Πώς πέρασα στις διακοπές
(mad tv driving me mad)
Εμπειρία ζωής το να δεις Mad TV. Μου πήρε κάποια χρόνια αλλά επιτέλους εντάχθηκα κι εγώ στην κοινότητα των τυχερών που έστω και για μερικά 24ωρα γεύτηκαν την πλύση εγκεφάλου το μαγικό κόσμο του Mad TV. Βλέπετε, ξέμεινα καλοκαιριάτικα σε ένα παρακμιακό room to let στο Αγκίστρι, με μία τηλεόραση που έπιανε μόνο το συγκεκριμένο κανάλι (και ΕΤ3, και ΑΝΤ1 παναγίτσα μου). Πω, πω, τι ήθελα και την άνοιξα; Πρωί, άγριο ξύπνημα με Τάμτα και Ονειράμα. Ντάλα μεσημέρι, καταϊδρωμένος με Τάμτα και Ονειράμα. Βράδυ, ρομαντικό ηλιοβασίλεμα με Τάμτα και Ονειράμα. Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως! Ε, είπα κι εγώ τώρα που γύρισα να μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις μου από την περιδιάβαση στα σοκάκια της ελληνικής μουσικο-τηλεοπτικής βιομηχανίας, υπό τη μορφή αμείλικτων ερωτημάτων:
1) Γιατί η Φουρέιρα με αγριοκοιτάζει με βλέμμα απειλητικό, στόμα ορθάνοιχτο και προβεβλημένους τους κυνόδοντες;
Προφανώς γιατί οι συμβουλάτορες των MAD Awards νομίζουν ότι ο ερωτισμός μιας γυναίκας είναι ανάλογος με τη διάμετρο του στόματός της σε πλήρη ανάπτυξη. Εγώ, πάντως, από τη δεύτερη κιόλας μέρα άρχισα να βλέπω εφιάλτες, ήμουνα λέει στα βουνά της Τρανσυλβανίας! Α, πα, πα, πολύ φοβιστερά πράγματα. Δεν ξέρω, ίσως όλο αυτό να έγινε και κατ’ εντολή των ΝΕΒΜΑ, σαν συμβολή στην όξυνση της ανειρήνευτης ταξικής πάλης!
Κλίκαρε τώρα ή καταδίκασε τον εαυτό σου στην αιώνια άγνοια:
Κλίκαρε τώρα ή καταδίκασε τον εαυτό σου στην αιώνια άγνοια:
2) Γιατί ο Μαρτάκης τραγουδά «Μαμασίτα Γουένα» ενώ ο τίτλος του τραγουδιού είναι «Μαμασίτα Μπουένα» (Mamacita Buena);
Εντάξει, εδώ σας έβαλα ευκολάκι. Μα φυσικά επειδή την ίδια, άκρως λατινοπρεπή προφορά «Γουένα» χρησιμοποιεί και ο κύριος Claydee που συνέγραψε και ερμήνευσε πρώτος το εν λόγω άσμα. Αφού έπιασε το κόλπο στην πρώτη εκδοχή, γιατί να το αλλάξουμε; Ή αλλιώς …ας πάρουμε σβάρνα τώρα και τα Ισπανικά. Βάμος! (Ή …γάμος;)
Κλίκαρε τώρα ή καταδίκασε τον εαυτό σου στην αιώνια άγνοια:
Κλίκαρε τώρα ή καταδίκασε τον εαυτό σου στην αιώνια άγνοια:
3) Γιατί οι Stavento πηδάνε τα κύματα αντί να τα μετράνε όπως η Μοσχολιού;
Έλα ντε; Μπορεί να είναι τιτανοτεράστιος σέρφερ το παιδί, και να ξημεροβραδιάζεται στις παραλίες της Καλιφόρνια πάνω στην ιστιοσανίδα! Ή μπορεί να μην τα καταφέρνει στο μέτρημα (ένα και δύο, δύο και τρία, σύνθετες εξισώσεις) και να του πέφτει κατιτίς ευκολότερο το πήδημα. Δεν θα μάθουμε ποτέ! Όπως δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος έδωσε την άδεια για να ληφθεί αυτό το «ευρηματικό» και «πρωτότυπο» δάνειο από το τραγούδι «Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε».
Κλίκαρε τώρα ή καταδίκασε τον εαυτό σου στην αιώνια άγνοια:
Κλίκαρε τώρα ή καταδίκασε τον εαυτό σου στην αιώνια άγνοια:
4) Κάθε πότε θα σηκώνουμε «χέρια ψηλά» μετά το σουξέ του Χατζηγιάννη;
Συμπαθητική η νεαρή τραγουδίστρια των REC, αλλά σαν να το έχω ξανακούσει το ρεφραίν. Ναι, καλέ, τον Χατζηγιάννη μου θυμίζει και την επιτυχία του «Χέρια ψηλά» (πώς πέρασε ο καιρός από το μακρινό 2004 και τον Μιχάλη να τραγουδάει μαζί με τον Γιώργο «τραγούδια της Μεσογείου» στο Μέγαρο…). Τέλος πάντων, χέρια ψηλά εδώ, χέρια ψηλά εκεί, προσοχή μην πάθουμε κάνα λουμπάγκο.
Κλίκαρε τώρα ή καταδίκασε τον εαυτό σου στην αιώνια άγνοια:
Κλίκαρε τώρα ή καταδίκασε τον εαυτό σου στην αιώνια άγνοια:
5) Πώς γίνεται «χιλιάδες σ’ αγαπώ» να είναι ταυτόχρονα και ερωτευμένα;
Ε, δε γίνεται να τα ξέρω κι όλα, ρωτήστε τον Μωραΐτη να σας πει. Τα σ’ αγαπώ ερωτευτήκαν μεταξύ τους, έγινε χαμός, τρελό έρωτα τα σ’ αγαπώ, αγαπηθήκαν, ερωτευτήκαν, και επιτέλους το ελληνικό τραγούδι έλυσε το προαιώνιο πρόβλημά του: πώς χωράνε στον ίδιο στίχο έρωτας και αγάπη; Για να είμαι ακριβοδίκαιος, όμως, εδώ το «ερωτευμένα» μπορεί να μην είναι επίθετο αλλά επίρρημα, που σημαίνει ότι η γλυκύτατη Demy είπε τα σ’ αγαπώ ερωτευμένα και όχι κακιωμένα ή αγριεμένα, ούτε καν αγαπημένα. Εν τέλει, αγαπημένα σ' αγαπώ, ή σ' αγαπώ αγαπημένα; Ιδού η απορία! Δώσε τώρα και λίγο αντισυμβατικό σανό προς αριστερή κατανάλωση, στιχουργέ μου.
Κλίκαρε τώρα ή καταδίκασε τον εαυτό σου στην αιώνια άγνοια:
Κλίκαρε τώρα ή καταδίκασε τον εαυτό σου στην αιώνια άγνοια:
5) Μα καλά, τίποτα θετικό δεν σου έμεινε βρε μίζερο χούφταλο από τη mad-ο-θεραπεία;
Αγαπημένες μου αναγνώστριες, είχε κι ένα καλό η ψυχρολουσία: ένα απίθανο, εκστατικό, οργασμικό τραγούδι, με μερικούς άκρως μυστηριακούς και μεταφυσικούς στίχους και ένα θανατηφόρα ονειρικό βίντεο-κλιπ. Το Spectrum, εκτός συνόρων φυσικά, από τους άγγλους Florence and the Machine. Αν υπάρχει μουσική διάσταση στην art deco, βρίσκεται εδώ. Ψάξτε και τα υπόλοιπα τραγούδια από τους δύο δίσκους του συγκροτήματος, και παρ’ τε με τηλέφωνο αν βρείτε ένα κακό - ή έστω αδιάφορο - τραγούδι! Ακούγοντας αυτήν την τραγουδάρα ύστερα από τον εγχώριο τοματοπελτέ ήταν σαν να βρήκα πορτοφόλι γεμάτο ευρώπουλα έξω από το Υπουργείο Οικονομικών. Τέτοια τύχη!
ηρ.οικ.
ΥΓ: MTV Greece δεν έπιανε το μαγαζί, αλλά επιφυλάσσομαι για του χρόνου τέτοια μέρα…
1 σχόλιο:
Η αλήθεια είναι πάνω κάτω όπως την περιγράφεις,δύσκολα ακούς σωστή μουσική ή στοίχο σήμερα,με ελάχιστες εξαιρέσεις ίσως των αδερφών Κατσιμίχα,του Γ.Ευαγγελάτου,του Θ.Καραμουρατίδη,του Γ.Χαρούλη και μερικών άλλων,λίγων όμως.Μήπως τη τέχνη γενικά την καταφέρνουν λίγοι;Απλά αναρωτιέμαι.
Σταμάτης Λινάρδος
Δημοσίευση σχολίου