Συνέντευξη με το συγκρότημα Al Mahabba

Al Mahabba:

«Κάντε μουσική, όχι πόλεμο»

τη συνέντευξη έλαβε ο Ηρακλής Οικονόμου
(Το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Δίφωνο", τεύχος 155, Οκτώβριος 2008).

Το συγκρότημα “Al Mahabba” (Αλ Μαχάμπα-"αγάπη" στα Αραβικά), δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2003 με στόχο την έρευνα και απόδοση της κλασικής Αραβικής μουσικής από τη Μέση Ανατολή και τις αραβόφωνες χώρες της Αφρικής. Το ρεπερτόριό του συγκροτήματος περιλαμβάνει κλασικά τραγούδια και ορχηστρικά από τη Συρία, το Λίβανο, την Αίγυπτο, το Μαρόκο και την Αλγερία. Οι Al Mahabba έχουν εμφανιστεί σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας ενώ ετοιμάζουν και την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά σε παραγωγή του Χάικ Γιατζιτζιάν. Το συγκρότημα αποτελούν οι: Nabil Al Sayeg-τραγούδι, Περικλής Παντολέων-ούτι, Νεκτάριος Σταματέλος-νέυ, Έφη Ζαϊτίδου-κανονάκι, Μάνος Επιτροπάκης-τσέλλο, Γιώργος Αναγνωστόπουλος-κρουστά και Γιάννης Ευσταθόπουλος–κρουστά. Συνάντησαμε τέσσερις από αυτούς, τον Nabil, τον Περικλή, τον Νεκτάριο και την Έφη.

Πώς φτάσατε στους Al Mahabba;

Περικλής Παντολέων: Η πρώτη συνάντηση έγινε με εμένα και τον Νεκτάριο, με σκοπό τη μελέτη κάποιων κομματιών της Αραβικής μουσικής παίζοντας ούτι και νέυ. Καθώς προχωρούσαμε, ήταν επόμενο να θέλουμε κι άλλα άτομα να συμπληρώσουν το μουσικό αυτό σκηνικό. Ήρθε ένας κρουστός, ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος και γίναμε τρεις. Μετά, ήρθε και ο Μάνος Επιτροπάκης που παίζει τσέλο, και συνεχίσαμε τη μελέτη για δική μας προσωπική ευχαρίστηση. Στην πορεία, πάλι μέσω φίλων, έρχεται και μας ακούει ο Ναμπίλ, και εντάσσεται στο συγκρότημα ως τραγουδιστής. Με αυτή τη σύσταση, προχωρήσαμε για δύο χρόνια. Μέσω του Ναμπίλ, έρχεται και η Έφη Ζαϊτίδου που παίζει κανονάκι, ενώ ένα χρόνο μετά γνωρίσαμε τον Γιάννη Ευσταθόπουλο που είναι κρουστός, έχει γεννηθεί στη Γαλλία και του αρέσει αυτή η μουσική. Έτσι ολοκληρώθηκε η συγκρότηση των Al Mahabba.

Ναμπίλ Αλ Σαγιέκ: Πριν με καλέσουν τα παιδιά, είχα τραγουδήσει με συγκροτήματα Αράβων που ζουν στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει όμως άλλο συγκρότημα που να παίζει Αραβική μουσική με τόσα όργανα και τέτοιο τρόπο όπως οι Al Mahabba. Παλιά υπήρχαν στην Αθήνα πολλά Αραβικά μαγαζιά που έφερναν μουσικούς από όλο τον Αραβικό κόσμο, αλλά αυτό σταμάτησε τα τελευταία 10-15 χρόνια. Το συγκρότημα είναι μοναδικό, αποτελείται από Έλληνες μουσικούς οι οποίοι όμως έχουν φθάσει σε ένα πολύ υψηλό σημείο.

Έφη Ζαϊτίδου: Το 2005 ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής στην Άρτα. Μπήκα στο γκρουπ το 2006, έχοντας ξεκινήσει κανονάκι έξι χρόνια πριν. Μελέτησα ελληνική παραδοσιακή μουσική στη σχολή, και μέσω γνωστών προσέγγισα τους Al Mahabba. Από την πρώτη πρόβα άκουσα κάτι πολύ οικείο, και με τη βοήθεια των υπόλοιπων παιδιών έμαθα να συνομιλώ την ίδια μουσική γλώσσα με αυτούς.

Νεκτάριος Σταμέλος: Γενικά, αυτό που μας ένωσε ήταν η αγάπη για την Αραβική μουσική.

Τι μουσική παίζουν οι Al Mahabba;

Περικλής: Όταν είχαμε βρεθεί με τον Νεκτάριο, δεν παίζαμε δικά μας κομμάτια, αλλά υπάρχοντα ορχηστρικά κομμάτια από τον χώρο της κλασικής Αραβικής μουσικής, δηλαδή από συνθέτες του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου. Έτσι συνεχίσαμε και με τον Ναμπίλ, με τα αντίστοιχα τραγούδια μεγάλων Αράβων συνθετών. Ως κλασική ανατολίτικη μουσική θα ορίζαμε τη μουσική από τον 18ο και 19ο αιώνα όπου καθιερώθηκαν και καταγράφηκαν κάποια κομμάτια, τόσο στην Κωνσταντινούπολη όπου ήταν το κέντρο της δημιουργίας αυτής, όσο και σε όλη την Ανατολή. Αυτά τα κομμάτια έμειναν από γενιά σε γενιά και αγαπήθηκαν από όλο τον Αραβικό κόσμο.

Νεκτάριος: Ακούγοντας παγκοσμίως γνωστά ονόματα όπως Ουμ Καλσούμ, Φεϋρούζ, Μοχάμεντ Αμπντούλ Ουαχάμπ, Φαρίντ Ελ Άτρας, δηλαδή τα ιερά τέρατα και τις ντίβες της Αραβικής μουσικής, αποκτάς μια αντιπροσωπευτική εικόνα για αυτήν. Η Φεϋρούζ, έχοντας ήδη στα χέρια της την λόγια μουσική παράδοση των Αράβων, συνέβαλλε με τον άντρα της και τον αδερφό του, τους αδερφούς Ραχμπάνι, στη δημιουργία μιας ιδιαίτερης Λιβανέζικης μουσικής ταυτότητας. Επίσης, ο Μοχάμεντ Αμπντούλ Ουαχάμπ εισήγαγε δυτικά στοιχεία στην Αραβική μουσική και υπό μία έννοια έφτιαξε το πρώτο έθνικ.

Υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις εθνικές μουσικές σχολές των Αράβων;

Ναμπίλ: Η κάθε χώρα έχει το δικό της χρώμα, αλλά συνδέεται με ένα κέντρο, την Αραβική μουσική συνολικά. Δεν υπάρχουν τεράστιες διαφορές, αλλά σημαντικές εθνικές ιδιομορφίες.

Στην Ελλάδα η παραδοσιακή και λόγια μουσική έχει σε κάποιο βαθμό υποκατασταθεί από ένα λαϊκό-ποπ τραγούδι. Υπάρχει κάτι παρεμφερές και στον Αραβικό κόσμο;

Ναμπίλ: Όλοι οι λαοί επηρεάζονται από τη μόδα. Τα κομμάτια που παίζουν οι Al Mahabba είναι γνωστά μεν, αλλά δεν τραγουδιούνται πλέον τόσο πολύ. Όπως κι εδώ, πολύ τραγουδάνε με το σώμα, όχι με τη φωνή.

Περικλής: Πάντως, οι παραγωγές που γίνονται στο Λίβανο, στη Συρία, στη Μέση Ανατολή γενικότερα, είναι εξαιρετικού επιπέδου, τόσο σε επίπεδο video clip όσο και σε επίπεδο ηχογραφήσεων. Συχνά αποτελούν πρότυπο για τις αντίστοιχες δυτικές παραγωγές.

Έφη: Και εμείς, εκτός από κομμάτια λόγιας μουσικής έχουμε εντάξει και πιο λαϊκά τραγούδια, γιατί το κοινό συχνά ζητάει τραγούδια διασκέδασης.

Ποιο είναι το κοινό του συγκροτήματος και πώς αντιδρά στο συγκεκριμένο άκουσμα;

Έφη: Το κοινό μας είναι μοιρασμένο. Αποτελείται τόσο από Άραβες μετανάστες που έρχονται και ακούν τα τραγούδια της πατρίδας τους, όσο και από Έλληνες που θέλουν να γνωρίσουν κάτι καινούργιο και παρακολουθούν τη δουλειά του συγκροτήματος.

Περικλής: Υπάρχει αποδοχή του κόσμου στις ζωντανές μας εμφανίσεις και προκαλεί θετική εντύπωση το γεγονός ότι είμαστε Έλληνες μουσικοί. Ο Ναμπίλ είναι από τη Συρία, κατέχει τη μουσική και τη γλώσσα τη μητρική, και στο τέλος γίνεται μια σύνθεση. Προφανώς δεν είμαστε Άραβες, μόνο ο Ναμπίλ είναι, αλλά ο καθένας μέσα από τα βιώματά του εκφράζει κάτι συνθέτοντας ένα αποτέλεσμα. Αυτό το αποτέλεσμα αρέσει στον κόσμο γιατί είναι αληθινό, δεν είναι επιτηδευμένο ούτε μιμητικό.

Τι σας τράβηξε στην Αραβική μουσική;

Περικλής: Εγώ παλιά έπαιζα κιθάρα. Είχα περάσει από διάφορα ρεύματα, ξεκινώντας από την ροκ και τα μπλουζ, και συνεχίζοντας στην κιθάρα φλαμένκο. Υπήρχε ένα ρεύμα ανατολίτικης ενασχόλησης στον χώρο των μουσικών, και άρχισε να με ενδιαφέρει το ούτι.

Που αποδίδετε την (επαν)-έλευση ενός Ανατολίτικου ρεύματος και στυλ μουσικής στην Ελλάδα στις αρχές του ’90, όταν ξαφνικά γεμίσε ο κόσμος ούτια; Ήταν απλά μόδα;

Περικλής: Πιστεύω ότι αυτό το ρεύμα δεν ήταν μόδα, αλλά αποτέλεσμα κάποιας υπερφόρτωσης με όμοια πράγματα. Κάποια άτομα με ανησυχίες δεν μπορούσαν να τα αφομοιώσουν και να τα δεχτούν άλλο, και στράφηκαν στην αναζήτηση κάποιων νέων μουσικών πραγμάτων πέρα από τις μουσικές φόρμες της Δύσης. Ήταν θέμα αναζήτησης και ζωντάνιας κάποιων ανθρώπων που ήθελαν να γνωρίσουν κάτι άλλο.

Τι αγαπάτε στα μουσικά σας όργανα;

Περικλής: Επειδή το ούτι όπως όλα τα ανατολίτικα όργανα είναι ασυγκέραστο, μπορεί να συμπεριλάβει περισσότερες νότες και ηχοχρώματα από την κιθάρα ή το πιάνο. Φυσικά, δεν χωρούν συγκρίσεις στη μουσική· όλα τα όργανα είναι όμορφα και δεν υστερεί κάποιο. Το θέμα είναι τι προσφέρει το κάθε όργανο στον ψυχισμό σου. Το ούτι ξέφευγε από τις δυτικές νότες και μου πρόσφερε ηχοχρώματα ανατολίτικα που με συγκινούν.

Νεκτάριος: Στο νέυ αγαπάω τη χροιά του. Είναι ένα πανάρχαιο όργανο, για το οποίο ο μύθος λέει ότι σε αυτό εμφύσησε η πνοή του θεού. Και πράγματι, το άκουσμα του οργάνου σε φορτίζει συναισθηματικά.

Έφη: Το κανονάκι έχει έναν ήχο γλυκό, νοσταλγικό και μελαγχολικό πολλές φορές. Σου επιτρέπει να παίξεις δεξιοτεχνικά, ευαίσθητα, ή δυναμικά, και να εκφράσεις όλων των ειδών τα συναισθήματα.

Ναμπίλ: Και η φωνή είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό όργανο στην Αραβική μουσική αλλά και σε όλες τις μουσικές της Ανατολής, την Ελληνική, την Τούρκικη. Από τη Βυζαντινή μουσική μέχρι τη μουσική των δερβίσηδων, υπάρχει μια πολύ πλούσια παράδοση όπου κυριαρχεί η φωνή.

Υπάρχουν συγγένειες ανάμεσα στην Αραβική και την Ελληνική μουσική κουλτούρα;

Περικλής: Μουσικολογικά υπάρχουν πάρα πολλές συγγένειες. Όλη η ευρύτερη ανατολίτικη μουσική λίγο πολύ βασίζεται σε αυτά που στην Αραβική μουσική λέγονται μακάμ και στην Ελληνική μουσική λέγονται δρόμοι. Με κατά τόπους διαφοροποιήσεις, όλα αυτά οδηγούν στο Ανατολίτικο ηχόχρωμα. Οι Άραβες έχουν το δικό τους, οι Τούρκοι έχουν το δικό τους, η κάθε Αραβική περιοχή έχει ένα ακόμα πιο εξειδικευμένο χρώμα. Όμως, υπάρχουν πολλές κοινές ρίζες.

Ναμπίλ: Εγώ ήρθα στην Ελλάδα για να σπουδάσω Βυζαντινή μουσική. Γνώρισα τον δάσκαλό μου, τον Λυκούργο Αγγελόπουλο, ο οποίος με βοήθησε πάρα πολύ στις σπουδές μου. Είμαι μέλος της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας, η οποία έχει πολλές εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κάθε μακάμ στην Αραβική μουσική αντιστοιχεί σε μεγάλο βαθμό σε έναν ήχο στη Βυζαντινή μουσική. Υπάρχουν σαφείς αντιστοιχίες και κάποιες μικρές διαφορές.

Υπάρχουν τελικά σύνορα στη μουσική;

Ναμπίλ: Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος, και όλοι είμαστε ίδιοι. Τα σύνορα είναι φτιαχτά, και η γη είναι για όλους τους ανθρώπους. Εντάξει, εσύ μαθαίνεις ελληνικά και εγώ αραβικά, αλλά όλος ο κόσμος και όλες οι γλώσσες και όλες οι μουσικές είναι και δικές σου, και δικές μου. Εσύ τρως σουβλάκι, εγώ τρώω κεμπάμπ· και τα δύο είναι κρέας.

Έφη: Μουσικά σύνορα δεν υπάρχουν, υπάρχουν απλά διαφορετικά μουσικά είδη. Όλοι προσπαθούν να πάρουν και να ενσωματώσουν στη μουσική τους στοιχεία από άλλα είδη. Η κουλτούρα του έθνικ είναι ανάγκη των ανθρώπων, δεν γίνεται από επιτήδευση. Η Φεϋρούζ τραγούδησε Μότσαρτ. Όλοι έχουν ανάγκη να έρθουν σε επαφή με μια άλλη κουλτούρα και έναν άλλο πολιτισμό.

Νεκτάριος: Οι Έλληνες μέλη των Al Mahabba προσπαθούμε να πλησιάσουμε την παραδοσιακή μουσική των Αράβων, και αυτό είναι από μόνο του μια κατάκτηση. Ο μουσικός πρέπει να είναι ανοιχτός στο καινούργιο, και εμείς κάνουμε όνειρα για μελλοντικά ανοίγματα.

Είναι οι Al Mahabba έθνικ; Πώς αποτιμάτε αυτό το μουσικό ρεύμα;

Περικλής: Δεν έχω κάποιο λόγο να απορρίψω το έθνικ· είναι και αυτό ένα αποτέλεσμα των καιρών. Περιλαμβάνει μίξεις ακραίων δυτικών εκφράσεων (beat, drum machine κλπ), με ανατολίτικα όργανα, είτε φυσικά είτε από samplers. Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και των μίξεων, και δεν έχω λόγο να αντιπαλεύω το γεγονός αυτό. Αυτή η εξέλιξη όμως δεν έχει σχέση με τους Al Mahabba. Εμείς παίζουμε κομμάτια με παραδοσιακά όργανα θέλοντας να εκφράσουν το ρεύμα της κλασικής Αραβικής μουσικής. Το μόνο στοιχείο μίξης προέρχεται από το ότι οι μουσικοί είμαστε Έλληνες και ο τραγουδιστής από τη Συρία.

Al Mahabba σημαίνει αγάπη. Γιατί διαλέξατε αυτό το όνομα;

Ναμπίλ: Γιατί αγαπηθήκαμε και γίναμε όλοι καλοί φίλοι. Η ιστορία έχει δείξει ότι τα συγκροτήματα δεν κρατάνε πολύ, αλλά εμείς είμαστε μαζί ήδη για πέντε χρόνια. Θέλουμε να φτάσουμε κάπου, και μέχρι να φτάσουμε εκεί θα είμαστε μαζί.

Έφη: Το όνομα του συγκροτήματος το ένιωσα αμέσως μόλις συνδέθηκα με αυτό, αφού όλα τα μέλη είναι σαν αδέρφια μου. Υπάρχει ένα ωραίο δέσιμο, και αυτό φαίνεται και στις ζωντανές μας εμφανίσεις.

Ποιοι δάσκαλοι στήριξαν την πορεία σας;

Περικλής: Πήγα στη σχολή του Ross Daly στην Καλλιθέα όπου γνώρισα και τον Νεκτάριο. Μετά από ένα χρόνο μαθημάτων υπό την εποπτεία του Daly, ήρθε ο Haig Yazdjian να διδάξει. Ο Haig ήταν ο κύριος λόγος που ασχολήθηκα με την Αραβική μουσική, με μάγεψε το παίξιμό του και όλη η κοσμοθεωρία του για τη μουσική.

Έφη: Ο δάσκαλος που μου εμφύσησε την ενασχόληση με το κανονάκι είναι ο Απόστολος Τσαρδάκας από τη Θεσσαλονίκη. Αν δεν σε εμπνεύσει ένας δάσκαλος, θα έχεις πάντα προβλήματα και θα είσαι σε αδιέξοδο. Και αυτός ο άνθρωπος με έβγαλε από το αδιέξοδο.

Νεκτάριος: Ο δάσκαλος μου ήταν ο Γεώργιος Συμεωνίδης, και για ένα μικρό διάστημα μαθήτευσα πλάι στον Χάρη Λαμπράκη, έναν άλλο σημαντικό νεϋζέν. Και φυσικά ο Ross Daly, ο πρωτομάστορας.

Ναμπίλ: Ο δάσκαλός μου ήταν ο Λυκούργος Αγγελόπουλος, και πρέπει εδώ να ευχαριστήσω και αυτόν, και όλα τα μέλη της Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας. Επίσης, με βοήθησαν πολύ ο Ross Daly, η Δόμνα Σαμίου και ο Χρήστος Τσιαμούλης.

Ποιοι μεγάλοι Άραβες δημιουργοί έχουν εμπνεύσει τους Al Mahabba;

Περικλής: Μεγάλη θέση κατέχει ο Αιγύπτιος Μοχάμεντ Αμπντούλ Ουαχάμπ που έγραψε τόσο ορχηστρικά, όσο και τραγούδια. Άλλοι συνθέτες που θελήσαμε να εκφράσουμε είναι οι Φαρίντ Ελ Ατρας, Ριάντ Αλ Σουνμπατί, Ιμπραήμ Αλ Αριάν και άλλοι. Επίσης, μας επηρέασαν μεγάλες φωνές, όπως η Ουμ Καλθούμ, ο μεγαλύτερος θρύλος που πέρασε ποτέ απ’ όλό τον Αραβικό κόσμο, η Φεϋρούζ που έχει άφήσει το δικό της στίγμα στη Λιβανέζικη μουσική, καθώς και ο Σαμπάχ Φάκχρι από τη Συρία.

Διατηρείται μια στενή επαφή με τον Αραβικό πολιτισμό. Τι θα λέγατε σε κάποιον που παρουσιάζει αυτόν τον πολιτισμό ως μια αρνητική καρικατούρα σκοταδισμού και βίας;

Έφη: Ο Αραβικός πολιτισμός είναι ένα ψηφιδωτό, και ο καθένας τον παρουσιάζει ως καρικατούρα γιατί παίρνει απομονωμένα τις ψηφίδες και δεν βλέπει γενικά το σύνολο. Αν μπεις μέσα στην κουλτούρα αυτή και προσπαθήσεις να δεις όλο το έργο και την ιστορία και τον τρόπο που αυτή η κουλτούρα συγκινεί τον κόσμο, τότε το ψηφιδωτό φαντάζει φωτισμένο.

Νεκτάριος: Όταν κάποιος τα βλέπει από μακριά, με τον παραμορφωτικό φακό των μέσων ενημέρωσης που συχνά παραπληροφορεί, εγώ απλά θα του έλεγα να ακούσει ένα δίσκο Αραβικής μουσικής.

Ναμπίλ: Υπάρχει μια πολύ άσχημη προπαγάνδα για τον Αραβικό κόσμο και μια μεγάλη άγνοια στον κόσμο. Πολύς κόσμος δεν μπορεί να πιστέψει ότι δεν είμαι μουσουλμάνος, ότι σπούδασα Βυζαντινή μουσική, και αγνοεί ότι στη Συρία υπάρχουν και χριστιανοί. Εννοείται ότι οι μουσουλμάνοι είναι αδέρφια μας, ζούμε μαζί τους, μοιραζόμαστε τα πάντα. Γενικά, πρέπει να μάθουμε ότι σε όλους τους λαούς υπάρχουν κακοί και καλοί, και να σεβόμαστε τον άλλον. Οι Αμερικάνοι κατέβηκαν στη Βαγδάτη για να διδάξουν τη δημοκρατία με πυραύλους και άρματα σε αυτούς που ξεκίνησαν τον πολιτισμό, στη Μεσοποταμία.

Ο διεθνολόγος Σάμιουελ Χάντιγκτον έχει μιλήσει για τη σύγκρουση των πολιτισμών. Η κιθαρίστρια Βάσω Δημητρίου έχει πει ότι είμαστε όλοι κάτοικοι του παγκόσμιου χωριού. Τι από τα δύο ισχύει;

Περικλής: Σίγουρα ζούμε σε ένα παγκόσμιο χωριό, απλά μέχρι τώρα δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει. Σταδιακά, ανακαλύπτουμε καινούργιους δρόμους επικοινωνίας, έκφρασης και σύνθεσης. Το ένα είδος μουσικής υπεισέρχεται στο άλλο και γίνονται ζυμώσεις, και κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει το τελικό αποτέλεσμα. Και αυτό μου αρέσει, επιφυλάσσει εκπλήξεις.

Έφη: Αυτοί που μας συναντούν δεν προέρχονται από ένα έθνος, αλλά συνιστούν μια πολυποίκιλη γκάμα ανθρώπων. Άρα, η λέξη σύγκρουση δεν ισχύει.

Νεκτάριος: Το όνομα του συγκροτήματος λειτούργησε προφητικά και θα αποφέρει στο μέλλον καρπούς σύζευξης των λαών ακόμα και κάτω από το πάλκο. Είναι πολύ ωραίο θέαμα να βλέπεις κάποιους μετανάστες να χορεύουν τους παραδοσιακούς τους χορούς, και να βλέπεις και Έλληνες να χορεύουν μαζί τους. Το ζήσαμε αυτό και στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ.

Ναμπίλ: Πράγματι υπάρχουν πόλεμοι και συγκρούσεις, και η μοναδική λύση για τα σημερινά δεδομένα είναι η μουσική. Αν έχεις γούστο, όποιος και να παίζει μουσική θα πεις «ωραίο ακούγεται». Αν όμως θες να πεις ότι η θρησκεία σου είναι καλύτερη από τη δική μου, ότι εσύ είσαι πολιτισμένος και εγώ είμαι τριτοκοσμικός, τότε δημιουργείται η σύγκρουση και ο πόλεμος. Και η μουσική είναι μια λύση. Κάντε μουσική, όχι πόλεμο.

Ποιο είναι το όραμα που θέλετε να εκπληρώσετε;

Νεκτάριος: Το ένα μέρος της επιθυμίας μου έχει εκπληρωθεί, το ότι δηλαδή είμαστε μαζί. Το δεύτερο μέρος είναι να δημιουργήσουμε δικά μας κομμάτια, να μπούμε στη δισκογραφία και να καταγράψουμε τις ιδέες μας.

Ναμπίλ: Το όνειρό μου είναι να προσθέσουμε στο ρεπερτόριό μας ακόμα περισσότερα τραγούδια, να προσθέσουμε ακόμα περισσότερες συμμετοχές σε φεστιβάλ του εξωτερικού, και να διαδώσουμε ακόμα περισσότερο τη μουσική μας στον κόσμο.

Έφη: Το συγκρότημα υπήρξε ένα σχολείο για μένα, στο οποίο απέκτησα τόσο θεωρητικές όσο και πρακτικές, εμπειρικές γνώσεις. Το όραμά μου είναι να βελτιώνομαι μέσα από το συγκρότημα και να μεταδώσουμε σε ακόμα περισσότερο κόσμο τη δική μας μουσική πρόταση.

Και κάποια πρακτικά μελλοντικά σχέδια;

Περικλής: Σκοπεύουμε να μπούμε σύντομα στο στούντιο για να καταγράψουμε την πορεία μας μέχρι σήμερα και τα τραγούδια που αγάπησε ο κόσμος. Υπάρχει κέφι και ζωντάνια, και μπορούμε να κάνουμε πάρα πολλά στην πορεία.

Ναμπίλ: Θα κάνουμε ένα CD με τα κομμάτια που αγαπήσαμε και με τα οποία μας αγάπησε ο κόσμος. Θα περιέχει αποκλειστικά κομμάτια παραδοσιακής Αραβικής μουσικής.

Έφη: Θα συμπεριλάβουμε κομμάτια που είναι γνωστά στον κόσμο και που εκφράζουν την πορεία των Al Mahabba τα τελευταία πέντε χρόνια. Ο δίσκος θα είναι ένας καθρέφτης της δουλειάς αυτών των χρόνων. Παράλληλα, γράφουμε δικά μας κομμάτια τα οποία κρατάμε προς το παρόν στο μπαουλάκι μας και θα παρουσιάσουμε μελλοντικά.