Παρασκευή 30 Απριλίου 2021

«Η ποίησή του δεν έχει ήθος» - Μια αρνητική κριτική του Αιμίλιου Χουρμούζιου στο «Πούσι» του Νίκου Καββαδία

 



«Η ποίησή του δεν έχει ήθος» - Μια αρνητική κριτική του Αιμίλιου Χουρμούζιου στο «Πούσι» του Νίκου Καββαδία


Σε γενικές γραμμές η κριτική στάθηκε θετική απέναντι στο έργο του Νίκου Καββαδία. Οι ποιητικές συλλογές του Κεφαλλονίτη ποιητή τράβηξαν την προσοχή και έτυχαν ευνοϊκής υποδοχής από τον τύπο και τα λογοτεχνικά έντυπα της εποχής. Γνωστοί διανοούμενοι έγραψαν επαινετικά και ενθαρρυντικά σχόλια, διέκριναν δυνατότητες και ξεχώρισαν τον τρόπο του νέου -τότε- ποιητή. Ο Φώτος Πολίτης, ο Καίσαρ Εμμανουήλ, ο Κώστας Βάρναλης, ο Ασημάκης Πανσέληνος και άλλοι αξιολόγησαν με θετικό πρόσημο τις δύο πρώτες συλλογές, τα «Μαραμπού» (1933) και «Πούσι» (1947).

Από το σύνολο των καταγεγραμμένων κριτικών ωστόσο, σε αντιδιαμετρική, αρνητική κατεύθυνση κινείται η κριτική του Αιμίλιου Χουρμούζιου, σχετικά με την ποιητική συλλογή «Πούσι», που δημοσιεύτηκε στο Τεύχος 483 της Νέας Εστίας (1947). Πρόκειται για ένα πραγματικό καταπέλτη εναντίον του Νίκου Καββαδία, που βρίθει βαρύτατων χαρακτηρισμών και σκληρών ειρωνειών. Παρ' όλ' αυτά, το κείμενο προσπαθεί προς το τέλος του να λειάνει τις ακμές επισημαίνοντας θετικά στοιχεία.

Αναδημοσιεύουμε λοιπόν το κείμενο αυτό της Νέας Εστίας στο σύνολο του, καθώς έχει σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον για τους αναγνώστες και φίλους του Νίκου Καββαδία. Σαν σημείωση από μεριάς μας: Θα ήταν δίκαιο η κριτική αυτή να «κριθεί» στα πλαίσια της εποχής που γράφτηκε (1947) και επίσης να ληφθεί υπόψιν ότι Καββαδίας και Χουρμούζιος διατηρούσαν καλές σχέσεις. Μάλιστα το 1961 ο Χουρμούζιος θα μεσολαβήσει, ώστε να επανεκδοθούν τα «Μαραμπού» και «Πούσι» σε ένα τόμο από τις εκδόσεις «Γαλαξίας».

Το κείμενο έχει μεταφερθεί στο μονοτονικό και διατηρεί την αρχική του ορθογραφία.

Κώστας Μουγιάκος

 



 

Ν. Καββαδία: «Πούσι».

Από το 1933, όταν ο Φώτος Πολίτης παρουσίαζε τον ποιητή των «Μαραμπού» σαν αντιπρόσωπο μιας νέας συναισθηματικής στάσης απέναντι στα παραδεγμένα τού καιρού, αντιπρόσωπο ενός νέου κόσμου πού αναφαίνεται, ακριβώς τη στιγμή που τα παλιότερα ιδανικά των περασμένων γενεών βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της φθοράς των - από τότε, ίσαμε σήμερα πέρασαν δεκαπέντε πλήρη, μεγάλα, ακέραια χρόνια. Εχώρεσαν τη Διχτατορία, τον Πόλεμο, την Κατοχή, την Απελευθέρωση, τον Εμφύλιο (πράξη πρώτη), τον Εμφύλιο (πράξη δεύτερη), το Δράμα τού έθνους... Ο Ν. Καββαδίας έμεινε ο συμπαθέστατος, ο πρωτότυπος έστω - δηλαδή ο όχι και τόσο πρωτότυπος πιά - ο  αδιάφορος σ’ όλη την άλλη, την έξω από τα καράβια, τις αντέννες, τις βάρδιες και τούς πνιχτούς μεθυσμένους έρωτες των λιμανιών ζωή. Μαραμπού! Ένα πυκνό πούσι έχει κατέβει και κρύψει από την οπτική γραμμή τού ποιητή όλο τον πόνο των ανθρώπων. Κυττάζω από περιέργεια τις χρονολογίες των τραγουδιών του. Ένα το 1940. Δυο άλλα στα 1942. Ένα άλλο στα 1944. Δύο στα 1945. Άλλα δύο στα 1946. Τ' αποδέλοιπα είναι πριν από το Σαράντα. Μια νύξη, κάποια θύμηση της τραγωδίας της φυλής του, πουθενά. Ή μάλλον δύο στίχοι υπομνηστικοί των εκτελέσεων στην Καισαριανή και της τραγωδίας του Διστόμου, μα κι αυτοί για χάρη του Γκάρθια Λόρκα...

Βιάζομαι να το γράψω, με όσην αυστηρότητα μου εμπνέει το προκλητικό θέαμα μιας πλούσιας έκδοσης, πού σ’ αυτήν μάλιστα συνεργάστηκαν από αγάπη εφτά χαράκτες διακοσμητές, πως μπορεί ο κ. Καββαδίας να είναι αισθηματικά ένας πάροικος του τόπου αυτού, μπορεί χώρος του, πατρίδα του, κόσμος του να είναι οι άνθρωποι της Τοκοπίλλα, του Περού ή της Μπομπάλλα, μα στα 1947, έπειτα από δέκα ολόκληρα χρόνια αγωνίας και θανάτου, η ποίησή του δεν έχει ήθος. Λυπούμαι πού το γράφω, μα το πιστεύω˙ κι ό,τι πιστεύω το γράφω – μ’ όλο που ο κ. Καββαδίας μου είναι σαν άνθρωπος, και σαν ποιητής ακόμη, συμπαθέστατος.

Θα ήθελα να λησμονήσω τις χρονολογίες των τραγουδιών, θα ήθελα νοερά να μετοικήσω κ’ εγώ, να καθήσω σταυροπόδι απάνω σε κάποιο παλαμάρι στην κουβέρτα καποιανού φορτηγού πού αναπνέει τον αγέρα των θαλασσών τού Νότου, να κάνω στη μνήμη μου μιαν ένεση μορφίνης για να λησμονήση την ανθρώπινη περιπέτεια... – ή, αν δεν του γίνομαι βάρος, ας με πάρη μαζί του ο κ. Καββαδίας σε κάποιαν έρημη ξέρα της Πολυνησίας για να μου πη κάτω από το φεγγάρι για τη Γοργόνα που πέταξε στον πόντο μεθυσμένη, και να με ποτίση με το χασίσι του Κάπταιν Τζίμμυ για να ξεχάσω - να ξεχάσω το κάθε τι και λεύτερος από το φορτίο των αναμνήσεων να μπω μαζί του μέσα στους ξωτικούς κήπους που ανοίγει η ποίησή του. Έτσι...


Ξεχασμένο τ’ άστρο του Βορρά
οι άγκυρες στο πέλαγο χαμένες.
Πάνω στις σκαλιέρες σε σειρά
δώδεκα σειρήνες κρεμασμένες...


Κ’ έπειτα στις ξέρες του Ακορά
τσούρμο τ’ άγριο κύμα θα μας βγάλει
τέρατα βαμμένα πορφυρά
με φτερούγες γλάρων στο κεφάλι...
 

... έτσι μπορεί κανένας να χαρή την ποίηση του Μαραμπού. Να τη χαρή χωρίς πια την πρώτην έκπληξη. Τότε, στα 1933, το εξωτικό, η σύζευξη των κοινών ποιητικών τόπων - της ρίμας, του καλορυθμισμένου στίχου, των γνώριμων μέτρων - με ολόκληρον εκείνο τον κόσμο, που ως εκείνη την εποχή, ή την αμέσως νωρίτερη, έμενε εξορισμένος από την ποιητικήν ύλη, μπορούσε να ήταν ένας ευπρόσδεκτος νεωτερισμός ακόμη και μια επανάσταση για όσους ποθούσαν μιάν αδρότερη κι ουσιαστικότερη επαφή με τη ζωή, την όποια ζωή. Ήταν η εκδήλωση μιας αντίδρασης στην ωχρή και μαραζωμένη από τα λογίς spleen ρομαντικήν ακόμα διάθεση του καιρού παρά την παρένθεση του πρώτου πολέμου. Σήμερα ο κοσμοπολιτισμός αυτός δεν είναι πιά νεωτερισμός. Δεν είναι ξάφνιασμα. Εξάλλου μεσολάβησαν τόσα ταξίδια έως το Βλαδιβοστόκ, ξεφορτώθηκε τόση μανιτόμπα σε λιμάνια κι αρμένισαν τόσες χίμαιρες στους ωκεανούς, που το εξωτικό έπαψε να ναι εξωτικό. Δαμάσθηκε από την αίσθησή μας, έγινε του σπιτιού μας και η έκπληξη έγινε πιά υπόμνηση απλώς... Ωστόσο νοιώθεις πώς ο Καββαδίας σου προσφέρει γνήσια πραμμάτεια. Είναι εμπειρία ζωής αυτό που σου δίνει. Είναι κομμάτια ζωντανά από ύλη ζεστή που σπαρταρά από ηλεκτρισμό - όσο κι αν τα θέματά του, θέματα παρατήρησης και καταγραφής νωθρών καταστάσεων, δεν απομακρύνονται κάποτε από την αφηγηματικότητα που χαρακτήριζε άλλωστε και το πρώτο του βιβλίο με στίχους. Μολαταύτα οι εικόνες του δεν είναι αφηρημένες· αντιπροσωπεύουν καταστάσεις που ο ποιητής τις υποβάλλει με εκπληκτικήν ενάργεια. Το πάθος από τα τραγούδια τούτα λείπει σχεδόν ολότελα. Ο στίχος είναι υπαινικτικός κι όχι πλαστικός. Νοσταλγικός μάλλον παρά δημιουργός άμεσων συγκινήσεων από την επαφή του αναγνώστη με τον ποιητή. Έχει τη γοητεία όλων των πραγμάτων που βρίσκονται σε κάποιαν απόσταση από το καθημερινό συνηθισμένο και τοπικό γεγονός. Ρεαλιστικός χωρίς προσπάθεια καλλιλογίας ο κ. Καββαδίας, υποβάλλει εκείνο πού θέλει. Παρασύρει με την πιο μεγάλη ευκολία τον αναγνώστη του κ’ είναι τούτο άσφαλτο σημάδι της γοητείας του. Έτσι, με παράσυρε και μένα, στ’ απίθανα τούτα ταξίδια που σ’ άλλους είναι πράξη και καθημερινή πείρα, σ’ άλλους είναι αποδημία της φαντασίας. Βρίσκουμαι ακόμη μαζί με τον πλοηγό μου και δε θέλω να ξαναγυρίσω για να συλλογιστώ πάλι πως ο ποιητής έμεινε, είτε θεληματικά είτε από αδιαφορία, πίσω από το πούσι του...

ΑΙΜ. X.



(Προμετωπίδα του Γιάννη Τσαρούχη για την ποιητική συλλογή "Πούσι")

Η "Πρώτη του Μάη" από τον Θοδωρή Μαυρογιώργη




ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΥΡΟΓΙΩΡΓΗΣ

ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΜΑΗ

ΜΟΥΣΙΚΗ – ΣΤΙΧΟΙ: ΚΟΣ Κ

 



Ανάπαυση,

ύπνος,

δουλειά

ή απεργία;

Την Πρώτη του Μάη είμαστε όλοι απεργοί, με ή χωρίς λουλούδια στο χέρι.


Δελτίο τύπου


Σε έναν κανονικό κόσμο θα μπορούσαμε να τρέχουμε ανέμελοι σε λιβάδια με τα λουλούδια του Μάη και να πλέκουμε στεφάνια. Σε αυτόν τον κόσμο που δεν ήταν ποτέ κανονικός και αυτόν τον καιρό είναι και πιο ακανόνιστος από ποτέ, την Πρώτη του Μάη θα βγούμε ξανά πιο μπροστά απ’ τον ίσκιο.

 

Ο Θοδωρής Μαυρογιώργης μας δίνει να ακούσουμε ένα ακόμα από τα τραγούδια του πρώτου προσωπικού του δίσκου, που δεν είναι ένας, αλλά δύο και που δεν έχουν ακόμα τίτλο. Στον έναν ο Θοδωρής Μαυρογιώργης συνεργάζεται με τον Κύριο Κ στην παραγωγή του και στον άλλο με τον Παντελή Νικηφόρο και θα κυκλοφορήσουν ταυτόχρονα μετά το καλοκαίρι.

 

Ο Κος Κ, μετά τα Ψάρια δίνει στον Θοδωρή την Πρώτη του Μάη και μας βάζει πάλι να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να επιλέξουμε τι θέλουμε να είμαστε. Τι θέλουμε να είμαστε βαθιά μέσα μας, στην ουσία μας.

 

Διαλέγεις και παίρνεις. Ανάπαυση; Ύπνος; Δουλειά; Ή Απεργία;

Την Πρώτη του Μάη είμαστε όλοι απεργοί. Την Πρώτη του Μάη θα βγούμε ξανά πιο μπροστά απ’ τον ίσκιο.


Έπαιξαν οι μουσικοί Σωτήρης Μαυρονάσιος (τύμπανα) και Κος Κ (κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, κρουστά, φωνητικά). Η ηχογράφηση και η επεξεργασία του ήχου έγιναν στο στούντιο Νήπιο. Ο Κος Κ υπογράφει την ενορχήστρωση και την παραγωγή ενώ έκανε και την ηχοληψία και τη μίξη, το mastering έγινε από τον Παναγιώτη Μπόθο και το artwork από τον Ιορδάνη Καλημεράκη (Pyro).

 

Στο video clip τη διεύθυνση φωτογραφίας υπογράφει ο Ιάσονας Αρβανιτάκης και το μοντάζ ο Γιάννης Μαργετουσάκης. Τη σκηνογραφική επιμέλεια ανέλαβε η Κωνσταντίνα Χατζοπούλου, ενδυματολόγος ήταν η Βάνα Γιαννούλα και στο μακιγιάζ ήταν Μελίνα Γλαντζή.



Στίχοι:

Την πρώτη του Μάη στο πρώτο τσιγάρο
αέρα θα πάρω στις γλάστρες μου πλάι.
Σαν βγω στο μπαλκόνι να δω λίγο ήλιο
και λιώσει το χιόνι της ζωής για λίγο.

Αμάξια περνάνε κανείς δεν κοιμάται σαν σήμερα θα ΄ναι που η γης βρυχάται. Αλλού οι ινδιάνοι κι αλλού οι αρχηγοί τους παλεύουν στις ώρες το μαύρο ψωμί τους. Απόψε θα κόψουν τη μέρα στα τρία ανάπαυση, ύπνος, δουλειά ή απεργία. Θα πλέξουν στεφάνι στης γης το κατώφλι για να ξεχωρίζεις τ' αυγό απ' το τσόφλι. Σαν βγεις για σεργιάνι να φέρεις λουλούδια να πεις τα τραγούδια του χθες μήπως γιάνει ετούτος ο κόσμος που ΄χει τη ρότα πίσω
να βγούμε ξανά πιο μπροστά απ' τον ίσκιο.

Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός - Θανάσης Γκαϊφύλλιας (2007)




"Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός"

Μουσικές του συνθέτη και τραγουδοποιού Θανάση Γκαϊφύλλια, για το θεατρικό έργο των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα, που ανέβηκε την άνοιξη του 2007, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής.

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ιωάννου Σκηνικά - Κοστούμια: Κωνστάντσια Σαραφιανού Φωτισμοί: Δημήτρης Τζατζανάς Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Παπαδοπούλου Πήραν μέρος οι ηθοποιοί: Αντώνης Μπαμπούνης, Ειρήνη Μουρελάτου, Λεωνίδας Χρυσομάλλης, Λεμονιά Γιανναρίδου, Θοδωρής Θεοδωρίδης, Άννα Σιταρίδου, Φιλοποίμην Ανδρεάδης.

Σημείωμα του μουσικού Θανάση Γκαϊφύλλια:

"Το έργο, πρόκληση και αφορμή για μουσικές πινελιές που περιγράφουν πρόσωπα, χαρακτήρες και καταστάσεις σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές, που όλοι απευχόμαστε να ζήσουμε. Ο αγώνας για επιβίωση, ο συμβιβασμός, η φιλία, η προδοσία, η αλληλεγγύη και πάνω απ' όλα η λαχτάρα για ζωή, είναι τα μικρά και ασήμαντα γεγονότα της μικρής γειτονιάς. Δηλαδή όλου του κόσμου. Ακόμα κι αν η ιστορία των Παπαθανασίου & Ρέππα, είναι γέννημα της φαντασίας τους, είναι βέβαιο ότι η ίδια η ζωή είναι ο πιο ευφάνταστος και απρόβλεπτος συγγραφέας.

Ένα ευχαριστώ από καρδιάς στο φίλο και σπουδαίο μουσικό Γιώργο Αραπάκη, που φρόντισε τον προγραμματισμό - sampling και έπαιξε κιθάρα, φλάουτο, μπαγλαμά και φλογέρα. Η ηχογράφηση έγινε στο "Στούντιο των Βατράχων" (Σόλωνος 103, Αθήνα), και υπεύθυνος για την ηχοληψία ήταν ο Γιώργος Αραπάκης".

Δευτέρα 26 Απριλίου 2021

Li Beirut, από το Μουσικό Σύνολο Ethnic του Μουσικού Σχολείου Ιλίου






Δελτίο Τύπου


«Li Beirut»

Από το «Μουσικό Σύνολο Ethnic»
του Μουσικού Σχολείου Ιλίου

Λίγες μέρες πριν επαναλειτουργήσουν τα Λύκεια και επανέλθουν στις τάξεις, οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Ιλίου παρουσίασαν, σε συνθήκες covid, μια μοναδική διασκευή του τραγουδιού «Li Beirut», στο πλαίσιο ενός ξεχωριστού εορτασμού των 10 χρόνων του Μουσικού Συνόλου Ethnic, με πρωτοβουλία της καθηγήτριας και διακεκριμένης μουσικού Έφης Ζαϊτίδου. Σε μια προσπάθεια εξόδου από την ψυχολογική πίεση που βίωσαν τα παιδιά μέσα στην τελευταία περίοδο της καραντίνας δημιούργησαν το συγκεκριμένο project, αφιερωμένο στον Λίβανο και την πολυβασανισμένη πρωτεύουσά του, τη Βηρυτό.

Η μελωδία ανήκει στο Adagio - αργό μέρος - του κοντσέρτου για κιθάρα "Concierto de Aranjuez", το οποίο έχει γράψει ο φημισμένος Ισπανός συνθέτης Joaquín Rodrigo. Βασισμένο σ’ αυτή τη μελωδία και σε στίχους του Λιβανέζου ποιητή και συγγραφέα Joseph Harb, πρώτη η μεγάλη τραγουδίστρια του αραβικού κόσμου Feiruz τραγούδησε την απώλεια, τον πόνο και τη θλίψη που σκόρπισαν οι πόλεμοι στη χώρα της...

Όπως επισημαίνει η Έφη Ζαϊτίδου «Εύχομαι πραγματικά μέσα από την καρδιά μου αυτή η δουλειά να είναι για τους μαθητές μου «ένα μουσικό λιθαράκι» στη σχολική χρονιά που πέρασε… μια χρονιά «μουγκή»… ά-γευστη … ά-χρωμη … αλλά πάντα α-στείρευτη!!».

Το αποτέλεσμα τη δικαιώνει και μας αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο σπουδαία είναι η συμβολή των Μουσικών Σχολείων στον πολιτισμό μας και πόσο σημαντικό είναι να προστατέψουμε το συγκεκριμένο θεσμό!

Διασκευή, προσαρμογή, διδασκαλία, επιμέλεια βίντεο: Έφη Ζαϊτίδου
Μετάφραση στίχων: Roni Bou Saba
Mixing & Mastering: Ντεληθέος Άρης (Audio Home Recordings)
Μοντάζ, φωτογραφικό υλικό: Δήμος Άλκης (Alkis Dimos Visuals)
Το μοντάζ έγινε στο Studio InVerba.


Μετάφραση στίχων:

«Στη Βηρυτό...

από την καρδιά μου ένας χαιρετισμός στη Βηρυτό

και φιλιά στη θάλασσα και τα σπίτια...

σ’ ένα βράχο που μοιάζει στο πρόσωπο ενός παλιού ψαρά

Είναι η Βηρυτός... από το πνεύμα του λαού κι ένα κρασί

Από τον ιδρώτα του, το ψωμί και το γιασεμί

Πώς έγινε η γεύση της... γεύση της φωτιάς και του καπνού;

Η Βηρυτός... Έχει μια δόξα τέφρας... η Βηρυτός

Από αίμα, από παιδί που κρατιέται στην παλάμη της

Η πόλη μου έχει σβήσει το καντήλι της... έκλεισε την πόρτα της

Έμεινε στον ουρανό... μόνη της, μόνη με τη νύχτα

Είσαι δική μου, είσαι δική μου! Αχ, αγκάλιασέ με, είσαι δική μου

Σημαία, πέτρα του αύριο... και τα κύματα του ταξιδιού μου

Οι πληγές του λαού μου έχουν ανθίσει,

Τα δάκρυα των μητέρων έχουν ανθίσει

Εσύ, Βηρυτέ, είσαι δική μου,

Είσαι δική μου ... Αχ, αγκάλιασέ με»!




ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΑ:
Βολιώτης Θοδωρής, Βρακατσέλης Χρήστος, Γιουρίνα Νέλλη, Δαμάσκος Άγγελος, Δελαπόρτα Μαρία (σόλο), Δρουλίσκου Αργυρή, Καλαμάκης Γιώργος, Καραθανάση Εμμανουέλα, Καρανάσιου Χρύσα, Κορδέλα Βασιλική, Μανάφα Μαργαρίτα, Μιχαηλίδης Λεωνίδας, Ντανίλα Παναγιώτης, Ούτου Αναστασία, Παπαγιάννη Μαριλένα, Παπασαλούρου Βασιλική, Πάτση Σταυρούλα, Προσαλέντη Ιωάννα, Ρόδη Καλλιόπη, Σαμαρού Άννα, Σταθιά Αθανασία, Σπηλιώτη Γεωργιάνα, Ταλαβέρου Ηώς, Τερμπάτση Μαργαρίτα, Τζινέλλης Χάρης, Τσερπάνη Μαρία, Τσιάτσιου Βάγια, Τσιολίγκα Ευγενία, Τσούτσης Χριστόφορος

Βασίλης Καράμαλης - “Periplanisis”






Δελτίο τύπου


Μετά την κυκλοφορία των δύο κομματιών «Badaya» και «Flamenco Thoughts» που έδωσαν καθαρά το στίγμα της επερχόμενης δουλειάς του και αγαπήθηκαν από το κοινό τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ήρθε η στιγμή ο μουσικός και συνθέτης Βασίλης Καράμαλης να παρουσιάσει ολοκληρωμένο το καινούριο album του, με ένα τίτλο που περιγράφει και όλη τη ζωή του … «Periplanisis».



Πρόκειται για ένα ορχηστρικό εγχείρημα με πλούσια ηχοχρώματα, που ταξιδεύει τον ακροατή στις γειτονιές του κόσμου, σε μια περιπλάνηση από την Αθήνα στη Νέα Υόρκη και από εκεί στη Μεσόγειο, για να καταλήξει στα Δωδεκάνησα!

Η πολύχρονη μουσική διαδρομή του Βασίλη Καράμαλη στην Αμερική καθορίζει το ύφος της συγκεκριμένης δουλειάς, που αποτελεί μια δυναμική κατάθεση στο χώρο της world music, όπου το μπουζούκι κρατάει ένα ξεχωριστό ρόλο!

Στο album “Periplanisis” συμμετέχει μια πλειάδα εξαιρετικών μουσικών, βάζοντας ο καθένας το δικό του στίγμα, με ξεχωριστή την παρουσία του Sito Sanchez, της Σπυριδούλας Μπάκα και της Christina Jackson στα φωνητικά.

Το εξώφυλλο είναι έργο του καλλιτέχνη Γιάννη Μαϊδανού, με τίτλο "Bicycle in the sky" (ευγενική παραχώρηση της κόρης του Θάλειας Παπαδημητρίου).

Το album είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.



Λίγα λόγια για τον συνθέτη

Ο Βασίλης Καράμαλης υπήρξε ιδρυτικό μέλος του θρυλικού συγκροτήματος Café Aman Amerika, που έγραψε ιστορία στην Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη, την περίοδο 1994 – 98. Ακολούθησαν σημαντικές συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες και συναυλίες στα μεγαλύτερα θέατρα της Αμερικής. Τα τελευταία χρόνια έχει επιστρέψει στην Ελλάδα και μένει μόνιμα στην Ρόδο.




Σπύρος Γραμμένος - Δισκός σας






Δελτίο τύπου


Ο «Δισκός Σας» είναι μία συλλογή τραγουδιών που κυκλοφόρησε με την αγάπη και τη συνδρομή των φίλων μας μέσω της διαδικασίας του crowdfunding. Περάσαμε όλοι από χίλια κύματα, αλλά αφού διαβάζετε αυτές τις γραμμές, σημαίνει πως φτάσαμε στον προορισμό μας!

Τα τραγούδια του album είναι στιγμές, άλλες γλυκές και άλλες πικρές.   

 

Από αυτές τις στιγμές, έχουν ήδη κυκλοφορήσει η «Ενενηντάρα TDK» με αναφορές στην εποχή της κασέτας, των parties, των 80’s και των 90’s, το «Ω Να Σου» που ακροβατεί σε ένα σχοινί από λογοπαίγνια, το «Σε ευχαριστώ Λουκιανέ» σε δημιουργία του συγκροτήματος «Ρεβάνς», το «Διανυκτερεύον φαρμακείο» με τη συμμετοχή των Μάκη Παπαδημητρίου και Γιώργου Χρυσοστόμου και το «Το Όνομά μου ειν’ το δικό σου» που αναφέρεται σε περιστατικά βίας που μας έχουν σημαδέψει τα τελευταία τριάντα χρόνια. Ένα τραγούδι με ονόματα που θα μπορούσαν να είναι τα δικά μας.

 

Στο δίσκο συμμετέχουν ερμηνευτικά οι Φοίβος Δεληβοριάς, Δημήτρης Μυστακίδης, Θοδωρής Μαυρογιώργης, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Μαρία Παπαγεωργίου, Δημήτρης Μητσοτάκης, Φώτης Σιώτας, Γιάννης Κότσιρας, Πάνος Φραγκιαδάκης, Θοδωρής Χορόζογλου, Κώστας Παρίσσης, Ρεβάνς, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώργος Χρυσοστόμου και Σαββέρια Μαργιολά ενώ δημιουργικά ο Κώστας Τσίρκας (μουσική στο «Ο πιο μεγάλος πόνος») και ο Cayetano (παραγωγή στο τραγούδι «Ψυχή»).

Το τραγούδι «Δεν παίρνω φάρμακα» είναι του Γιώργου Λαύκα.

 

O Κώστας Μιχαλός έπαιξε κιθάρα, όπως και ο Γιώργος Καρδιανός, ο Άλεξ Μυλωνάς μπάσο, ο Χρήστος Καλκάνης κλαρινέτο και πλήκτρα, ο Χάρης Παρασκευάς τύμπανα, ο Τζιμ Σταρίδας τρομπόνι, ο Σωτήρης Πέπελας τρομπέτα, η Ναταλία Κοκώση έπαιξε Ιρλανδική φλογέρα και φωνητικά έχει κάνει η Νεφέλη Φασούλη. Την παραγωγή και την ενορχήστρωση του δίσκου έκανε ο Κώστας Μιχαλός, τη μίξη ο Κωνσταντίνος Κανίβαλος Χαϊκάλης και το master ο Κώστας Παρίσσης. Το εικαστικό είναι του Θανάση Φωτεινιά και την γραφιστική επιμέλεια έκανε ο Θωμάς Αρσένης.


 Αν σας αρέσει ο Σπύρος Γραμμένος

Α) αγοράστε το album του (ψηφιακά προς το παρόν, στα δισκοπωλεία από τον Ιούνιο και μετά)

Β) ακολουθήστε τον στο κανάλι του στο YouTube Spiros Grammenos (https://www.youtube.com/user/spirosgrammenos)

Γ) ακολουθήστε τον στα social media του: Facebook Σπύρος Γραμμένος_Spiros Grammenos (https://www.facebook.com/spirosgrammenos), Instagram spirosgrammenos_ (https://www.instagram.com/spirosgrammenos_/) και Twitter spirosgrammenos (https://twitter.com/spirosgrammenos)




Λίγα λόγια για τον Σπύρο Γραμμένο


"Βιογραφικό σημείωμα μου ζήτησαν μια μέρα

το ‘γραψα και το διάβασα κι έφαγα μια ξενέρα

κι αφού είναι μου είπανε υποχρεωτικό

το ‘κανα σε τετράστιχα να το φχαριστηθώ.

Γεννήθηκα ένα Σάββατο από κομμώτρια μάνα

οκτώ κιλά με γέννησε και δεν μου βρίσκαν πάνα

με βάφτισαν Σπυρίδωνα, χωρίς να με ρωτήσουν

και μ’ έστειλαν σε ένα σχολειό, για να με ευνουχίσουν.

Μια δυσκολία μάθησης διέγνωσε η δασκάλα

μ’ έβαλαν πειραματικά μέσα σε μια γυάλα

μου δέσανε τα μάτια μου, μου κλείσανε το στόμα

μα το ‘σκασα ένα πρωί και τους πονάει ακόμα.

Έγινα barman, κομμωτής, έγινα pizza boy

δούλεψα και σ’ ένα sex shop που πούλαγα sex toy

έγινα διακοσμητής, σε club έβγαζα βίτσια

και μανικιούρ και πεντικιούρ έκανα σε κορίτσια.

Έκανα δίσκο, video clip, έφτιαξα μπάντα πρώτη

δεν έχω φράγκο βέβαια, μου επρήσθη το συκώτι

έχω twitter, facebook κι official σελίδα

Γράφω τραγούδια, ποιήματα και βάζω και σφραγίδα!"






Κατερίνα Μελίτη - Άσε τα παλιά







ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Η εξαιρετική νέα ερμηνεύτρια Κατερίνα Μελίτη, έχοντας στο ενεργητικό της αρκετές συμμετοχές σε δισκογραφικές κυκλοφορίες ελλήνων καλλιτεχνών, μας παρουσιάζει το νέο της τραγούδι «Άσε τα παλιά» με ένα πρωτότυπο τρόπο, του live streaming performance.

Η ερμηνεία της στην ερωτική αυτή μπαλάντα, βαθιά εκφραστική και λιτή, σηματοδοτεί την έναρξη μιας πολλά υποσχόμενης συνεργασίας με τη ταλαντούχα συνθέτρια Όλγα Μακρή και τη στιχουργό Μαρία Κολιού.


Συντελεστές:
Φωνή/Φωνητικά: Κατερίνα Μελίτη
Μουσική: Όλγα Μακρή
Στίχοι: Μαρία Κολιού
Πιάνο/κιθάρα/programming: Όλγα Μακρή
Ενορχήστρωση/Μίξη: Όλγα Μακρή
Εκτέλεση παραγωγής live stream concert: Modern Music Arts


Ακουλουθήστε τη Κατερίνα Μελίτη στο κανάλι της στο YouTube και στα Social Media για να ενημερώνεστε σχετικά με νέα τραγούδια και καλλιτεχνικά νέα:



Κυριακή 25 Απριλίου 2021

Lito Thomou performs 8 Piano Preludes of Grigoris Grigoriou


On March 8th Donemus Records released the 8 Piano Preludes by composer Grigoris Grigoriou, performed by Lito Thomou. The virtuosic pianistic interpretation of the soloist Lito Thomou boosts this piano work by the Greek composer of new generation, Grigoris Grigoriou.

Grigoris Grigoriou works in the field of contemporary orchestral music. Born into an artistic family, his involvement with music definitely shows his natural evolution. From the first sound, his works attract the listeners’ interest, even if someone is not familiar or has not studied serious music.

Grigoriou’s Piano Preludes 1–5 were written in 2005. The remaining 3 Preludes were composed in 2020. These preludes are virtuosic works that offer a wide variety of colors and pianistic performing technics.




 








































Pianist Lito Thomou

Lito Thomou graduated at the age of seventeen from the Greek National Conservatory in Athens with First Prize and Medal for Outstanding Performance. She continued her studies with Constantin Ganev and Julia Ganeva in Sofia (Bulgaria) and with Germaine Mounier at Ecole Normale de Musique, in Paris (France), where she graduated with a Diplome Superieur d’ Execution de Piano with the highest distinction. She was decorated in international piano competitions Concorso Pianistico Giovani Pianisti (in Marsala, Italy), Albert Roussel (Sofia) and Guilde (in Paris). Lito has appeared as soloist with orchestras, in chamber music concerts and solo recitals in many European countries (Greece, Italy, France, Belgium, Bulgaria, Ukraine). She has recorded for the Greek, Bulgarian, Ukrainian television and Radio, and presented in world premiere various works by Greek and foreign composers. In this context she has worked with the ensemble ‘Skalkottas’, with the Greek Composers Union, with the Orchestra of Colours and Camerata Orchestra.


"Τα μάτια της πόλης" - Ένα βιβλίο για την steet art και την περίπτωση της Αθήνας

 



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 
Θανάσης Χουλιαράς

Τα μάτια της πόλης. 
Μια συνολική θεώρηση της street art
Η περίπτωση της Αθήνας

ISBN: 9789606590108 | Διαστάσεις: 21χ14 εκ. 
 
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εντύποις, το βιβλίο του Θανάση Χουλιαρά με τίτλο Τα μάτια της πόλης. Μια συνολική θεώρηση της street art. Η περίπτωση της Αθήνας. Στο βιβλίο, ο Θανάσης Χουλιαράς επιχειρεί μια συνολική θεώρηση του φαινομένου της street art, με στόχο την πιο ολοκληρωμένη κατανόησή της, διεισδύοντας στο εσωτερικό της ΑθήναςΜιας πόλης με μακραίωνο παρελθόν και με πολυπρόσωπο παρόν. Μιας υπαρκτής πόλης.
 
Το βιβλίο διανύει μια μεγάλη διαδρομή εκκινώντας από το θεωρητικό κομμάτι και την ιστορική αναδρομή της street art αναδεικνύοντας τις αισθητικές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές πλευρές της. Υποστηρίζει την ένταξή της στο συνεχές της ιστορίας της τέχνης και εντοπίζει τη σημασία της στη διαμόρφωση του σύγχρονου οπτικού πολιτισμού συνδέοντάς την με την αστικοποίηση. Εν τέλει, μελετά τον τρόπο με τον οποίο η street art επέδρασε στην αλλαγή της πολιτισμικής ταυτότητας της Αθήνας, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης.
 
Τελικά, Athens is the new Berlin;
Ποιος είναι ο Αθηναίος homo urbnicus;
 
Η πόλη καθρεφτίζεται στους τοίχους της.
Κοιτάζοντάς τους, κοιτάμε τους εαυτούς μας.
Οι τοίχοι γίνονται τα μάτια της πόλης.
 
Το βιβλίο προλογίζει η Επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ, Ευαγγελία Διαμαντοπούλου.
 
 






Πρόλογος

Στις Αόρατες πόλεις, ο Ίταλο Καλβίνο δημιουργεί έναν αφηγηματικό καμβά προκειμένου να χαρτογραφήσει πόλεις, να μας γνωστοποιήσει τα υλικά της σύστασής τους και να μας  αποκαλύψει τα μυστικά τους. Οι πόλεις του, αν και προϊόντα μυθοπλασίας, παρουσιάζουν τα υλικά της σύστασης υπαρκτών πόλεων, με την χαρούμενη ή την θλιβερή όψη τους.
 
Στο βιβλίο του Τα μάτια της πόλης. Μια συνολική θεώρηση της street art. Η περίπτωση της Αθήνας, ο Θανάσης Χουλιαράς διεισδύει στο εσωτερικό της Αθήνας, μιας πόλης με μακραίωνο παρελθόν και με πολυπρόσωπο παρόν, μιας υπαρκτής πόλης. Ακολουθώντας μιαν αντίστοιχη πορεία με αυτήν του Καλβίνο, ξεκινά από τον δομημένο χώρο για να προσεγγίσει τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο, μέσα από την ανάγνωση των εικονογραφημένων τοίχων της Αθήνας, με την τέχνη διαφόρων street artists.
 
Έχοντας ως ασφαλή βάση το θεωρητικό έργο του Henry Lefebvre και του David Harvey, για την σχέση της πόλης με τον χώρο, και με την πεποίθηση ότι, όπως κάθε πόλη, η Αθήνα δεν οριοθετείται μόνο σε ένα χωρικό και ιστορικό πλαίσιο αλλά αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό, διερευνά την πολιτική και κοινωνική σύστασή της. Προς αυτή την κατεύθυνση, αναλύει διεξοδικά αντιπροσωπευτικά έργα, τόσο ως προς τον εικαστικό τους χώρο, όσο και ως προς την σχέση τους με τον δομημένο χώρο της πόλης και, κυρίως, ως προς τον βιωμένο κοινωνικό και πολιτικό της χώρο.
 
Η street art, αν και προβάλλει συνεχώς το δυναμικό της παρόν στους αθηναϊκούς τοίχους, σε μια προσπάθεια ουσιαστικής επικοινωνίας με τους διερχόμενους πολίτες, δεν είχε τύχει μίας σε βάθος μελέτης μέχρι σήμερα. Ιδιαίτερα η σχέση της με τους πολιτικοκοινωνικούς μετασχηματισμούς της ελληνικής πρωτεύουσας μόνο επιδερμικά είχε προσεγγιστεί.
 
Η παρούσα μελέτη του Θανάση Χουλιαρά ανοίγει τον δρόμο για την ενδελεχή ανάγνωση αυτής της τόσο σύγχρονης τέχνης, της οποίας ο ρόλος είναι άμεσα συνυφασμένος με την έννοια της άμεσης δημοκρατίας και του τρίπτυχου πόλη - πολίτης - πολιτισμός της αρχαίας Αθήνας. Ο συγγραφέας, την ερευνητική διαδρομή του οποίου είχα την χαρά να παρακολουθήσω εκ του σύνεγγυς, πέρασε από το οπτικό στο αντιληπτικό πεδίο, από τις αισθητικές στις εννοιολογικές ποιότητες και από τον αόρατο στον ορατό κόσμο της πόλης της Αθήνας.
 
Ευαγγελία Διαμαντοπούλου
Επίκουρη Καθηγήτρια
Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ
Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών ΕΚΠΑ








Ο Θανάσης Χουλιαράς είναι υποψήφιος διδάκτορας στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ακαδημαϊκά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν στα ζητήματα του δημόσιου χώρου, της τέχνης, του κινηματογράφου και του ψηφιακού πολιτισμού. Η διδακτορική του διατριβή είναι πάνω στην πολιτισμική ταυτότητα της σύγχρονης Αθήνας. Αυτό το διάστημα είναι βοηθός ερευνητής στο ερευνητικό πρόγραμμα «1821 και Σύγχρονος Οπτικός Πολιτισμός», το οποίο υλοποιείται υπό την αιγίδα του ΕΚΠΑ. Έχουν δημοσιευτεί αρκετά άρθρα του πολιτισμικής κριτικής. Είναι απόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος των Πολιτισμικών και Κινηματογραφικών Σπουδών του τμήματος ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ και απόφοιτος του τμήματος Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιά, με ειδίκευση στην Διδακτική. Έχει τελειώσει το τμήμα μοντέρνου τραγουδιού του ωδείου Φίλιππος Νάκας και είναι ο τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος του rock σχήματος KollektivA. Με το συγκρότημα έχει κυκλοφορήσει 3 ολοκληρωμένα albums, 1 mini cd, καθώς και αρκετά ψηφιακά singles, ενώ έχει κυκλοφορήσει και 2 solo albums, με το πιο πρόσφατο με τίτλο Κακή Φωτιά, να αφορά σε ερμηνεία μελοποιημένης ελληνικής ποίησης. Έχει συνεργαστεί με διάφορους συνθέτες και έχει πρωταγωνιστήσει σε μια σειρά μουσικοθεατρικές παραστάσεις και musical, original και ρεπερτορίου, σε κάποιες από τις οποίες έκανε και την παραγωγή. Στο παρελθόν έχει υπάρξει ραδιοφωνικός παραγωγός.

James Basdanis - Echographia





ECHOGRAPHIA

ΔΗΜΗΤΡΗΣ JAMES ΜΠΑΣΔΑΝΗΣ

Μουσικό Ντοκιμαντέρ Μικρού μήκους 


Η Just Born Music σε συνεργασία με την SoundCheck Vlog παρουσιάζουν ένα 10 λεπτο βίντεο με την φιλοσοφία και τις απόψεις του δημιουργού (James Basdanis) καθώς και 2 κομμάτια σε μία Live εκτέλεση, για το νέο ακουστικό-κιθαριστικό Loop Project “Echographia” του James Μπασδάνη.


Η ταινία είναι διαθέσιμη δωρεάν μέσω της πλατφόρμας του Youtube:



Βασίλης Πρατσινάκης – «Της λύπης ταχυδρόμος»

 




Βασίλης Πρατσινάκης – «Της λύπης ταχυδρόμος»
Μουσική: Γιάννης Γεωργιλάς – Γιώργος Ευσταθίου
Στίχοι: Κωνσταντίνος Χρυσανθάκης
Φωνητικά: Αιμιλία Χαλκιά

Από το νέο άλμπουμ του Βασίλη Πρατσινάκη «Άγριος άνεμος» (Μετρονόμος 2021)

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Δημήτρης Γουμπερίτσης: κοντραμπάσο
Νώντας Μανής: κρουστά
Κώστας Μπούσιος: κρουστά
Μιχάλης Πιπέρκος: φλάουτο
Γιάννης Γεωργιλάς: ακουστική και κλασική κιθάρα


Ενορχήστρωση: Γιάννης Γεωργιλάς

Ηχοληψία: Γιάννης Γεωργιλάς
Μίξη – Μastering: Χρήστος Μέγας
Παραγωγή: Live street - Mαριλού Φυντανίδου, Βασίλης Πρατσινάκης

Σ Τ Ι Χ Ο Ι :
Κάποτε με συνόδευες τις νύχτες
Φτερούγιζες στο πλάι μου στους δρόμους
Κι έδιωχνες, της λύπης ταχυδρόμους
σαν ερχόταν φιλί για να μου δώσουν

Φόραγες τα λευκά σου και πετούσες
έλαμπες με απόκοσμη ομορφιά
Κρατούσες μια χαρούμενη καρδιά
στην Πατησίων σαν με συναντούσες

Ξοφλημένο μου αγγελούδι
πώς μαδήσαν τα φτερά σου
Στο θλιμμένο μου τραγούδι
πια μαντεύω τη σκιά σου

Κάποτε με κρατούσες απ’ το χέρι
και μου ‘στρωνες καρδιές, να κοιμηθώ
Ψιθύριζες εγώ θα σ’ αγαπώ
έκανες τα σκοτάδια μεσημέρι

Σ΄ έχασα ξαφνικά, θα ‘τανε Μάρτης
μα τα βράδια ακόμη σου μιλώ
Δυο φτερά φοράω από πηλό
και μου απαντά, των ματιών σου ο χάρτης

Ξοφλημένο μου αγγελούδι
πώς μαδήσαν τα φτερά σου
Στο θλιμμένο μου τραγούδι
πια μαντεύω τη σκιά σου