Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Ο Γιώργος Μεράντζας και ο Σάκης Μπουλάς δεν είναι "κ.ά."


Σας έχει τύχει ποτέ να χάσετε τη στάση από τα νεύρα σας; Μου συνέβη σήμερα στο μετρό, και αντί για τον Ευαγγελισμό βρέθηκα αισίως στους Αμπελόκηπους... Δεν αστειεύομαι! Ο λόγος; Το εξώφυλλο του cd Τα πολιτικά τραγούδια, μια συλλογή τραγουδιών του Θάνου Μικρούτσικου που προσφέρει σήμερα η εφημερίδα Τα Νέα. Και εξηγούμαι...

Κάτω αριστερά, στα ονόματα των ερμηνευτών αναγράφονται τα εξής: "Μαρία Δημητριάδη, Αφροδίτη Μάνου, Γιάννης Ζουγανέλης κ.ά." Ομολογώ ότι μου έκανε εντύπωση αυτό το "κ.ά.". "Ποιούς εννοεί ο ποιητής;" αναρωτήθηκα. Μήπως κάποιες παντελώς άγνωστες, δεύτερες φωνές; Ανοίγοντας το εσώφυλλο, έπαθα σοκ: Το "και άλλοι" συμπεριλαμβάνει τον Γιώργο Μεράντζα, σε τρία τραγούδια παρακαλώ! Ναι, ο Μεράντζας της "Δίκοπης Ζωής", της "Κιβωτού" και του "Δεν πηγαίνεις δεν γυρίζεις" είναι απλά ένας "άλλος" για τους φωστήρες των Νέων και της Lyra. Και ενώ αναγράφονται (ορθά) στο εξώφυλλο η Αφροδίτη Μάνου και ο Γιάννης Ζουγανέλης που τραγουδούν μισό τραγούδι ο καθένας, δεν αναγράφεται ο Μεράντζας, εκ των βασικών φορέων της μυθολογίας του Μικρούτσικου. Και καλά οι δημοσιογράφοι και οι μουσικο-έμποροι, ας πούμε ότι αυτοί είναι νέα παιδιά, δεν ξέρουν τι σημαίνει Μεράντζας και δεν έχουν χρόνο να ψάξουν για να μάθουν. Ο Μικρούτσικος πώς επέτρεψε μία τέτοια απρέπεια;

Πληροφοριακά, ενημερώνω ότι στους "κ.ά." συμπεριλαμβάνεται επίσης ο συγκλονιστικός Σάκης Μπουλάς στον "Ντικ" και ο Γιώργος Μιχαηλίδης στα "Επινίκια" της μαγικής Φουέντε Οβεχούνα. Ευτυχώς για την εφημερίδα, έχει άλλη μια εβδομάδα καιρό για να διορθώσει αυτή την προσβολή προς τους καλλιτέχνες. Ναι, με άλλα λόγια περιμένω από την εφημερίδα να κυκλοφορήσει ξανά αναθεωρημένο εξώφυλλο το επόμενο Σάββατο, μαζί με το δεύτερο cd της προσφοράς. "Εδώ ο κόσμος καίγεται..." θα πείτε. Δεν είν' έτσι. Γιατί τα ονόματα, τα εξώφυλλα και οι επιγραφές γράφουν την ιστορία που θα διαβάζουν οι επόμενοι, και δεν επιτρέπεται ημιμαθείς και άσχετοι να βάζουν χέρι στη ζωντανή ιστορία του πολιτικού τραγουδιού που ενσαρκώνει ο Γιώργος Μεράντζας.
ηρ.οικ.

Στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις!


1η ΜΑΗ 2010: Εμπρός για Εργατική - Λαϊκή Εξέγερση ενάντια στο σφαγείο του ΔΝΤ, το Πρόγραμμα και το Σύμφωνο Σταθερότητας Κυβέρνησης-ΕΕ.

Εμπρός για απεργίες-καταλήψεις-διαδηλώσεις.
Μαζικοί-Ενωτικοί αγώνες μέχρι την νίκη
Να δημιουργήσουμε επιτροπές αγώνα παντού

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι, νέες, άνεργοι, μετανάστες

Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι μια μέρα που κατακτήθηκε με αγώνες, που πολλές φορές βάφτηκαν στο αίμα. Αγώνες που ξεκίνησαν από το Σικάγο το 1886 για τη διεκδίκηση του 8ωρου, αλλά συνεχίζονται μέχρι σήμερα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης ενάντια στην εκμετάλλευση, στις διακρίσεις και την κάθε είδους καταπίεση, ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.

Η φετινή Πρωτομαγιά πρέπει φέτος να είναι μια μέρα - σταθμός των αγώνων του εργατικού κινήματος για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης που είναι στην ουσία η εφαρμογή των μέτρων του ΔΝΤ και του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ στην χώρα μας.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, πλήρως ευθυγραμμισμένη με το ΔΝΤ, την ΕΕ και με το ντόπιο κεφάλαιο, επιχειρεί στο όνομα της κρίσης να μεταφέρει όλα τα βάρη στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα.

Η προσφυγή στο «μηχανισμό στήριξης» ΔΝΤ-ΕΕ σημαίνει ότι η κυβέρνηση εκχωρεί βασικά κυριαρχικά δικαιώματα στο ΔΝΤ. Μιλάμε δηλαδή για οικονομική κατοχή και ότι η χώρα μας μετατρέπεται σε μισοαποικία. Οι λαοί των χωρών στις οποίες παρενέβη το ΔΝΤ υπέφεραν για δεκαετίες ή συνεχίζουν να υποφέρουν ακόμη.

Η κυβέρνηση, όμως, δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση να σύρει τη χώρα στο ΔΝΤ. Δεν εκλέχτηκε με βάση τέτοια προγραμματική δέσμευση και δεν της έδωσε τέτοια εξουσιοδότηση ο Ελληνικός Λαός.

Ορισμένα από τα μέτρα που θα ακολουθήσουν και συζητούνται με τα κλιμάκια του ΔΝΤ- ΕΕ, που ήδη είναι στη χώρα μας, είναι:
-Απολύσεις σε όλο το φάσμα του Δημόσιου, ευρύτερου Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
-Διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
-Ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, συρρίκνωση και εν συνεχεία ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας και παιδείας.
-Κατεδάφιση του υπάρχοντος ασφαλιστικού συστήματος με τη μείωση των συντάξεων σε δραματικά ποσοστά και την αύξηση των ορίων ηλικίας.
-Μείωση των μισθών και στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.

Τα μέτρα αυτά θα οδηγήσουν σε οπισθοδρόμηση την οικονομία, σε απελπισία την κοινωνία. Η ανεργία θα σπάσει το όριο του 1.000.000 ανέργων, η φτώχεια θα εξαπλωθεί και τα κοινωνικά δικαιώματα θα εξαερωθούν.
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, άνεργοι και συνταξιούχοι,

Η Πρωτομαγιά του 2010 είναι μια μέρα για την οποία πρέπει να δράσουμε (Αριστερά, συνδικάτα, νεολαία, μετανάστες/τριες, άνεργοι και επισφαλώς εργαζόμενοι) για να δώσουμε ένα μήνυμα αντίστασης στα αντεργατικά μέτρα, να διεκδικήσουμε «να τα πάρουν πίσω όλα» και να μην φέρουν καινούργια.

Για να δείξουμε στο σημερινό αντίπαλο, δηλαδή στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και τους συμμάχους της (ΝΔ-ΛΑΟΣ), ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να τους χαρίσουμε τα κατακτημένα με αίμα και θυσίες δικαιώματά μας και τις ζωές μας, για να μας γυρίσουν σ’ ένα καθεστώς δουλείας και ανασφάλειας.

Μια μαζική και μαχητική Πρωτομαγιά μπορεί να σηματοδοτήσει μια πιο οργανωμένη –και άρα αποτελεσματική– αντίσταση στις επιθέσεις που δεχόμαστε και αυτές που σχεδιάζουν εναντίον μας στο άμεσο μέλλον.

Απέναντι στην διεθνή και εθνική συναίνεση των δυνάμεων του κεφαλαίου πρέπει να απαντήσουμε με την κοινή δράση όλης της Αριστεράς, την πιο πλατιά ενότητα αντίστασης και ανατροπής, με λαϊκή - εργατική εξέγερση για να τα πάρουν όλα πίσω, για να ανοίξουμε τον δρόμο για νέες κατακτήσεις, για την διέξοδο από την κρίση και τη σοσιαλιστική προοπτική.

Να απαντήσουμε πιάνοντας το νήμα των γενικών απεργιών, των κλαδικών αγώνων, των καταλήψεων. Να ξεπεράσουμε την συμβιβαστική στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) και την πολιτική περιχαράκωσης του ΠΑΜΕ με την προσπάθεια οργάνωσης και κινητοποίησης της εργατικής βάσης μέσα από το συντονισμό των πρωτοβαθμίων σωματείων του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα και με την συγκρότηση ανοικτών Επιτροπών Αγώνα σε κάθε χώρο εργασίας, κατοικίας και σπουδών.

Οι εργαζόμενοι δεν είναι υπεύθυνοι για το δημόσιο χρέος και δεν χρωστούν τίποτε απολύτως σε όλους ατούς που λήστεψαν και λεηλάτησαν τη χώρα μας.

Φορολογήστε τους πλούσιους και τις επιχειρήσεις
Μειώστε τώρα τους εξοπλισμούς
Εθνικοποίηση των τραπεζών
Απαγόρευση των απολύσεων
Κατάργηση της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας
Μαζικές προσλήψεις σε υγεία, παιδεία, σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες
Καμιά περικοπή σε μισθούς και συντάξεις
Νομιμοποίηση των μεταναστών –Ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά

Όλοι στις Πρωτομαγιάτικες Συγκεντρώσεις των Συνδικάτων

Αθήνα: Προσυγκέντρωση Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς 10 πμ Μουσείο - Πολυτεχνείο, συγκέντρωση συνδικάτων 11 πμ στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑ

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Εκδήλωση μνήμης για τον Αντρέα Παγουλάτο




Εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του ποιητή Αντρέα Παγουλάτου, Πέμπτη 29 Απριλίου 2010, Nosotros (Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια), ώρα έναρξης: 20.00

Θα παραστούν φίλοι του Αντρέα να διαβάσουν ποιήματα και να τραγουδήσουν τραγούδια, όπως γινόταν άλλωστε κάθε φορά στις περίφημες Ποιητικές Ανιχνεύσεις στον ίδιο χώρο με την επιμέλεια του εκλιπόντος.

Την οργάνωση της εκδήλωσης μνήμης ανέλαβε ο ποιητής Κώστας Κρεμμύδας των εκδόσεων Μανδραγόρας και θα ακουστούν ποιήματα από τους Κώστα Σταθόπουλο, Μιχαήλ Μήτρα, Κωστή Τριανταφύλλου, Λευτέρη Ξανθόπουλο, Μαρία Λαγγουρέλη, Χρύσα Προκοπάκη, Μιχάλη Παπανικολάου, Μάιρα Λιούγκου κ.α. και τραγούδια από τους Νένα Βενετσάνου, Ηλία Βαμβακούση, Παναγιώτη Μπούσαλη, Lolek, Νίκο Χαλβατζή, Δημήτρη Αρναούτη, Γεωργία Βεληβασάκη, Χρήστο Ζυγομαλά.

Πέμπτη 29/4, Nosotros (Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια), ώρα έναρξης: 20.00
Ας είμαστε όλοι εκεί.

Παρουσίαση νέου δίσκου του Χρήστου Λεοντή




Το περιοδικό και οι εκδόσεις ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ μας προσκαλούν την Τετάρτη 28 Απριλίου και ώρα 12.00 στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης (Πεσμαζόγλου 5), στην παρουσίαση της έκδοσης του Χρήστου Λεοντή ΧΕΛΙΔΩΝ ΗΔΟΜΕΝΗ...

Θα μιλήσουν οι Κώστας Γεωργουσόπουλος, Πλάτων Μαυρομούστακος και Γιώργος Χρονάς.

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Ο ύμνος της Βουλιαγμένης, από Κακίση και Δεληβοριά




Τα κορίτσια του Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης κατέκτησαν για δεύτερη φορά το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης. Δεν είναι και μικρό το κατόρθωμα! Τιμώντας το θρίαμβό τους, παρουσιάζουμε τον ύμνο της Βουλιαγμένης, σε στίχους του Σωτήρη Κακίση και μουσική του Φοίβου Δεληβοριά. Το αλιεύσαμε από το youtube και τον χρήστη ffotis18. Το βίντεο κοσμούν τα όμορφα έργα του ζωγράφου Γιώργου Σταθόπουλου. Και του χρόνου κορίτσια! ηρ.οικ.




ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ
Στίχοι: Σωτήρης Κακίσης
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς

Γεννήθηκες απ' τον αφρό,
σαν άλλη Αφροδίτη,
η θάλασσα και τα νερά
είναι δικό σου σπίτι.


Τα παίρνεις όλα με παιδιά
βγαλμένα από σένα,
κύπελα και μετάλλια,
τίμια κερδισμένα!


Με πόλο, σκι, κολύμβηση,
απλή, συγχρονισμένη,
με τα πανιά σου ορθάνοιχτα,
προχώρα, Βουλιαγμένη!


Ωραία σαν τα κύματα,
νεράιδα και δελφίνι,
πέτα ψηλά στα σύννεφα,
τ' όνειρο να μη σβήνει!

Μαρία Θωΐδου - Ζωντανά στη Θεσσαλονίκη




Η Μαρία Θωίδου θα παρουσιάσει μαζί με τους:

Θύμιο Ατζακά ούτι, κιθάρα
Κώστα Ράπτη bayan
Κυριάκο Ταπάκη άταστο μπάσσο
Νίκο Παραουλάκη νέι
Λουκά Μεταξά κρουστά

λόγια, τραγούδια, μουσικές, από κοντινές και αλλοτινές στιγμές, γαλαξίες λευκούς, γαλάζιους, κίτρινους, ανοιξιάτικες υποθέσεις ερωτικής φύσεως…

ζωντανά στην ΠΡΙΓΚΗΠΕΣΣΑ (http://prigipessa.gr/)
Φιλικής Εταιρίας 5, Θεσσαλονίκη,
(Περιοχή Λευκού Πύργου – Πίσω από τη Λέσχη Αξιωματικών)
τηλ: 2310 273542

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Ώρα έναρξης 22.00
Τιμή εισιτήριου με ποτό: 15 ευρώ

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Από τον Βέρτη στον Καρρά





Πρωτάθλημα και κύπελλο ο Παναθηναϊκός. Και με ευγενείς νότες ελληνικού τραγουδιού, παρακαλώ. Βέρτης για πρωτάθλημα και Καρράς για κύπελλο. Χάθηκε βρε παιδιά ένα ρεμπετάδικο, ένας Ξηντάρης, ένας Κορακάκης, ένας Γκολές. Τέλος πάντων... Άντε, και του χρόνου! ηρ. οικ.

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Νέο εικαστικό εξώφυλλο δίσκου από τον Στέφανο Ρόκο




Ο Στέφανος Ρόκος ξαναχτυπά και η αισθητική των εικαστικών εξωφύλλων επιμένει. "Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει", Παύλος Παυλίδης & The B-Movies. Απλά σεβασμός!

Οι Αλ Μαχάμπα στο φεστιβάλ "Η Αίγυπτος στην Αθήνα"




Οι Al Mahabba μας προσκαλούν στο Φεστιβάλ

«Η Αίγυπτος στην Αθήνα»

που διοργανώνει το Διαπολιτισμικό Κέντρο της Διεύθυνσης Αλλοδαπών του Δήμου Αθηναίων σε συνεργασία με την Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδος με την υποστήριξη του μορφωτικού κέντρου της Αιγυπτιακής πρεσβείας

στο αμφιθέατρο του Ρ/Σ «Αθήνα 9,84», Πειραιώς 100 στο Γκάζι, σήμερα Σάββατο 24 Απριλίου.

Το Φεστιβάλ τελεί υπό την αιγίδα του Μορφωτικού Κέντρου της Αιγύπτου και της Πρεσβείας της Αιγύπτου και του Συλλόγου Κοινότητας Αιγυπτίων.

Η συναυλία παραδοσιακής αραβικής μουσικής με το συγκρότημα «Al Mahabba» αρχίζει στις 8 μ.μ.

Είσοδος ελεύθερη.

Δυο σημαντικές συναυλίες λόγιας μουσικής στην Αθήνα

Ρεσιτάλ τσέλου της Μαρίνας Κολοβού με τη σύμπραξη της πιανίστριας Λορέντας Ράμου, τη Δευτέρα 26 Απριλίου 2010, στην Αίθουσα “La Divina”, του Διεθνούς Καλλιτεχνικού Κέντρου “Athenaeum” (Αδριανού 3, Θησείο), 20.30.

Τιμές εισ.: 10€ & 5€.
Θα ακουσθούν έργα των J. S. Βach, R. Schumann, F. Chopin, T. Verbey και D. Schostakowitsch. Το έργο του T. Verbey ακούγεται σε πρώτη πανελλήνια εκτέλεση.


***


Συναυλία του συγκροτήματος μουσικής δωματίου "Νικόλαος Μάντζαρος", Τετάρτη 28 Απριλίου 2010, στην Αίθουσα Φ. Σ. "ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ" (Πλ. Αγ. Γεωργίου, Καρύτση 8, Αθήνα), 20.30 με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Η συναυλία εντάσσεται στον 6ο Κύκλο Ελληνικών Μουσικών Γιορτών που διοργανώνει η Κ.Ο.Α., μια έμπνευση του διευθυντού της και ακάματου Εργάτου της Ελληνικής μας Έντεχνης Μουσικής Βύρωνος Φιδετζή που φέτος είναι αφιερωμένες στην Επτανησιακή Σχολή.
Θα ακουσθούν έργα των Ν. Χ. Μάντζαρου, Π. Καρρέρ, Σπ. Ξύνδα, Σπ. Σαμάρα, Δ. Λαυράγκα, Γεω. & Ναπ. Λαμπελέτ και Δ. Βισβάρδη. Συμπράττουν οι λυρικοί καλλιτέχνες Ελένη Σταμίδου (σοπράνο) και Κωστής Ρασιδάκης (βαρύτονος). Το έργο του Σπ. Ξύνδα ακούγεται σε πρώτη πανελλήνια εκτέλεση.
Τις ενοργανώσεις και μεταγραφές των έργων έχουν κάνει ο Τάκης Καλογερόπουλος (1946-2009), ο Κώστας Σαμοΐλης και ο Αλέκος Κάτσιος.
Τα μέλη του Συγκροτήματος είναι οι: Παναγιώτης Δράκος (φλάουτο), Χρήστος Αργυρόπουλος (όμποε), Γιάννης Κούφαλης και Ηλίας Κολοβός (κλαρινέτο), Κώστας Σαμοΐλης και Στάθης Μαρτζούκος (φαγκότο), Βαγγέλης Σκούρας και Πέτρος Μιχαήλ (κόρνα), Γιάννης Καραμπέτσος (τρομπέτα).

Η Ρόδος γιορτάει την Παγκόσμια Ημέρα Χορού





Όπως κάθε χρόνο από το 1982, η Παγκόσμια Ημέρα του χορού θα γιορτασθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην χώρα μας δεν υπάρχουν κοινωνικές εκδηλώσεις, πανηγύρια, γάμοι, γιορτές, γλέντια και διασκεδάσεις χωρίς το τραγούδι και ο χορός να έχουν την πρώτη θέση. Με το τραγούδι εκφράζεται η καρδιά. Με το χορό μιλάει η ψυχή, μιλάει το ένστικτο. Επικοινωνεί ο άνθρωπος με τον άνθρωπο. Ο χορός ενώνει. Και η κίνηση είναι αυτή που καθιστά υπαρκτή αυτή την ενότητα. Περισσότερο κι από τους νόμους, τις συνήθειες, τα ρούχα ή τη γλώσσα. Τα χέρια συναντιούνται, ο ρυθμός ενώνει τις ανάσες. Ο χορός είναι η γλώσσα που μιλούμε όλοι οι άνθρωποι, του νότου ή του βορρά, της πόλης ή της υπαίθρου.

O Πολιτιστικός και Λαογραφικός Σύλλογος Σορωνής Ρόδου «Το Αμπερνάλλι» σας προσκαλεί την Κυριακή 25 Απριλίου 2010, στις 20:30, στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου, σε μία εκδήλωση αφιερωμένη στη Παγκόσμια Ημέρα Χορού.

Συμμετέχουν:

1) Λύκειο Ελληνίδων Ρόδου «Εργάνη Αθηνά» με τους χορούς:
Συρτός – Μπάλος, Καρυώτικα Λέρου, Πεντοζάλης Κω, Σούστα Έμπωνας
Συνοδεύουν οι μουσικοί: Παναγιώτης Νικολάου (λύρα), Παναγιώτης Ζαμπετούλης (λαούτο)

2) Αδελφότητα Ολυμπιτών Ρόδου «Η Βρυκούς» με τους χορούς:
Σούστα, Ζερβός, Κεφαλλονίτικα, Αρκιστής, Πάνω Χορός
Συνοδεύουν οι μουσικοί: Μανόλης Λεντάκης (λύρα), Μανόλης Καστελλοριζιός (τσαμπούνα), Βασίλης Πρεάρης (λαούτο)

3) Σύλλογος Χαλκιτών Ρόδου «O Άγιος Ιωάννης» με τους χορούς:
Σούστα Χάλκης, Βλάχα Χάλκης, Καλαματιανός
Συνοδεύουν οι μουσικοί: Βασίλης Ιωάννου (λύρα),Παντελής Σκορβέλης (λαούτο)

4) Σύλλογος Ποντίων Ρόδου «Ο Διγενής» με τους χορούς:
Μουζενίτ’ Κον – Τικ Μονόν – Τικ (΄Ιμερας) –Τικ (Τον(ν)Γιας) – Τικ Τρομακτόν, Τίταρα (Τραπεζούντος) – Τάμσαρα (Τραπεζούντος) –Τάμσαρα (Νικόπολης), Λέτσι – Λετσίνα (Καρς), Ομάλ (Καρς) – Ούτσαϊ (Νικόπολης), Σερρενίτσα (Χεροίανα), Διπλόν Ομάλ
Συνοδεύουν οι μουσικοί: Κώστας Ανδρεάδης (λύρα) , Λεωνίδας Τριανταφυλλίδης (νταούλι)

5) Αδελφότητα Κρητών Ρόδου «Ο Ψηλορείτης» με τους χορούς:
Σιγανός – Πεντοζάλης, Μαλεβιζιώτης, Λαζώτης, Πρινιώτης, Ανωγιανός, Σούστα, Συρτός
Συνοδεύουν οι μουσικοί: Στράτος Τσιρακάκης (λύρα) , Αποστόλης Ξεπαπαδάκης (λαούτο), Μανόλης Χαλκιάς (λαούτο)

6) Πολιτιστικός και Λαογραφικός Σύλλογος Σορωνής Ρόδου «Το Αμπερνάλλι» με τους χορούς:
Γαϊτάνι (τοπική απόδοση), Ροδίτικος Πηδηκτός, Ίσσος, Τούρτσικος – Σούστα
Συνοδεύουν οι μουσικοί: Παναγιώτης Νικολάου (λύρα) , Παναγιώτης Ζαμπετούλης (λαούτο), Ζανέτα Αναγνώστου (τραγούδι)

Περισσότερες πληροφορίες: www.ampernalli.gr
H είσοδος θα είναι ελεύθερη.

Ο Τάσος Γιαννίκος και οι Ζντουπ στην Κηφισιά




Ο Τάσος Γιαννίκος παρουσιάζει τη πρώτη του δισκογραφική δουλειά μαζί και με άλλα αγαπημένα τραγούδια, από το Χατζιδάκι και το Σιδηρόπουλο ως τον Αλκίνοο και το Μάλαμα με ενδιάμεσες στάσεις στους Beatles, τους Ramones και τον Νικόλα Άσιμο. Μια βραδιά με ανατρεπτικές ιδέες και πολλές εκπλήξεις.

Τάσος Γιαννίκος : φωνή, κιθάρα
Δημήτρης Ουλής : φωνή, κιθάρα, ακορντεόν
Νικόλας Βοστάνης : κοντραμπάσο
Δημήτρης Χριστοδούλου : τύμπανα
+Σοφία Σταυρουλάκη : φωνή, κρουστά

Πέμπτη 29/4 "DIVINE" Κηφισίας 293, Κηφισιά, 10.30 μ.μ.

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Κρίση, την είπαν τη στιγμή

Όταν μια κοινωνία αγγίζει τη χρεωκοπία και τη βαρβαρότητα, τότε ο χώρος και χρόνος για ιστορίες και μουσικές λιγοστεύει ασφυκτικά. Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μπουκάρουν τραμπούκικα σε μια χώρα και σαρώνουν τα πάντα για να σωθούν οι τοκογλύφοι και οι βιομήχανοι, τότε είναι ώρα τα τραγούδια να αφήσουν τα ηχεία του υπολογιστή και να βγουν στους δρόμους. Η ξεδοντιασμένη νεολαία κοιμάται ευπρεπώς, η υποτονικότητα είναι μόδα, και στο καθεστώς μας δεν φαίνεται να κουνιέται φύλλο. Γυρνάμε ολοταχώς στο μεσοπόλεμο, και τα αποκαΐδια της κρίσης έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν τη θέση της νεοφιλελεύθερης νιρβάνας. Σύννεφα πολέμου, οικονομικού, κερδοσκοπικού, ταξικού, μαζεύονται πάνω από το κεφάλι μας, ενός πολέμου που σε βάθος χρόνου μπορεί να πάρει και άλλες, κυριολεκτικά πολεμικές διαστάσεις. Κι όμως, άλλο τίποτε εκτός από την αισιοδοξία της πράξης δεν έμεινε. Παράπλευρη απώλεια των ημερών οι ευγενείς μελωδίες, και τα προάστια ξεμείνανε από μουσικές. Κανένα πρόβλημα. Οι καινούργιες ημέρες θα φέρουν και τα καινούργια τραγούδια.
ηρ.οικ.



Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Συνέντευξη με την Καλλιόπη Βέττα







Καλλιόπη Βέττα:

"Μας πνίγουν οι μαύροι καπνοί των κερδοσκόπων και του νεοφιλελευθερισμού"



τη συνέντευξη έλαβε ο Ηρακλής Οικονόμου

Η μουσική παράσταση «Λίγος καπνός ακόμα» που παρουσιάζεται στον ΙΑΝΟ, στην Αθήνα έχει ως θέμα «τον καπνό, το κάπνισμα, τα καπνογόνα, τα τσιγάρα, τις κάφτρες, τις στάχτες και τους περιορισμούς τους, και όχι μόνο...». Συντελεστές της είναι η Καλλιόπη Βέττα στην ερμηνεία, η Μάνια Παπαδημητρίου στα κείμενα και τη σκηνοθεσίακαι ο Γιάννης Ιωάννου στη μουσική επιμέλεια. Οι παραστάσεις, κάθε Παρασκευή και Σάββατο, θα ολοκληρωθούν μέσα στον Απρίλιο. Με αυτή την αφορμή, κουβεντιάσαμε με τη γνωστή τραγουδίστρια Καλλιόπη Βέττα για την κάπνα που μας περιβάλλει, αλλά και τους τρόπους για να την αντιμετωπίσουμε.


Τι παρουσιάζετε στον Ιανό;

Είναι μια μουσικοθεατρική παράσταση, με κείμενα που έχει γράψει η Μάνια Παπαδημητρίου, που μιλάνε για τον καπνό, το κάπνισμα, αλλά και για τα καπνογόνα, Πέρυσι μιλήσαμε για τον έρωτα και την αθανασία. Είχε μεγάλη απήχηση, ο κόσμος το αγκάλιασε, και φέτος, διαλέξαμε τον καπνό εφ’ όλης της ύλης, μιας και η απόφασή μας πάρθηκε ταυτόχρονα με την απαγόρευση του καπνίσματος. Αποφασίσαμε να μιλήσουμε για τον καπνό της μόλυνσης αλλά και για το ότι συχνά αλλού είναι ο καπνός και αλλού η φωτιά… Πόσες φορές δεν αποσιωπούν τα ΜΜΕ τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων σε πορείες και εστιάζουν στους καπνούς και τις φωτιές; Μιλάμε και για αυτούς τους καπνούς, όπως και για τους καπνούς του Δεκέμβρη του 2008.

Τι σας πνίγει στη σημερινή Ελλάδα;

Δεν μπορεί η εξέλιξη της ανθρωπότητας και του ανθρώπου να βασίζεται μόνο στους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης. Μας πνίγουν οι μαύροι καπνοί των κερδοσκόπων και του νεοφιλελευθερισμού. Εμείς όλα αυτά πρέπει να τα μετουσιώσουμε σε ελπίδα. Με θυμώνει που προσπαθούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ένα πειραματόζωο, και να δουν αν θα πιάσει αυτό το πείραμα ώστε να το εφαρμόσουν και αλλού. Με θυμώνει που καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στον πολιτισμό, στην παιδεία. Με θυμώνει που μια χώρα όπως η Ελλάδα, με τόσο δυναμικό σε καλλιτέχνες, δεν έχει βάλει τον πολιτισμό στη θέση που του αξίζει.
Παρόλα αυτά, ακούω ότι η παράσταση έχει επιτυχία…

Η παράσταση αρέσει. Ενώσαμε τις δύο τέχνες, και παρουσιάσαμε μια παράσταση που έχει και λόγο - εύστοχο - και μουσική και τραγούδι. Ο Λόγος της παράστασης δεν σε ωθεί μόνο να διασκεδάσεις και να ξεχαστείς για δύο ώρες, αλλά και να προβληματιστείς. Αγγίζουμε χορδές και προβληματισμούς που ήδη υπάρχουν στους ανθρώπους. Αυτός είναι και ο ρόλος της τέχνης. Είμαστε τρεις άνθρωποι έντονα πολιτικοποιημένοι, και μέσα από την παράσταση εκφράζουμε την άποψή μας για τα κοινωνικά ζητήματα, αλλά και για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τη μοναξιά.

Πολλή μοναξιά, ε; Τι φταίει;

Για τη μοναξιά φταίει η κάθετη δόμηση. Μαζεύτηκαν πολλοί άνθρωποι στα αστικά κέντρα. Και η τεχνολογία μας φέρνει κοντά, αλλά την ίδια στιγμή μας απομακρύνει. Βλέπω πολλά παιδιά που ασχολούνται με το facebook όλη τη μέρα. Θα προτιμούσα ένα παιδί να μη μιλάει για πέντε ώρες στο facebook αλλά να πάει να πιει ένα καφέ με ένα φίλο του, και κοιτώντας τον στα μάτια να εκφράσει μια άποψη και να διασκεδάσει. Βέβαια, το ίντερνετ με έχει βοηθήσει στη δουλειά μου. Έχω μια έντονη παρουσία στο ίντερνετ και είμαι από τους πρώτους καλλιτέχνες που απέκτησε ιστοσελίδα, από το 1997 (www.kalliopivetta.gr). Δεν είμαι ενάντια στις νέες τεχνολογίες. Απλά, πρέπει να έχουμε την παιδεία να τις χρησιμοποιούμε σωστά.

Πώς έγινε η συνάντησή σας με την Μάνια Παπαδημητρίου;

Με τη Μάνια Παπαδημητρίου πρωτογνωριστήκαμε σε μια πορεία, στο δρόμο. Η ερμηνεία της στο «Γάλα» ήταν μια αποκάλυψη για μένα, σε μια πάρα πολύ όμορφη παράσταση. Η Μάνια είναι ένα πολύ ταλαντούχο πλάσμα, και ως ηθοποιός αλλά και ως κειμενογράφος. Αφού την είδα στη σκηνή, της πρότεινα να συνεργαστούμε, να ενώσουμε την υποκριτική με τη μουσική και το τραγούδι. Έτσι μας προέκυψαν οι περσινές και οι φετινές παραστάσεις

Εκφράζετε μέσω της παράστασης και μια δική σας θεατρικότητα;

Δεν έχω σπουδάσει θέατρο, δεν είμαι ούτε θεωρώ τον εαυτό μου ηθοποιό. Παρόλα αυτά, συμμετείχα σε παραστάσεις, τραγουδώντας πάντα, αρχίζοντας το 2000 στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης με το «Τραγούδι του έρωτα», μια σύνθεση πέντε έργων του Λόρκα. Συμμετείχα επίσης στις συναυλίες για το Μίκη Θεοδωράκη, «Μια ζωή Ελλάδα» και σε μια παράσταση του Μιχάλη Κακογιάννη στο Μέγαρο Μουσικής, που τη διοργάνωσε η Διεθνής Αμνηστία. Πάντα, θέλω να αντιμετωπίζω το τραγούδι σαν ένα μικρό μονόπρακτο. Αυτή είναι η δική μου ανησυχία. Δεν με νοιάζει αν φαίνεται η φωνή μου, αν ακούγεται καλά. Δεν με απασχολεί η ωραιοπάθεια, αλλά η ερμηνεία.

Δισκογραφικά ετοιμάζετε κάτι;

Με τον Γιάννη Ιωάννου συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια ως παραγωγός και ενορχηστρωτής, αλλά έχω πει μόνο 8 τραγούδια δικά του. Τώρα ετοιμάζουμε ένα δίσκο με προοπτική να εκδοθεί αρχές καλοκαιριού. Οι μουσικές είναι όλες του Γιάννη Ιωάννου. Οι στίχοι είναι διαφόρων ποιητών και στιχουργών, και πρέπει καταρχήν να αναφέρουμε τον Μάνο Ελευθερίου που συμμετέχει με δύο τραγούδια. Στην παράσταση λέμε 3-4 καινούργια τραγούδια που ταιριάζουν, και χαίρομαι γιατί ο κόσμος τα αντιμετωπίζει θετικά.

Ταυτόχρονα, επιμένετε πολύ στην ερμηνεία παραδοσιακών τραγουδιών. Γιατί;

Τα παραδοσιακά τραγούδια είναι τα πρώτα μου ακούσματα, τα λατρεύω. Παραδοσιακά τραγούδησα πάλι σε μια καταγραφή μικρασιάτικων τραγουδιών που έχει κάνει ο αδερφός μου, ο Βαγγέλης Βέττας. «Από την Πόλη στην Καλλίπολη». Οι δύο αυτοί δίσκοι είναι μια σπουδαία δουλειά, αλλά δυστυχώς δεν κυκλοφορούν στο εμπόριο. Εκδόθηκαν και διατίθενται από το Σύλλογο Θρακιωτών και Μικρασιατών του Δήμου Ελλησπόντου Νομού Κοζάνης. Τα τραγούδησαν στον αδερφό μου άνθρωποι που ήρθαν από τη Μικρά Ασία κουβαλώντας στην καρδιά τους αυτά τα τραγούδια. Και αυτός με πολύ σεβασμό έκανε την καταγραφή, έβαλε εισαγωγές, επιμελήθηκε τις ενορχηστρώσεις, έπαιξε τα περισσότερα όργανα στο δίσκο.

Πόσο εύκολο είναι για σας να βρίσκετε νέα τραγούδια αντάξια των προσδοκιών σας;

Κάποια στιγμή θα ήθελα να τραγουδήσω κοινωνικό στίχο. Με εκφράζει το ερωτικό τραγούδι, ο έρωτας είναι μια διαχρονική υπόθεση. Όμως, θα ήθελα να τραγουδήσω και για πράγματα που με απασχολούν τώρα. Δεν υπάρχει κοινωνικός στίχος στο έντεχνο τραγούδι αυτή τη στιγμή, τον συναντάμε σε άλλους χώρους. Γεννιούνται ωραία τραγούδια, αν και δεν είμαστε στο ’60 και το ’70 στην εποχή των μεγάλων συνθετών. Υπάρχει πληθώρα πληροφοριών και χάνουν το δρόμο τους κάποια τραγούδια.

Και ποια είναι η ευθύνη της μουσικής βιομηχανίας γι’ αυτή την κατάληξη;

Μα την κρίση που βιώνουμε στο τραγούδι την προξένησε πρώτα απ’ όλα η μουσική βιομηχανία. Απαξίωσε τους δημιουργούς, είχε σκοπό μόνο το κέδρος, όπως κάθε βιομηχανία και κάθε εταιρεία. Αλλά το τραγούδι δεν είναι μόνο προϊόν προς πώληση. Έβγαζαν σουξέ, μετά έβγαζαν άλλα δέκα που ήταν μίμηση του πρώτου. Δεν τους απασχολούσε η δημιουργία, δεν τους απασχολούσε να επενδύσουν μακροπρόθεσμα σε κάτι. Έκαναν το τραγούδι ένα fast food. Παλαιότερα οι εταιρείες σέβονταν την άποψη του δημιουργού, και έτσι φτιάχτηκαν τα μεγάλα έργα. Από τη στιγμή που υποβιβάστηκε αυτό, δυσκόλεψαν τα πράγματα.

Τι θεωρείτε επιτυχία;

Επιτυχία δεν είναι η αναγνωρισιμότητα. Επιτυχία είναι να μπορώ να λέω τραγούδια που με εκφράζουνε, που αντέχουν στο χρόνο, που ξυπνούν στον άλλον αισθήματα, που συγκινούν.

Πόσο εύκολη είναι η επιτυχία σε μια εποχή κυριαρχίας των «βαμπίρ»; Εννοώ τα ίδια και τα ίδια ονόματα που κυριαρχούν στο τραγούδι εδώ και σαράντα χρόνια.

Είναι πολύ δύσκολο να καθιερωθεί ένας καλλιτέχνης που θέλει να παίξει το παιχνίδι με άλλους όρους, που δεν θέλει να παίξει το παιχνίδι των ΜΜΕ. Δεν ξέρω αν φταίνε οι παλιότεροι… απ’ τη στιγμή που τους αγαπάει ο κόσμος, εγώ δεν μπορώ να πω τίποτα.

Ναι, αλλά δεν είναι αστείο εσύ με 5-6 προσωπικούς δίσκους και δεκατρία χρόνια δισκογραφίας μια τραγουδίστρια όπως εσείς να θεωρείστε «νέα» παρουσία;

Από τη μία χαίρομαι που ενθουσιάζεται ένας κόσμος που με ακούει για πρώτη φορά, και από την άλλη λυπάμαι που τόσα χρόνια δεν έφτασε το μήνυμα. Πόσα χρόνια θέλει για να φτάσει το μήνυμα σε κάποιους ανθρώπους; Δεν μπορώ να πω ότι φταίει ο ένας ή ο άλλος τραγουδιστής που δεν αφήνει θέσεις, δεν φταίει μόνο αυτός. Αλλά αναρωτιέμαι, πρέπει να περάσουν είκοσι-τριάντα χρόνια για να καθιερωθεί ένας τραγουδιστής;

Σας έχουν αποκαλέσει Ελληνίδα Enya, αντάξια της Loreena McΚennitt, κλπ. Τι περιεχόμενο δίνετε στον όρο “world music”?

Η παγκοσμιοποίηση σημαίνει περισσότερα κέρδη για κάποιους και περισσότερη φτώχεια για κάποιους άλλους. Παράλληλα όμως, έφερε τους πολιτισμούς πιο κοντά τον έναν με τον άλλον. Υπήρξε μια ζύμωση, χωρίς να χαθεί ο χαρακτήρας κάθε πολιτισμού. Αυτό βγήκε στη world music, που είχε πραγματικά ωραία στοιχεία, όπως τη μίξη της Ανατολής και της Δύσης. Κυκλοφορούν πολλά τραγούδια μου σε συλλογές στο εξωτερικό, και χαίρομαι γι’ αυτό. Ο δίσκος Horizon πήρε καλές κριτικές στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Αλλά πιο σημαντικό θεωρώ ότι φέτος συμμετείχα στο φεστιβάλ Μουσικής και Πολιτικής του Βερολίνου, σε μία συναυλία αφιερωμένη στον Μίκη Θεοδωράκη. Πήρα μεγάλη χαρά τραγουδώντας τα τραγούδια του στο γερμανικό κοινό και βλέποντας την ανταπόκριση αυτού του κοινού.

Συμμετείχατε και στη συναυλία της εκστρατείας «Ένα καράβι για τη Γάζα». Γιατί;

Αυτή η εκστρατεία ξεκίνησε πέρυσι κάπως δειλά, με λίγα καράβια, ένα εκ των οποίων το καταποντίσανε οι Ισραηλινοί. Τώρα ξεκίνησε μια παγκόσμια προσπάθεια ώστε να πάει ένας ολόκληρος στόλος, για να σπάσουμε αυτό το έγκλημα που γίνεται τώρα στη Γάζα.

Θεωρείτε κομμάτι της καλλιτεχνικής σας ιδιότητας την πολιτική έκφραση;

Πάντα ήμουν ανήσυχη για θέματα κοινωνικά, θέματα πολιτικής και οικολογίας. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να προσφέρω το τραγούδι μου για τέτοιους σκοπούς που με βρίσκουν σύμφωνη. Συμμετέχω αφιλοκερδώς και εκφράζω τη συμπαράστασή μου σε κάθε προσπάθεια που με εκφράζει.

Τελικά, πώς θα καθαρίσει η κάπνα που μας περιβάλλει;

Ο άνθρωπος πρέπει να έχει όραμα και όνειρα. Μπορεί τα όνειρα που κάναμε παλιά να μην πραγματοποιήθηκαν όπως θέλαμε, μπορεί εμείς οι Αριστεροί να απογοητευτήκαμε από κάποια πράγματα. Όμως, ο άνθρωπος πρέπει να ελπίζει σε έναν καλύτερο κόσμο. Και δεν θα μας σώσει μόνο το όραμα ενός καλύτερου κόσμου, αλλά και ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο. Είναι απαράδεκτο στον 21ο αιώνα να υπάρχουν παιδιά που πεινάνε. Είναι απαράδεκτο να μολύνουμε το περιβάλλον χωρίς να σκεφτόμαστε το αύριο. Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν τα κέρδη πάνω από τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Είναι απαράδεκτο ο παγκόσμιος πλούτος να συσσωρεύεται σε λίγα μόνο πρόσωπα και μία Αφρική ολόκληρη να πεινάει. Το μόνο που μας σώζει είναι ο αγώνας για ένα καλύτερο αύριο.



Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Συνέντευξη με τη Μαρίζα Κωχ






Μαρίζα Κωχ:



«Ό,τι τρέλες και να κάνουν τα παιδιά, τα συγχωρώ· έχω κάνει μεγαλύτερες»


τη συνέντευξη έλαβε ο Ηρακλής Οικονόμου
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ)

Από τα παιδάκια που την περιστοιχίζουν κάθε στιγμή ως τις ροκ μνήμες τόπων, ταξιδιών και ανθρώπων, όλα και όλοι μαρτυρούν μία προσωπικότητα ευαίσθητη και τολμηρή. Εξάλλου, το ίδιο μαρτυρά και το έργο της: με τον «Αραμπά» και τη σύζευξη παραδοσιακής και ροκ μουσικής, με τη δουλειά πάνω στον Καββαδία, με τα παιδικά τραγούδια, αλλά και με τον εξαιρετικό τελευταίο της δίσκο «Πάνω στη θάλασσα εγώ τραγουδώ», έχει καθιερωθεί ως εξέχουσα μορφή της έντεχνης μουσικής πρωτοπορίας. Φέτος γιορτάζει σαράντα χρόνια παρουσίας στην ελληνική δισκογραφία. Η κυρία Μαρίζα Κωχ!


Στο τελευταίο σας δίσκο μελοποιείται Γιώργο Σαραντάρη. Γιατί επιμένετε στους μεγάλους ποιητές;

Στην ποίηση στράφηκα όταν άρχισαν να μη μου φτάνουν τα δικά μου λόγια. Το πρώτο τραγούδι που μελοποίησα ήταν ο «Τρελός» του Κώστα Βάρναλη, στο δίσκο «Παναγιά μου, παναγιά μου». Μπήκα με τη γενιά που μελοποιούσε ποιητές, δίνοντας πάντα το άκουσμα που φέρει η ιδιοσυγκρασία μου. Το ίδιο το κείμενο σε οδηγεί στο να δώσεις τελικό άκουσμα με ορμή ή με μέλισμα. Του Καββαδία είχε πιο πολύ μέλισμα, περισσότερη μελωδία. Στον Σαραντάρη κατάλαβα την τόλμη, και γι’ αυτό με τον Νάσο Γκρόζα και τον Γιάννη Σταυρόπουλο επιχειρήσαμε αυτό το τελικό άκουσμα. Ο Σαραντάρης είναι ένας άνθρωπος που έφυγε από τη ρομαντική ποίηση - από τους πρώτους - και μας έδωσε τόσο μεγάλα δείγματα ελεύθερης ποίησης. Έφυγε από την ομοιοκαταληξία, δραπέτευσε από μιαν εποχή, και μ’ αυτό νοιώθω συγγένεια.

Πάντως, ακόμα και σε έναν τέτοιο δίσκο, συμπεριλαμβάνετε τρία παραδοσιακά τραγούδια. Τι σημαίνει για σας η παράδοση;

Θέλω με αυτόν τον τρόπο να δηλώσω ότι ο τραγουδιστής μπορεί να ολοκληρωθεί εκφραστικά, να δώσει τα πάντα, με τραγούδια μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Όταν τα τραγούδια είναι τόσο επιλεγμένα, μπορούν κάθε δεκαετία που περνά να έχουν και άλλη ανάγνωση. Έχουν τέτοιο βάθος αυτά τα τραγούδια ώστε όσες φορές κι αν τα τραγουδήσω, θα τα τραγουδήσω με άλλον τρόπο. Δεν επαναλαμβάνω το «Στο ’πα και στο ξαναλέω» με τον τρόπο που το είπα το ’72. Για μένα, είναι καινούργιο τραγούδι, κάθε φορά που το λέω. Δεν είναι έλλειψη υλικού, ήδη υπάρχουν κι άλλα ηχογραφημένα τραγούδια του Σαραντάρη, αλλά έβρισκα ότι δεν ολοκληρωνόταν η σκέψη μου αν δεν έβαζα και τα παραδοσιακά δίπλα στον Σαραντάρη.

Από το ’96 έχετε τη δική σας δισκογραφική εταιρεία. Γιατί;

Τη δισκογραφική μου εταιρεία την έκανα επειδή δεν ήθελα να περνάω τέσσερις σειρές τζαμόπορτες για να δω τον παραγωγό της εταιρείας που δεν ήξερε τι θα πει «αραμπάς», δεν ήξερε τίποτα. Μιλάω για μια φουρνιά ανθρώπων που ήταν τα φυντάνια των εταιρειών δίσκων, και τώρα ελπίζω να έχουν ωριμάσει.

Μπα… χειρότερα είναι τώρα.

Δεν ξέρω. Όλοι αυτοί δεν είχαν καμία μουσική προπαίδεια, όχι όσον αφορά τις κλίμακες αλλά την ιστορία και τις ζυμώσεις του τραγουδιού. Μπήκανε παιδιά σε πόστα που έκαναν παραγωγή ποπ και ελαφρολαϊκά… έμειναν πολύ λίγοι άνθρωποι, όπως ο Μακράκης, στα πόστα τους. Το ιδιωτικό ραδιόφωνο γέννησε πάρα πολλούς πιτσιρικάδες που μπήκανε στα πόστα χωρίς να ξέρουν τίποτα. Η αισθητική τους ήταν τέτοια που τους οδήγησε να βγάλουν στην επιφάνεια το ποπ. Αυτή η ατμόσφαιρα δεν μου πήγαινε, όπως και σε πολλούς άλλους. Αν δεν σε είχαν βάλει σε έναν παλιό, καλό παραγωγό, ή δεν έβγαζες χρυσούς δίσκους - παρεπιπτόντως, ο πρώτος χρυσός δίσκος στην Ελλάδα ήταν ο «Αραμπάς» - είχες πρόβλημα. Πολλοί καλλιτέχνες έκαναν δική τους εταιρεία, το ίδιο κι εγώ. Παράλληλα, έκανα και παιδική δισκογραφία, που καμία εταιρεία δεν δεχόταν να βγάλει. Τον καιρό που πουλούσα πάρα πολύ, είχα κάνει τρεις παιδικούς δίσκους, αλλά μετά κανείς δεν μου έβγαζε παιδικά. Και έτσι βγαίνει η Verso.







Τι σημαίνει για σας η ενασχόληση με το παιδί, με τον νέο άνθρωπο;

Μόνο τα παιδιά δεν γερνάνε. Το ’77 έκανα τους τρεις πρώτους παιδικούς δίσκους. Κοντά στα παιδιά βρίσκω τον εαυτό μου, ελευθερώνομαι. Τα παιδιά μου χαρίζουν μια ελευθερία και ’γω τους χαρίζω ένα κομμάτι από την τέχνη μου. Ξέρουν να με κερδίζουν και ξέρω να τα κερδίζω. Στις περιοδείες μου σε όλο τον κόσμο - τρεις φορές γύρισα τον κόσμο - έρχονταν πάντα τα παιδιά στο διάλλειμα και σκαρώναμε επί τόπου παιδικά παράσταση πίσω από τις κουρτίνες του θεάτρου. Αυτό υπήρξε η ξεκούρασή μου, η χαρά της ζωής μου. Ό,τι τρέλες και να κάνουν τα παιδιά, τα συγχωρώ· έχω κάνει μεγαλύτερες.

Είναι αλήθεια ότι τραγούδια σας διδάσκονται σε πανεπιστήμια του εξωτερικού ως παιδαγωγικό υλικό;
Όταν μέσω της Verso εξασφάλισα και τις εκδόσεις, σιγά σιγά ήρθε τόσο παιδόκοσμος κοντά μου που έκανα το εργαστήρι. Στην αρχή, είχα κάποια γκρουπ παιδιών που έρχονταν από το εξωτερικό για να γραφτούν σε ελληνικά σχολεία, και ήταν δεύτερη γλώσσα τους η ελληνική. Για δώδεκα χρόνια διδάσκαμε με τις δασκάλες τους ελληνικά, και γι’ αυτό βγήκαν και καινούργια τραγούδια, για τις ανάγκες των παιδιών. Σιγά σιγά, αυτό έφτασε να αναπτυχθεί τόσο πολύ που άρχισαν να μπαίνουν στην ομάδα και εμιγκρεδάκια από διάφορες χώρες που βρίσκονται εδώ, Ρωσσάκια, Αλβανάκια, Ρουμανάκια. Για μένα, αυτό είναι θείο δώρο, να μου εμπιστεύονται οι άνθρωποι τα παιδιά τους. Όσα τραγούδια ξεχώρισαν, τα έστειλα στο Πανεπιστήμιο του Cornell, που έχει έδρα Νέων Ελληνικών, τα δίδαξαν και τα δοκίμασαν εκεί για δύο εξάμηνα, γράφτηκαν κείμενα που υποστήριξαν ότι τα παιδιά έχουν ευεργετηθεί απ’ αυτό. Το 2009, στο συνέδριο του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, υπήρχε θέμα «Τα Ελληνικά μέσα από το τραγούδι», και πλέον έχουμε έτοιμη την έκδοση με τα τραγούδια και με ένα δίσκο από τη Verso.

Την καριέρα σας σημάδεψε η ζεύξη παραδοσιακής μουσικής και ροκ ηχοχρώματος. Τι σας οδήγησε εκεί;

Κάποιοι λένε ότι πριν οπουδήποτε αλλού γεννηθεί το ροκ ως έθνικ, γεννήθηκε με τον «Αραμπά». Πάντως, δεν είχε καμία σχέση με μουσική αναζήτηση αυτό το πράγμα, είχε σχέση με την αναζήτηση σανίδας σωτηρίας. Είχα ζήσει την εποχή των χίπις, είχα ζήσει το Γούντστοκ, είχα προλάβει την Τζόπλιν, ήταν το σημείο αναφοράς μου η Τζάνις Τζόπλιν. Είχα έρθει με εφόδια, και όταν έβγαινα με τα κρουστά καταλάβαιναν ότι όλο αυτό είχε τσαμπουκά από πίσω. Όχι άποψη, δεν ήθελα να κάνω επίδειξη. Αφού δεν μπορούσα να τραγουδήσω έξω απ’ τα δόντια αυτά που ήθελα, λόγω Χούντας, έπρεπε να υποστηρίξω το παραδοσιακό τραγούδι με ηλεκτρικό ήχο. Το τραγούδησα με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο θα τραγουδούσα ελεύθερα αν με άφηναν. Είχα πίσω και όλο το υπόβαθρο ενός ανθρώπου που έχει μεγαλώσει με το παραδοσιακό και το νησιώτικο. Στα εννιά μου χρόνια υπήρξα ψάλτρια στην εκκλησία. Το θράσος της νιότης, και οροσειρές μετακινεί. Οι μουσικολόγοι πάντως μ’ έβριζαν: «καταστρέφει το παραδοσιακό», «δεν μπορεί να παίζει με κιθάρες αυτά τα πράγματα» κλπ.

Σαράντα χρόνια πορείας. Ποιο στόχο ακολουθήσατε;

Τη φωνή μου ακολουθώ, γι’ αυτό και ψάλλω από παιδί. Δεν έβαλα στόχους. Αναπνοή και φωνή είναι το ίδιο πράγμα για μένα.

Και από όλες αυτές τις ιδιότητες της Μαρίζας Κωχ, της ποιήτριας, της συνθέτριας, της τραγουδίστριας, της παιδαγωγού, της τραγουδοποιού, ποια ιδιότητα διαλέγετε;

Είναι λίγο εγωιστικό αυτό που θα πω. Το υψηλότερο χαρακτηριστικό θα ήταν να με πει κανείς μελωδό. Δεν ξέρω αν θα το αξιωθώ, ίσως χρειαστώ άλλα 40 χρόνια για να με πει κανείς μελωδό. Προσπαθώ να κολλήσω τα ένσημά μου στις παιδικές παραστάσεις, ώστε τα παιδιά να αποφασίσουν. Αν αποφασίσουν να με πουν μελωδό, τότε αυτό θα ήταν το ύψιστο.

Αυτό το έχει πει ήδη η ιστορία πριν από τα παιδιά… Σας ευχαριστώ για την κουβέντα μας.

Ευχαριστώ πολύ.