Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

σε οθόνες, σε φωτοτυπίες και προβολείς




Καλοκαίρι του 2003, κι ο Φοίβος Δεληβοριάς αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι ένας εκ των τελευταίων διανοούμενων-δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού. Μία δεκαετία αργότερα, ακόμα πασχίζω να κατανοήσω στην ολότητά του το νόημα του "Καθρέφτη, ή μάλλον τα νοήματά του τα πολλαπλά. Εδώ ο ποιητής αυτοσαρκάζεται, ανατέμνει, ακτινογραφεί, αλλά δίνει και διέξοδο, προτείνει, λυτρώνει και χειραφετεί. "Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια". Αμήν και πότε, για όλους μας! Αυτή είναι τέχνη που δυσαρεστεί, που γεννά ερωτήματα, χωρίς όμως να φετιχοποιεί την κατάθλιψη και το σκοτάδι. Βγαίνει μέσα απ' αυτό, μέσα από τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, αλλά την ίδια στιγμή πασχίζει να βγει στο φως, να φωτιστεί και να φωτίσει. Είναι τέχνη που σκέφτεται, επιτρέποντάς σου όμως ταυτόχρονα να την νοιώσεις, να δεθείς μαζί της συνειρμικά και αυθόρμητα. Και όλα αυτά γίνονται δίχως ίχνος συμπλεγμάτων ανωτερότητας, δίχως καμιά αυταπάτη μεγαλείου και βάθους, με μία απόλυτη παραδοχή της μικρότητας πομπού και αποδέκτη - όπως αποδεικνύει και το βίντεο-κλιπ. Ακόμα θυμάμαι το σοκ που είχε νοιώσει όλη η παρέα μου, ο Αργύρης, ο  Δημήτρης, ο Γιώργος, όταν είχαμε μόλις πρωτακούσει το τραγούδι και το κουβεντιάζαμε για καιρό. Χρόνια πολλά έχουν περάσει από τότε, αλλά ένας κόμπος μου 'ρχεται ξανά και ξανά, μια φορά το χρόνο, όταν στρώνομαι για να ξαναμελετήσω αυτό το δημιούργημα, το πιο εκλεπτυσμένο μα και τόσο τραχύ, του Δεληβοριά. Άσκηση αυτογνωσίας και αυτοκριτικής τούτο το τραγούδι. Δικαιωματικά, λοιπόν, θα μου επιτρέψετε να κατατάξω τον "Καθρέφτη" του Φοίβου Δεληβοριά στις μεγάλες, πολύ μεγάλες στιγμές της νεότερης ελληνικής τραγουδοποιίας.
ηρ. οικ.

8 σχόλια:

τ2φ είπε...

...ο Φοίβος Δεληβοριάς αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι ένας εκ των τελευταίων διανοούμενων-δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού...

Και μετά αναρωτιόμαστε...

Μουσικά Προάστια είπε...

Μην διστάσετε να μοιραστείτε μαζί μας το τι αναρωτιέστε.

τ2φ είπε...

θα το έκανα αλλά βλέπετε δεν κατέχω την γνώση για τέτοιου επιπέδου μουσικές και δημιουργικές προσωπικότητες,προτιμώ να αφήνω τους ειδικούς,-καλή ώρα εσάς-,να μιλήσουν.

Μουσικά Προάστια είπε...

Το facebook και το twitter κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ειρωνείες και καλαμπουράκια επέχουν πλέον θέση δημόσιου λόγου. Χίλιες εξυπνάδες να αραδιάσεις όμως, ένα τραγούδι του Δεληβοριά δεν κάνουν. Τι κρίμα, ε;

τ2φ είπε...

Αα μου το ξεκινάτε με πληθυντικό και μου καταλήγετε στον ενικό,προς τι όλη αυτή η τσαντίλα;Ένα θέμα δεν υποβιβάζεται όταν το κοροιδεύεις,υποβιβάζεται όταν του δίνεις λάθος διαστάσεις,όποιο και αν είναι αυτό.Φέισμπουκ ή τουίτερ δεν έχω,δεν έχω καν σχόλια στο μπλογκ μου γιατί όταν είχα κάποτε,έμπαιναν διάφοροι εντεχνομαλάκες και μου έπριζαν τα παπάρια.Καλά πώς σας είρθε ότι θέλω να συναγωνιστώ τον Δελιβοριά,είναι κάποια πράγματα εκτός συναγωνισμού.Τέλος πάντων για να μην το κουράζουμε,τον Δελιβοριά κάποτε τον συμπαθούσα μέσα σε όλη αυτήν την νεοελληνική ποπ αηδία,αλλά σταμάτησα να τον συμπαθώ όταν συνεργάστηκε με την Φριντζήλα,-ναι αυτής που ευλογείς το μαγαζάκι στο από κάτω ποστ-τον σιχάθηκα λοιπόν γιατί δούλεψε με μια τραγουδίστρια που κορόιδευε συνάδελφούς της επί σκηνής και κατα συρροήν με ΕΙΡΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΠΟΥΡΑΚΙΑ ΠΟΥ ΕΠΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΘΕΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΛΟΓΟΥ.

Μουσικά Προάστια είπε...

Πάμε πάλι: τι σχέση έχει η Φριντζήλα με τον "Καθρέφτη";

τ2φ είπε...

Κάνε μας την χάρη ρε μεγάλε,χαζός πάνε παίξτο αλλού.

τ2φ είπε...

Kαι τέλος πάντων για να στο πώ και διαφορετικά,καμία σχέση δεν έχει η Φρινζτήλα με τον καθρέφτη,καμία σχέση δεν έχει η ψευοκουλτούρα με τον Δελιβοριά,καμία σχέση δεν έχει κανείς με κανέναν,όλα καλά,αγάπη ειρήνη αφοπλισμός,τα γίδια να είναι καλά.