «Μουσική πράξη στον Μ. Μπρεχτ».


Ριζοσπάστης, 2 Ιουνίου 1978.

Διονύσης Σαββόπουλος, 1979



 



"Ως άνθρωπος βέβαια έχω κι εγώ τις κλίσεις μου και τις απόψεις μου κτλ. αλλά δεν πετάω και τη σκούφια μου γι' αυτό. Το βλέπω κι εγώ ότι τόσα χρόνια που γράφω υπάρχουν ορισμένα σταθερά μοτίβα στη δουλειά μου, αλλά ελπίζω ότι αυτά δεν θα μ εμποδίσουν απ' το να είμαι διαθέσιμος την επόμενη φορά που θα δω κάτι το δυνατό, δηλαδή κάτι το ωραίο. Γενικά η ιδεολογία είναι χρήσιμη για να μας φέρει μέχρι εκείνο το σημείο που μένουμε πάλι γυμνοι και αβοήθητοι. Έχω παρατηρήσει, ό,τι καλλίτερο έχω γράψε ήταν όταν έχανα τον εαυτό μου, όταν έχασκα μπροστά σε κάτι αποσβολωτικό. Αντίθετα, όταν είχα την άνεση να γράψω σε συνέπεια με τα θέματά μου και τις απόψεις μου, έβγαινε μονάχα στυλ".

"Μια συζήτηση του Δ. Σαββόπουλου με τον Περικλή Κοροβέση", Το Δέντρο, αρ. 9, Ιούλιος-Αύγουστος 1979, σελ. 101.

Κυριακή 22 Μαΐου 2022

Συνέντευξη με τον Μιχάλη Ανδρονίκου

 




Μιχάλης Ανδρονίκου:

 

«Το ζητούμενο είναι μια γνήσια μουσική δημιουργία, με ταυτότητα, χαρακτήρα και οικουμενική αποδοχή»

 

Μια κουβέντα με τον γνωστό συνθέτη και πανεπιστημιακό.

 

Πολύπλευρη καλλιτεχνική προσωπικότητα που διαπρέπει στη μουσική όχι μόνο ως συνθέτης αλλά και ως πανεπιστημιακός. Οι εντυπωσιακές σπουδές του περιλαμβάνουν διδακτορικό στη σύνθεση και πληθώρα διπλωμάτων (κλασική κιθάρα, κλαρινέτο, βυζαντινή μουσική, μεταξύ άλλων). Όσο για το έργο του, περιλαμβάνει μουσική για σόλο όργανα και για μουσικά σύνολα, για θέατρο και κινηματογράφο, καθώς και τραγούδια. Τον γνώρισα ως τον συνθέτη των εξαιρετικών δίσκων Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα (2008) και Η ορθογραφία της αγάπης (2010), τον ξαναβρήκα με αφορμή μια σύνθεσή του στη μνήμη του τεράστιου Θεόδωρου Αντωνίου. Κυρίες και κύριοι, ο Μιχάλης Ανδρονίκου.

 

τη συνέντευξη έλαβε ο Ηρακλής Οικονόμου.

 





Πρόσφατα κυκλοφόρησε η σύνθεσή σας για τρομπόνι και άρπα In Memoriam Theodore Antoniou, στη μνήμη του μεγάλου Έλληνα συνθέτη. Πώς προέκυψε αυτό το έργο; Ποια ήταν η γνωριμία σας με τον Αντωνίου;

 

Στις 26 Δεκεμβρίου του 2018 μιλούσα με τον Αχιλλέα Λιαρμακόπουλο για ένα έργο που θα έγραφα για τρομπόνι και άρπα, και, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, έλαβα ένα μήνυμα για τη θλιβερή είδηση του θανάτου του δασκάλου μου, Θόδωρου Αντωνίου. Θεώρησα ότι έπρεπε να γράψω αυτό το έργο στη μνήμη του κι επειδή ο ίδιος πίστευε στους νέους μουσικούς, το αφιέρωσα στους εκτελεστές του έργου.

Ο Αντωνίου ήταν δάσκαλος μου στη σύνθεση και με επηρέασε σε πολλά επίπεδα στη ζωή και τη δημιουργία μου. Χαίρομαι που πρόλαβα να τον ευχαριστήσω όσο ζούσε και να του δώσω τη διδακτορική μου διατριβή στη σύνθεση, αλλά και που επικοινωνούσαμε μέχρι το τέλος.

 

Στο τρίλεπτο αυτό κομμάτι συναντάμε την Coline-Marie Orliac στην άρπα και τον Αχιλλέα Λιαρμακόπουλο στο τρομπόνι. Μιλήστε μου για τους δύο αυτούς σολίστ, στους οποίους μάλιστα αφιερώνετε και το έργο.

 

Είναι δύο εμπνευσμένοι καλλιτέχνες που, αν και πολύ νέοι, έχουν προσφέρει πολλά στον χώρο τους και στα όργανα που υπηρετούν και αναδεικνύουν. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχουν κάνει και οι δύο, που νομίζω ότι είναι δύσκολο να τα περιγράψει κανείς με λίγα λόγια. Αρκεί να πω ότι ο Αχιλλέας είναι μέλος των Canadian Brass, του πιο γνωστού συνόλου χάλκινων  πνευστών παγκοσμίως. Περισσότερα θα βρείτε στις ιστοσελίδες των καλλιτεχνών. Το έργο το έστειλα στους μουσικούς το 2019 αλλά, λόγω της πανδημίας, η ηχογράφηση και η κυκλοφορία του έπρεπε να περιμένουν μερικά χρόνια.

 

Γνωρίζουμε τον Αντωνίου ως δημιουργό. Αναρωτιέμαι, πώς ήταν ο Αντωνίου ως δάσκαλος;

 

Ο Αντωνίου ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα. Τόσο ως δημιουργός όσο και ως δάσκαλος ήταν πολύπλευρος και αυτό έδινε επιλογές στους μαθητές του. Είχα την τύχη να τον δω σε πολλές και διαφορετικές στιγμές και κατάλαβα πολλά πράγματα για την Ελληνική μουσική και για την πορεία της σύγχρονης μουσικής εξαιτίας του.

 

Πέρα από την προσωπική σας επαφή με τον Αντωνίου, ως θεωρητικός της μουσικής που είστε πώς αποτιμάτε το έργο του; Ποια η συμβολή του στην ελληνική μουσική αλλά και ευρύτερα;

 

Δεν ξέρω αν είμαι άξιος να αποτιμήσω το έργο του Αντωνίου (ή οποιουδήποτε άλλου συνθέτη), αλλά μετά την περίοδο 2004-2008 που μελέτησα μαζί του, κατάλαβα ότι έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην εκπαίδευση και την πορεία της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Το έργο του είναι πολύ μεγάλο και πρωτοποριακό για την εποχή του και θα χρειαστεί να περάσουν κάποια χρόνια για να συνειδητοποιήσουμε συνολικά τη σημασία του. Το έργο του ως δασκάλου σύνθεσης και ως προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών ήταν επίσης καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της ελληνικής μουσικής.

 





Εκτός από τον Αντωνίου, πρόσφατα «έφυγε» και ο Νίκος Αϊβαλής, με τον οποίο συνεργαστήκατε τόσο στην Ορθογραφία της Αγάπης όσο και στο Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία, και ποιες ήταν οι σκέψεις σας στο άκουσμα της απώλειάς του;

 

Με τον Νίκο Αϊβαλή γνωριστήκαμε μέσω της Αγνής Στρουμπούλη, η οποία μου πήρε μια συνέντευξη στην ΕΡΑ και με σύστησε στον Νίκο Αϊβαλή. Είχα την τύχη να δουλέψω και με τους δύο. Η Αγνή αφηγείται εκπληκτικά τα λαϊκά παραμύθια και είχα τη μεγάλη χαρά να τη συνοδεύσω με αυτοσχεδιασμούς. Με τον Νίκο γνωρίστηκα μερικούς μήνες πριν φύγω για τον Καναδά. Με κάλεσε στο Δεύτερο και στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ και μου πήρε συνεντεύξεις. Σε μια από αυτές του μίλησα για τα παιδικά μου τραγούδια που δεν είχα ολοκληρώσει γιατί δεν έβρισκα στίχους και έτσι ξεκίνησε να γράφει στίχους για παιδικά τραγούδια! Από τότε βέβαια κάναμε πολλά μαζί, γιατί ο Νίκος ήταν ένα αναγεννησιακός άνθρωπος με ικανότητες σε πολλές τέχνες. Εκτός από το Απ’ την Στεριά, το Νερό και τον Αέρα που κυκλοφόρησε από τη Λύρα, και την Ορθογραφία της Αγάπης που κυκλοφόρησε από τον Μετρονόμο, κάναμε τον Ορέστη του Ρίτσου και άλλες ηχογραφήσεις μαζί, που δεν εκδόθηκαν.

Ήταν μεγάλη η λύπη για την απώλεια του φίλου και συνεργάτη, με τον οποίο έζησα αξέχαστες στιγμές δημιουργίας και χαράς. Ο Νίκος με σύστησε με τη σειρά του σε πολύ ενδιαφέροντες καλλιτέχνες από όλους τους χώρους και πρόσφατα, ένας από αυτούς, ο εξαιρετικός κιθαρίστας Αντώνης Λιοπύρης, ηχογράφησε ένα έργο που αυθόρμητα αποφασίσαμε από κοινού να του το αφιερώσουμε, και μπορείτε να το ακούσετε εδώ:

 


 


Με τα έργα Μια καθημερινή μουσική, Η ορθογραφία της αγάπης και Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα, καταγράψατε μια ενδιαφέρουσα δισκογραφική παρουσία από το 2003 έως το 2010. Ποια ήταν όμως η δική σας αίσθηση που αποκομίσατε από τα ελληνικά δισκογραφικά πράγματα; Η αποχώρησή σας από αυτά συνδέεται με την εγκατάστασή σας στον Καναδά ή με κάποια ίσως απογοήτευση από το δισκογραφικό τοπίο;

 

Εκτός από τα προαναφερθέντα έργα, πρέπει να αναφέρουμε και τα Διοσημεία και Αλ-Χαττ, τη Mαγική Γραφή με τους εικαστικούς καλλιτέχνες Μίλτο Παντελιά και Ειρήνη Γκόνου που εκδόθηκαν και αυτά στην Ελλάδα, καθώς και τα Zeugma και The Northlander που κυκλοφόρησαν στην Αγγλία, ανάμεσα σε πολλές δισκογραφικές συμμετοχές σε όλο τον κόσμο. Η δισκογραφία για μένα ήταν ένας από τους πολλούς τρόπους να επικοινωνήσω με το κοινό που ενδιαφέρεται για το είδος της μουσικής που γράφω. Φυσικά, το γεγονός ότι έγραψα διαφορετικά είδη μουσικής και επέλεξα διαφορετικούς τρόπους έκδοσης και προβολής τους με βοήθησε να επικεντρωθώ στη δημιουργία και όχι στην έκδοση ή το μέσον προβολής. Μαζί με τη δισκογραφία εκδόθηκαν και παρτιτούρες έργων μου με τη Βουλγάρικη εταιρεία Balkanota, την Καναδική Palliser Music Publishing, την Da Vinci Editions στην Ιταλία και την Ιαπωνία, την Trübcher Music Editions στην Αγγλία και την Alea Publishing & Recording στην Αμερική. Είχα την ευτυχία να παρουσιαστούν έργα μου σε όλο τον κόσμο και η καθεμία από αυτές τις συνεργασίες οδηγεί σε καινούρια έργα και παρουσιάσεις. Ευτυχώς, συνεργάζομαι ακόμα με εξαιρετικούς καλλιτέχνες στην Ελλάδα και την Κύπρο και αισθάνομαι σαν να είμαι ακόμα εκεί εξαιτίας τους.

 

Τι συναντήσατε στον Καναδά σε μουσικό και ακαδημαϊκό επίπεδο; Προφανώς και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με την Ελλάδα – τα μεγέθη είναι εντελώς διαφορετικά. Αλλά ευρύτερα, πώς θα συνοψίζατε την καναδική σας εμπειρία;

 

Συνάντησα μια διαφορετική κατάσταση από αυτήν που ήξερα και ήμουν ανοιχτός στο να την καταλάβω και να συνυπάρξω, όσο ήταν ανοιχτοί και οι άνθρωποι εδώ να με ενσωματώσουν. Φυσικά δεν έπαψα ποτέ μου να είμαι Έλληνας, Κύπριος και να εκφράζομαι παράλληλα και με τα μέσα που είχα πριν μεταναστεύσω.

 

Και τι θα συμβουλεύατε έναν υποθετικό μαθητή σας που τώρα ξεκινάει τα πρώτα του δημιουργικά βήματα στην Ελλάδα στον χώρο της σύγχρονης-κλασικής μουσικής; Υπάρχει ο χώρος, το κοινό, οι θεσμοί, η κουλτούρα, το γόνιμο έδαφος τέλος πάντων για να δοκιμαστεί στην Ελλάδα ή είναι μονόδρομος η έξοδος στο εξωτερικό;

 

Θα τον συμβούλευα να είναι ελεύθερος στη σκέψη και στη δημιουργία και να μάθει ό,τι τον ενδιαφέρει από εμένα και από όλους τους δασκάλους του. Να αναζητήσει τη δική του φωνή μέσα από τη δημιουργία και να δουλέψει πολύ. Επίσης θα τον συμβούλευα να ταξιδέψει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και να αφεθεί στη δημιουργία, στις εμπειρίες και στις συνεργασίες.

 

Σε ακαδημαϊκές εργασίες σας έχω διαβάσει την ενδιαφέρουσα άποψή σας ότι η Ελληνική μουσική έχει υποτιμηθεί μέσα στην ιστοριογραφία της δυτικής μουσικής. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν ξεχωριστή, ή έστω έντονα αξιοσημείωτη, τη μουσική δημιουργία της χώρας μας;

 

Στο άρθρο που γράψαμε από κοινού με τον καθηγητή Friedemann Sallis αναδεικνύεται η σημασία της τοπικής ταυτότητας σε ευρύτερα ζητήματα «Κέντρου» και «Περιφέρειας», κάτι που με απασχόλησε ιδιαίτερα όσο ήμουν και στην Ελλάδα, αλλά όντας στο εξωτερικό, είχα την ευκαιρία να το εξετάσω από κάποια «απόσταση ασφαλείας».

 

https://www.erudit.org/en/journals/is/2012-v33-n1-is01446/1025553ar.pdf

 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη σημασία της Αρχαίας Ελληνικής μουσικής, της Βυζαντινής μουσικής, της λαϊκής μουσικής, της δημοτικής μουσικής, του ρεμπέτικου, του νεότερου λαϊκού και έντεχνου, ακόμα και του μοντέρνου τραγουδιού. Νομίζω ότι το τεράστιο φάσμα της ελληνικής δημιουργίας είναι από μόνο του ικανό στοιχείο να αποδείξει την παγκόσμια σημασία της Ελληνικής μουσικής σήμερα.

 

Τόσο στον Αντωνίου όσο π.χ. και σε άλλους εκπρόσωπους της σύγχρονης ελληνικής «έντεχνης» μουσικής (όπως π.χ. ο Σφέτσας με το Greek fusion του), μεγάλο ρόλο παίζει η παράδοση και η ανάγκη ενσωμάτωσής της μέσα σε πιο σύγχρονες μουσικές αναζητήσεις. Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς την έννοια της παράδοσης; Και ποια είναι τα βασικά στοιχεία της ελληνικής μουσικής παράδοσης από τα οποία εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί τους οποίους μελετάτε;

 

Όλοι οι Έλληνες συνθέτες επηρεάστηκαν από την παράδοση σε κάποιο βαθμό. Ακόμα και αυτοί που δεν το παραδέχονται άκουσαν νανουρίσματα, μοιρολόγια, βυζαντινούς ύμνους και λαϊκά όργανα και όλα αυτά τους επηρέασαν. Η παράδοση είναι ό,τι ακριβώς παρέλαβε καθένας, συνειδητά και ασυνείδητα. Είναι αυτό που έκανε τη δική του φωνή να έχει ταυτότητα και να είναι ταυτόχρονα μοναδική. Μπορούμε να συζητάμε για ώρες για τη δημιουργία του Αντωνίου σε σχέση με την αρχαία ελληνική μουσική και το μοιρολόι, για το κράμα λαϊκής και τζαζ μουσικής στη δημιουργία του Σφέτσα, για τη χρήση Βυζαντινής μουσικής από τον Μιχάλη Αδάμη και τον Δημήτρη Τερζάκη, και τόσους άλλους συνθέτες, που επηρεάστηκαν από τους πιο πάνω, από προηγούμενους και από επόμενους. Αυτό που είναι το ζητούμενο είναι μια γνήσια μουσική δημιουργία, με ταυτότητα, χαρακτήρα και οικουμενική αποδοχή.

 

Σε επίπεδο δημιουργίας, πάνω σε ποια projects εργάζεστε αυτή την περίοδο; Και σε ποια έργα σας θα μας παραπέμπατε εάν θέλαμε να συνοψίσουμε τις δημιουργικές σας αναζητήσεις της τελευταίας δεκαετίας;

 

Συνεργάζομαι με πολλά σύνολα και σολίστες σε όλο τον κόσμο και γράφω μουσική σε καθημερινή βάση. Πολλοί από τους συνεργάτες μου είναι Έλληνες της Διασποράς όπως ο Αχιλλέας Λιαρμακόπουλος στη Νέα Υόρκη, η Κατιάνα Γεωργά στο Παρίσι, 



και ο Ιάσων Κεραμίδης στο Μόναχο. Κάποια από τα έργα μου της τελευταίας δεκαετίας περίπου υπάρχουν στις πιο κάτω ιστοσελίδες:


http://mandronikou.wixsite.com/website

 

https://www.youtube.com/user/musmich

 

https://soundcloud.com/musmich

 

https://www.reverbnation.com/andronikou

 

Ένα έργο σημαντικό για μένα είναι το Osmosis/Zynosis που δείχνει τη σκέψη μου γύρω από το πάντρεμα τον λαϊκών στοιχείων στην έντεχνη μουσική:


 


Το συμφωνικό έργο «Αφροδίτη» είναι εμπνευσμένο από τους μύθους που σχετίζονται με τη γέννηση της αρχαίας Θεάς, σε μια απόπειρα επαναπροσέγγισης με την αρχέγονη ουσία της ομορφιάς.


 


Το έργο που αφιέρωσα στον Ιάσονα Κεραμίδη είναι επίσης εμπνευσμένο από το μύθο του Ιάσονα:






Η Αμμόχωστος είναι η πόλη από την οποία κατάγεται η οικογένειά μου. Παρόλο που γεννήθηκα στη Λεμεσό μετά την τουρκική εισβολή του 1974, πάντα είχα την αίσθηση του εκτοπισμού. Αυτή η αίσθηση της αποξένωσης είναι ίσως ένας από τους λόγους που είμαι μετανάστης. Μεγάλωσα με ιστορίες για την Αμμόχωστο και, μαζί με την οικογένειά μου, βίωσα τον πόνο της μνήμης της. Η Αμμόχωστος υπάρχει στη μουσική μου ως ιδέα, ως μνήμη, ως φως και ελπίδα για ενδεχόμενη επιστροφή.





Σημαντικά για μένα είναι επίσης κάποια έργα φωνητικής μουσικής, όπως π.χ. αυτά τα δύο:










 

Επίσης κάποια έργα για αναγεννησιακό λαούτο και κλασική κιθάρα:






















Πέμπτη 19 Μαΐου 2022

Παναγιώτης Σδούκος - «Αγάπη Γιασεμί» - Νέο single




Δελτίο τύπου


Νέα κυκλοφορία του ερμηνευτή Παναγιώτη Σδούκου που φέρει τον τίτλο «Αγάπη Γιασεμί» και προσυπογράφει ο ίδιος τον στίχο και τη μουσική.

«Το Αγάπη Γιασεμί με στίχους γεμάτους λυρισμό και ευαισθησία είναι καμωμένο με όργανα, που ακούμε στις μικρασιατικές εστουδιαντίνες. Eλληνική μελωδία αργού τετράσημου ρυθμού με μικρασιατική ενορχήστρωση, παραδοσιακοφανές & έντεχνο μαζί», αναφέρει στο άκουσμά του η Μουσικολόγος Πανεπιστημιακός Ρενάτα Δαλιανούδη.

Με το τραγούδι αυτό, ο Παναγιώτης Σδούκος εκφράζει τις παραδοσιακές ρίζες, τις βυζαντινές μουσικές του καταβολές, αλλά και τις σύγχρονες καλλιτεχνικές απαιτήσεις και προσλαμβάνουσες. Εμπνέεται από τη «μήτρα» του μουσικού πλούτου & πολιτισμού, τη Μικρασία, συνθέτει αυτοσχεδιαστικά και επικοινωνεί με μια «νέα ανάγνωση» την παραδοσιακή μουσική.

Στο πλαίσιο αυτό και η κινηματογράφηση του κομματιού, η οποία, με την αισθητική του εικονολήπτη Πάνου Ηλιόπουλου, έγινε στην Ελευσίνα, Πολιτιστική Πρωτεύουσα το 2023, όπου συναντάμε το Ιστορικό Παλαιό Ελαιουργείο, απ’ όπου ξεπηδούν «του μυαλού μας οι σιωπές που θυμίζουνε το χτες», όπως λένε και οι στίχοι του τραγουδιού, ενώ το υγρό της στοιχείο, η θάλασσα παραπέμπει στην Προσφυγιά την οποία αγκάλιασε.

Παίζουν οι μουσικοί:

Δημήτρης Σίντος - κόντρα μπάσο, λαούτο, κιθάρες
Ηλίας Μαντικός - κανονάκι
Χρήστος Δαλιάνης - βιολί
Κάιτατζης Παναγιώτης - ούτι
Μιχάλης Μπακάλης – κρουστά


Ενορχήστρωση: Δημήτρης Σίντος & Παναγιώτης Σδούκος
Recording/Μix: Πασχάλης Παπαζούδης / Summit Music House
Μaster: Νάσος Νομικός / VU Productions
Κινηματογράφηση - Μοντάζ: Πάνος Ηλιόπουλος

Λίγα λόγια για τον Παναγιώτη Σδούκο

Ο Παναγιώτης Σδούκος, με καταγωγή από την Κόνιτσα Ιωαννίνων, είναι απόφοιτος του ΕΚΠΑ στις ανθρωπιστικές επιστήμες και Διπλωματούχος Βυζαντινής Μουσικής με ΜSc Εθνομουσικολογίας & Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας με ειδικότητα στην εκτέλεση & ερμηνεία της Παραδοσιακής Μουσικής & Τραγουδιού του Μουσικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ).

Είναι καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Ιδιωτική Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα διδάσκει παραδοσιακό τραγούδι στο Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Βυζαντινής & Παραδοσιακής Μουσικής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είναι δημιουργός επιμορφωτικών μουσικών εργαστηρίων παραδοσιακού τραγουδιού σεμιναριακού τύπου σε εκπαιδευτήρια, πολιτιστικούς φορείς και συλλόγους που προάγουν τον Ελληνικό Πολιτισμό σε Ελλάδα, Εξωτερικό και Κύπρο.

Έχει βραβευθεί στο Παραδοσιακό Τραγούδι από τον Όμιλο για την Unesco Tεχνών Λόγου & Επιστημών Ελλάδος (21-22 Ιανουαρίου 2014 ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ Δήμου Αθηναίων).

Στο ενεργητικό του έχει δύο ολοκληρωμένες προσωπικές δισκογραφικές δουλειές και το single «Σιωπές», ενώ έχει συμμετάσχει σε πλήθος μουσικών projects και χοροθεατρικών παραστάσεων, με εμφανίσεις σε χώρους όπως το Ηρώδειο, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Δημοτικά Θέατρα ανά την Ελλάδα κ.ά

Παρουσίαση του βιβλίου "Η μέρα που άρχισε έχει ήδη τελειώσει"





Παρουσίαση του βιβλίου
"Η μέρα που άρχισε έχει ήδη τελειώσει"

του Βασίλη Χουλιαρά

την Πέμπτη 26 Μαΐου 2022
και ώρα 8.30 μ.μ.

Θέατρο Σταθμός
(Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο)

Για το βιβλίο θα μιλήσει η Ευσταθία Δήμου.
Θα αναγνώσει ο Μάνος Καρατζογιάννης.

Νέο τραγούδι: "Ζαχαρούλα" από τη Ζαχαρούλα Κληματσάκη





Δελτίο τύπου

Πόσο συχνά μπορεί να συμβεί, μία σύγχρονη τραγουδίστρια να βρει τον εαυτό της μέσα στα βάθη της παραδοσιακής μας μουσικής; Να βρει μία δημιουργία σαν να είχε γραφτεί για την ίδια και να έχει την ευτυχία να το τραγουδήσει μέσα από τη σύγχρονη ενορχηστρωτική ματιά του Γιώργου Ντινάκου και μιας σπουδαίας ομάδας μουσικών μεταξύ των οποίων και του Γιάννη Δίσκου σε πρωταγωνιστικό ρόλο αφού το κλαρίνο του δεσπόζει στο τραγούδι; Η Ζαχαρούλα Κληματσάκη «ανακαλύπτει» τη «Ζαχαρούλα», ένα παραδοσιακό τραγούδι που το συναντάμε στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία, μας την παρουσιάζει και μας προ(σ)καλεί να την τραγουδήσουμε και να την χορέψουμε!

Ο Γιάννης Μαργετουσάκης και ο Θάνος Λυμπερόπουλος (kiss the Frog) προσεγγίζουν το τραγούδι με «βουκολική» διάθεση σε ένα υπέροχο φυσικό τοπίο και με πρωταγωνιστές τον Νικόλα Φραγκιουδάκη, την Ζαχαρούλα Κληματσάκη αλλά και τον Γιάννη Δίσκο με το κλαρίνο του, απογειώνουν τη «Ζαχαρούλα» και μας φτιάχνουν τη διάθεση!

Έπαιξαν οι μουσικοί Γιάννης Δίσκος (κλαρίνο), Χρήστος Κουμούσης (πλήκτρα), Αλέξανδρος Κούρος (τύμπανα), Μιχάλης Δάρμας (μπάσο), Γιώργος Ντινάκος (κιθάρες) ενώ φωνητικά έκανε η Αγγελική Τσαβίδη. Το programming, η ηχογράφηση και η μίξη έγιναν από τον Γιώργο Ντινάκο (7roadstudio) και το mastering από τον Δημήτρη Τζιόλα (7roadstudio).

Άσματα από Καρδιάς - Κ. Ρήγκος - Γ. Μακρης




ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ // ΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

Ο Κωνσταντίνος Ρήγκος παρουσιάζει μια σειρά λαικών τραγουδιών σε στίχους Γιώργου Μακρή με τη συμμετοχή σπουδαίων ερμηνευτών από τη παλιά αλλά και τη νέα “φουρνιά”του αυθεντικού ελληνικού λαικού τραγουδιού.

Η δισκογραφική δουλειά κυκλοφορεί με τίτλο “Άσματα από Καρδιάς” και περιλαμβάνει 8 ολοκαίνουρια τραγούδια που ερμηνεύουν η Ελένη Ροδά, η Λιζέτα Νικολάου, ο Λάκης Χαλκιάς, ο Κώστας Σκόνδρας, ο Λάζαρος Ραζής, η Άννα Χατζηεφραίμ και ο ίδιος ο συνθέτης.

Η ενορχήστρωση και η επιμέλεια της παραγωγής έγινε από τον Κ. Ρήγκο και ένα από τα βασικά της χαρακτηριστικά είναι η ευθεία αναφορά στην “χρυσή εποχή” του λαικού μας τραγουδιού και η εκτεταμένη χρήση του μπουζουκιού ως κεντρικό όργανο.

Ο Κωνσταντίνος Ρήγκος, έμπειρος μουσικός ο ιδίος, βαδίζει πιστά στα χνάρια μεγάλων δημιουργών και δεξιοτεχνών του είδους όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας και ο Απόστολος Καλδάρας και ο Γιώργος Μακρής αντίστοιχα αναπτύσσει την θεματολογία του ανάλογα με μια νοσταλγική διάθεση και έντονες βιωματικές αναφορές.

Τα «Άσματα από Καρδιάς» είναι διαθέσιμα σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες για download & streaming.

Μπορείτε ν’ ακούσετε και να κατεβάσετε τα τραγούδια εδώ:



Καθοριστική ήταν η συμβολή των μουσικών στο τελικό αποτέλεσμα και στην ηχητική ταυτότητα του album:

Αναστάσης Χαμηλάκης - πιάνο ακορντεόν, φαρφίσα
Ηρακλής Κοντός - κλασσική κιθάρα, φuσαρμόνικα
Αλέξανδρος Ιακώβου- βιολί
Μάριος Στενός– κλαρίνο
Κωνσταντίνος Ρήγκος - Ακουστική, 12χορδη & ηλεκτρική κιθάρα, μπουζούκι, μπαγλαμά, τζουρά
Αννα Χατζηεφραίμ - Ακορντεόν, πιάνο

Μastering: Γιάννης Χριστοδουλάτος (SweetSpot)
Ενορχήστρωση/ Production, Μίξη/Editing - Κωνσταντίνος Ρήγκος στο Efonia Recording Music Studio
Μίξη – Μιχάλης Τσακίρης
Γραφιστικη επιμέλεια - Ράνια Νικολακοπούλου
Το εικαστικό είναι πίνακας της Ζωής Σκιαδαρέση
Επιμέλεια Video - Ζωή Ηλιοπούλου