Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Τώρα το θυμηθήκατε; (1)





Καλή η κριτική στο ΠΑΣΟΚ, καλές οι αποσύρσεις και οι απαγορέψεις τραγουδιών κλπ. κλπ., αλλά τώρα το θυμηθήκατε αγαπητοί μου καλλιτέχνες; Το 1981 ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, και ως τα σήμερα, ως το 2011 δηλαδή, μεσολαβούν τριάντα χρόνια. Τι κάνατε όλα αυτά τα χρόνια; Διαβάζατε, σαν τον Χριστόδουλο; Και καλά, αυτός είχε μόνο εφτά χρόνια να πάρει χαμπάρι τι γινόταν. Εσείς τριάντα χρονάκια δεν σκαμπάσατε τίποτα; Μα τίποτα; Τέλος πάντων, επειδή ούτε έχω αμνησία, ούτε σκοπεύω να πάθω αμνησία για να αρχίσω να σας χτυπάω παλαμάκια... για πάμε μαέστρο! Η εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" έγραφε στις 9 Ιουνίου του 2006:




ME ΠΛΗΘΟΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ, πολιτικών και άλλων, και με την παρουσία του Κώστα Λαλιώτη - που ενδεχομένως να σηματοδοτεί πολιτικές εξελίξεις - θα τιμήσει το ΠΑΣΟΚ την επέτειο των 10 χρόνων από τον θάνατο του ιδρυτή του, Ανδρέα Παπανδρέου. Οι εκδηλώσεις θα καλύψουν ένα δεκαήμερο και θα κορυφωθούν με μεγάλη λαϊκή συναυλία στις 25 Ιουνίου, στις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις του Ελληνικού. 

H εκδήλωση που θα προσλάβει ιδιαίτερο χαρακτήρα είναι εκείνη που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 19 Ιουνίου στο Ζάππειο Μέγαρο, με θέμα «Ανδρέας Παπανδρέου, ο ηγέτης της αλλαγής». Στην εκδήλωση αυτή θα μιλήσουν ο Κώστας Λαλιώτης και οι Γ. Κατηφόρης και Θ. Σακελλαρόπουλος. Άλλη μια σημαντική εκδήλωση είναι αυτή που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 22 Ιουνίου στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών για τον οικονομολόγο Ανδρέα Παπανδρέου. Ομιλητές θα είναι ο γιος τού Κένεθ Γκαλμπρέιθ, και στενού φίλου του A. Παπανδρέου, Τζέιμς, ο καθηγητής Αδαμάντιος Πεπελάσης και ο σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου Ηρακλής Πολεμαρχάκις. Στην εκδήλωση αναμένεται να παραστεί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας.

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων θα γίνουν αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Ανδρέα Παπανδρέου στο Καλέντζι Αχαΐας, παρουσία και του Γιώργου Παπανδρέου. H τελετή θα πραγματοποιηθεί το απόγευμα της Παρασκευής 23 Ιουνίου, ημέρα του θανάτου του ηγέτη του ΠΑΣΟΚ. Το πρωί της ίδιας ημέρας θα πραγματοποιηθεί το ετήσιο μνημόσυνο στο A' Νεκροταφείο.

H συναυλία με την οποία θα κλείσουν οι εκδηλώσεις στις 25 Ιουνίου έχει τίτλο «Ένα τραγούδι για τον Ανδρέα», και θα πάρουν μέρος ο Γιώργος Νταλάρας, η Μαρία Φαραντούρη, η Χάρις Αλεξίου, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Την ευθύνη της οργάνωσης της συναυλίας έχει ο Χρήστος Νικολόπουλος ενώ το σύνολο των εκδηλώσεων επιμελήθηκαν ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Πέτρος Συναδινός.









Και η εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" έδινε την ίδια μέρα μία σαφώς πολιτική χροιά στο όλο εγχείρημα. Για... δώσε ρεύμα ρε ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ:


Αντεπίθεση ΠΑΣΟΚ με μπροστάρη τον Ανδρέα

Με μπροστάρη και οδηγό τον... Ανδρέα Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ ξεκινά τη θερινή του αντεπίθεση με στόχο την επανασυσπείρωσή του για ένα νικηφόρο αποτέλεσμα στις δημοτικές εκλογές και για μια πορεία μακριά από την εσωστρέφεια και τις συγκρούσεις που χαρακτήριζαν την εσωκομματική ζωή το τελευταίο δίμηνο.

Το οκταήμερο των πολιτικών εκδηλώσεων μνήμης με αφορμή τα δέκα χρόνια από τον θάνατό του, που διοργανώνει το ΠΑΣΟΚ στις 17-25 Ιουνίου και με κεντρικό σύνθημα «10 χρόνια - Ανδρέας Παπανδρέου πάντα κοντά μας για την Ελλάδα, τη δημοκρατία την κοινωνική δικαιοσύνη», θα είναι για το ΠΑΣΟΚ μια νέα αφετηρία «για ανάκαμψη και ενότητα στον πολιτικό λόγο και στη δράση».

Ως τέτοια την αντιμετωπίζουν στη Χαριλάου Τρικούπη, συνδυάζοντας τις παρακαταθήκες και το έργο του Ανδρέα με τους στόχους που σήμερα θέτει το ΠΑΣΟΚ για την επιστροφή του στην κυβέρνηση. Συνδυάζοντας την Ιστορία με το μέλλον καθώς, όπως λένε στο ΠΑΣΟΚ, «το κόμμα σήμερα βαδίζει στις αρχές και αξίες που εκείνος χάραξε».

Σ' αυτή τη νέα πορεία θα συμμετάσχει όλο το ΠΑΣΟΚ, καθώς ακόμα και ο Κώστας Λαλιώτης, που απέχει από την ενεργό κομματική ζωή εδώ και τρία χρόνια, θα επιστρέψει για να μιλήσει για το έργο του Ανδρέα Παπανδρέου στο πλαίσιο των εκδηλώσεων.

Σε μία από τις εκδηλώσεις θα παραστεί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και συγκεκριμένα σε εκείνη που θα γίνει στις 22 Ιουνίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με θέμα το έργο του ως οικονομολόγου.

Οι τρεις στόχοι

Τρεις είναι οι στόχοι των εκδηλώσεων, όπως είπε χθες η γραμματέας του κόμματος Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου:

* Να τιμηθεί ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, η συνολική του προσφορά και το έργο του για την πατρίδα και το λαό.

* Να αναδειχθεί το συνολικό του έργο και συγκεκριμένες πτυχές της ζωής του και της προσφοράς του. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, είπε η γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα για τους νέους καθώς χρειάζεται να ενημερωθούν και να συμετάσχουν στις εκδηλώσεις.

* Να αναδειχθούν το όραμα και οι διαχρονικές αξίες που εισήγαγε ο Ανδρέας, που οδήγησαν στη συγκρότηση του ΠΑΣΟΚ και έφεραν την αλλαγή στη χώρα.

Ολα αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά, είπε η γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, σε μια περίοδο κρίσης αξιών, αναζητήσεων πολιτικών και ιδεολογικών, σε μια περίοδο που η πατρίδα μας οπισθοχωρεί λόγω της νεοδεξιάς πολιτικής.

Στο πρόγραμμα θα πάρουν μέρος προσωπικότητες της πολιτικής, της οικονομίας και της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Το πρόγραμμα:

[...]
* Κυριακή, 25/6: Ολυμπιακές εγκαταστάσεις Ελληνικού, 8.30 μ.μ.

«Ενα τραγούδι για τον Ανδρέα» - Λαϊκή συναυλία με συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών.

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Χρήστος Νικολόπουλος.

Στη συναυλία θα συμμετάσχουν, μεταξύ άλλων, οι Θάνος Μικρούτσικος, Γιώργος Νταλάρας, Χρήστος Νικολόπουλος, η Λαϊκή Ορχήστρα του Μίκη Θεοδωράκη. Ακόμα οι: Γιώργος Ανδρέου, Ηλίας Ανδριόπουλος, Μελίνα Ασλανίδου, Καίτη Γαρμπή, Ελένη Γεράνη, Νίκος Δημητράτος, Μαρία Δημητριάδου, Στέλιος Διονυσίου, Χρήστος Θηβαίος, Αντώνης Καλογιάννης, Μελίνα Κανά, Γιάννης Κούτρας, Χαρούλα Λαμπράκη, Μανώλης Λιδάκης, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Ηλίας Μακρής, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Δημήτρης Μπάσης και το συγκρότημα «Τρίφωνο».

8 σχόλια:

Τάσος Καραντής είπε...

Ηρακλή, μεγάλο θέμα άνοιξες, που χρειάζεται έρευνα και δουλειά για να βγουν συμπεράσματα.
Για μένα, που δεν είμαι κομματικός/δογματικός Αριστερός(δεν αποτελεί μομφή για εσένα), άλλο το ΠΑΣΟΚ του 1981, άλλο του 1989, άλλο του 1993, άλλο του 2000 κλπ.
Θυμάμαι το 1981(ήμουν 13 χρονών, δεν ψήφιζα ακόμα), αλλά μάλωνα με τον συγχωρμένο τον πατέρα μου, γιατί - 13χρονο παιδί-έβλεπα το όραμα της αλλαγής, ενώ ο πατέρας μου ήταν κολλημένος στην ΕΔΗΚ(Μαύρος, Ζίγδης κλπ). Μετά, βέβαια, είδαμε που πήγαν κι αυτοί ... Εδώ πήγε με το ΠΑΣΟΚ ο Στρατηγός του Δημοκρατικού Στρατού Μάρκος Βαφειάδης, άλλο μεγάλο θέμα αυτό ...
Αν ψήφιζα το 1981, θα ψήφιζα ΠΑΣΟΚ, γιατί οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι έγιναν κάποιες ριζοσπαστικές αλλαγές από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Από το 1985 άρχισαν να χαλάνε τα πράγματα και φτάσαμε στο 1989 με τον ... Κοσκωτά. Τότε ψήφισα τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και βάραγα το κεφάλι μου στον τοίχο που μας προέκυψε ο Μητσοτάκης. Έτσι, το 1993 ψήφισα ΠΑΣΟΚ(πρωτη και τελευταία φορά) για να σωθούμε από τον Μητσοτάκη. Έκτοτε ψηφίζω, ανάλογα, μικρά αριστερά ή οικολογικά κόμματα.
Τώρα, όσον αφορά τις κατά καιρούς δηλώσεις και συμμετοχές, κυρίως των εντέχνων και των καλλιτεχνών του πρώην πολιτικού τραγουδιού των'70ς, πάντα συμμετείχαν σε εκδηλώσεις, γενικότερα, του κεντροαριστερού χώρου, είτε από ιδεολογία, είτε από δημόσιες σχέσεις, είτε γιατί είναι επαγγελματίες.
Θυμάμαι το 1986 τον Νταλάρα να τραγουδάει(μαζί με τους Κατσιμιχαίους, που ήταν κώλος και βρακί τότε, παντού μαζί), στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Καισαριανή, θυμάμαι όμως και τον Μητσιά το 2006 να τραγουδάει σε κομματική εκδήλωση της υποψηφίας δημάρχου(της Μπαρμπαγιάννη)της ΝΔ στη Δραπετσώνα! Στις δημοτικές του 2010, στη Σαλαμίνα, όπου κατοικώ, ο Μύρωνας Στρατής τραγούδησε για τον υποψήφιο δήμαρχο του ΠΑΣΟΚ κι ο Μίλτος Πασχαλίδης για την υποψήφια δήμαρχο του ΚΚΕ.
Τώρα στη συναυλία του 2006, για τα 10χρονα του Ανδρέα Παπανδρέου, είχα πάει, όχι για λόγους κομματικούς, αλλά μουσικούς. Ήταν παρών κι ο Μίκης Θεοδωράκης κι είπε τα καλύτερα για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Μικρούτσικος, ας μην ξεχνάμε ότι ήταν υπουργός του Ανδρέα το 1993-1994. Και τον άκουγα τον περασμένο χειμώνα στο Σταυρό του Νότου, όπου έβριζε τα κόμματα και τους πολιτικούς και θυμήθηκα, το 2008, που είχα πάει στο σπίτι του για μια συνέντευξή του για το περιοδικό της Θεσσαλονίκης "ΑΥΛΑΙΑ" κι υπερασπίστηκε το υπουργιλίκι του. Άμα θες να σου στείλω το σχετικό απόσπασμα να το αναδημοσιεύσεις.
Έτσι έχουν τα πράγματα με τους καλλιτέχνες, είναι περίπλοκο το θέμα.
Θα μου επιτρέψεις να κλείσω με χιούμορ, μη με παρεξηγήσεις. Στην παρουσίασή σου του δίσκου "ΑΠΟΠΛΟΥΣ" πέρσι, διόρθωσες τη σειρά των ονομάτων στο εξώφυλλο, βάζοντάς τα στο κείμενο σου αλφαβητικά, που είναι, όπως είπες το σωστό. Συμφωνώ, αλλά, εγώ προσωπικά, προσπαθώ να το συνδυάζω και με το δίκαιο, γιατί πάιζει ρόλο η παλαιότητα, η ιστορία και το ρεπερτόριο των εκάστοτε συμμετεχόντων. Τώρα, στην πρώτη παράγραφο του κειμένου σου, δεν ξεκινάς αλφαβητικά τα ονόματα των συμμετεχόντων στη συναυλία του 2006 καλλιτεχνών. Εκτός, αν λαμβάνεις υπόψη το παρατσούκλι του πρώτου-πρώτου("ακατανόμαστος"), οπότε πάλι αλφαβητικά είναι!

Μουσικά Προάστια είπε...

Αγαπητέ Τάσο,

η σειρά των ονομάτων στο κείμενο δεν είναι δική μου, είναι των "Νέων", απ' όπου προέρχεται και το πρώτο απόσπασμα (το αναφέρω καθαρά, και είναι και σε italics).

Δεν κρίνω τις πολιτικές επιλογές κανενός, δεν κρίνω καν την συμπόρευση με τον Κώστα Λαλιώτη και τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου εν έτει 2006 (και όχι 1981)!!! Αλλά όχι και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Όχι και συναυλιούλες και θεσούλες και κουβεντούλες με το καθεστώς από τη μία, και επανάσταση και δηλώσεις και απαγορεύσεις από την άλλη....

Πώς να το κάνουμε, δεν μπορείς να κοροϊδεύεις πολύ κόσμο για πολύ καιρό. Ή θα κοροϊδεύεις λίγους για πάντα, ή πολλούς για λίγο.

Φιλικά,
ηρ. οικ.

Τάσος Καραντής είπε...

Ηρακλή, δικό μου το λάθος, λόγω στραβομάρας! Ας μείνουμε στο χιούμορ περί "ακατανόμαστου", που πάντα θα προηγείται αλφαβητικά.
Πριν σου διασαφηνίσω τι εννοούσα, να δούμε ότι άλλο το 2006 - όπου είχαμε τον Καραμανλή στο σβέρκο μας με τα αλλεπάλληλα οικονομικά σκάνδαλα - κι άλλο το 2010-2011 όπου η "χώρα τεμαχίζεται και χαρίζεται" όπως είπε εύστοχα ο Βασίλης Δημητρίου. Έλα να μου το πεις εμένα, που με 3 παιδιά, κάνω νηστεία, όχι θρησκευτική, αλλά πασοκική.
Απλά προσπάθησα, όχι να δικαιολογήσω, αλλά να εξηγήσω την παρουσία του Θεοδωράκη, του Μικρούτσικου, του Ανδριόπουλου κλπ. στη συναυλία αυτή του 2006.
Και τα άλλα, που έγραψα - ναι μεν είπα, ψυχρά, ότι έτσι συμβαίνει - αλλά είχαν και μια έννοια απορίας. Τι δουλειά έχει ένας ερμηνευτής, με την ιστορία και το ρεπερτόριο του Μητσιά, να τραγουδάει στα πλαίσια της ομιλίας μιας υποψηφίας δημάρχου της ΝΔ, και μάλιστα στη Δραπετσώνα, που αν την έβλεπες με το πλατινέ μαλλί ήταν σαν να 'χε βγει από κανένα πρωινάδικο. 'Η τι ανάγκη έχει ένας σοβαρός και σημαντικός τραγουδοποιός σαν τον Πασχαλίδη να έρθει στη Σαλαμίνα να τραγουδήσει στην προεκλογική ομιλία της υποψηφίας δημάρχου, έστω και του ΚΚΕ; Ή ο Μύρωνας Στρατής, που είναι δημοφιλής στη νεολαία, να τραγουδήσει στην προεκλογική ομιλία του υποψηφίου δημάρχου του ΠΑΣΟΚ; Από ιδεολογία το έκαναν ή το είδαν απλά επαγγελματικά, ως άλλη μια συναυλία;
Γι' αυτό σου είπα ότι είναι περίπλοκο το θέμα ...
Τέλος πάντων, στα χάλια που βρισκόμαστε τώρα, καλές είναι, για μένα, κι οι απαγορεύσεις κι οι δηλώσεις, αρκεί να μην οπισθοδρομήσουν ...

Δαμιανός Πάντας είπε...

Εξαιρετικό άρθρο.Συγχαρητήρια για τη τόλμη σας να λέτε τα πράγματα με τ'όνομά τους.Φαντάζομαι κύριε Καραντή πως η τελευταία ερώτησή σας είναι ρητορική γιατί είμαι σίγουρος πως την απάντηση τη γνωρίζετε.Μιας και θα τολμήσω να εκφράσω τη γνώμη μου καλοπροαίρετα,παρακαλώ να με διορθώσετε κατα το δοκούν.
Ο μοναδικός λόγος που κάποιοι τραγουδοποιοί συμμετέχουν σε κομματικές εκδηλώσεις είναι γιατί έχουν συμφέροντα από τα κόμματα αυτά.Νομίζω πως είναι γνωστό και σε σας πως μέσα από τους κομματικους μηχανισμούς ο καλλιτέχνης κλείνει κάποιες δεκάδες συναυλίες κάθε χρόνο σε δήμους και τοπικές αυτοδιοργανώσεις.Αυτές οι συναυλίες είναι εξάλλου κι η μεγαλύτερη πηγή εσόδων των έντεχνων καλλιτεχνών.Όπως καταλαβαίνετε,οι δημόσιες σχέσεις και τα συμφέροντα επιτάσσουν και κάποιες "φιλικές" παραχωρήσεις,όπως εμφάνιση σε προεκλογικές ομιλίες,σε συγκεντρώσεις καθώς και δημόσια στήριξη -ας την ονομάσουμε ιδεολογική- στο κόμμα μέσα από τα μέσα ενημέρωσης.Εάν την επόμενη χρονιά,ο κομματικός μηχανισμός ΔΕΝ προστατέψει τα συμφέροντα του τραγουδοποιού,τότε εκείνος αναζητεί κάπου αλλού μια καλύτερη ιδεολογική στέγη.Και πολλές φορές αυτό λειτουργεί και σαν μέσο πίεσης.Γι'αυτό βλέπουμε τόσο συχνά κομματικές διαδρομές (από ΠΑΣΟΚ σε ΣΥΝ κι από κει σε ΚΚΕ και τανάπαλιν) που θα ζήλευαν κι ολυμπιονίκες στα εκατό μέτρα.
Κι αν θέλετε και μια τελευταία άποψη,αυτός πιστεύω είναι κι ο λόγος που δεν υπάρχει σήμερα πολιτικό ή κοινωνικό τραγούδι.Δεν υπάρχουν τραγουδοποιοί με ξεκάθαρη πολιτική ματιά και θέση.Οι περισσότεροι(όχι όλοι,προς Θεού!) είναι ιδεολογικοί τυχοδιώκτες...

Τάσος Καραντής είπε...

Σαφώς κύριε Πάντα ήταν ρητορική για να δείξω, πόσο πείπλοκο είναι το θέμα των διάφορων συμμετοχών και δηλώσεων.
Εργάζομαι από το 1989, ως δημοσιογράφος στον τοπικό Τύπο και γνωρίζω πολύ καλά πως παίζεται το παιχνίδι για το κλείσιμο των καλοκαιρινών συναυλιών, ακόμα και με μίζες για να φάει ο ένας τον άλλον.
Απλά θα περίμενα κάποια ιστορικά ή σημαντικά καλλιτεχνικά ονόματα να βάσταγαν κάποια προσχήματα και να μην τραγούδαγαν δίπλα στον τελευταίο υποψήφιο δήμαρχο στα πλαίσια προεκλογικής ομιλίας του ...
Γι'αυτό, εδώ και χρόνια, μένω μόνο στον καλλιτέχνη, στη σύνθεση, στο στίχο, στη φωνή, στο τραγούδι. Μου αρέσει(από οποιον κι αν προέρχεται); Με φτιάχνει; Με βάζει σε σκέψεις; Με κάνει καλύτερο άνθρωπο; Αυτό μου αρκεί. Θα κρίνω και τα άλλα τους, εφόσον είναι πολίτες και δημόσια πρόσωπα, αλλά έχω διαχωρίσει τον άνθρωπο απο τον καλλιτέχνη. Έχει τελειώσει για μένα το "παραμύθι", μεγάλωσα...
Ο Ηρακλής έχει δίκιο για την αντιφατικότητά τους που παρουσιάζει, αλλά, κατά τη γνώμη μου, ακόμα και μια υποκριτική δήλωσή τους(για να είναι in στην επικαιρότητα), αν μπορεί να επηρεάσει θετικά, έστω τους φαν τους, στη σημερινή μαύρη συγκυρία, καλό είναι.
Κι οι απαγορεύσεις συμβολικά, μια χαρά λειτουργούν στους πολλούς! Σας παραπέμπω στο www.e-orfeas.gr, σε δυο άρθρα της συναδέλφου μου Δώρας Παπαδοπούλου("Αγαπημένο μου ημερολόγιο" & "Περί αχαριστίας") που πραγματικά προβληματίζουν. Τα προτείνω σε όλους να τα διαβάσουν.

Δαμιανός Πάντας είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Καραντή για τις παραπομπές σας στο orfeas.gr.Είμαι βέβαιος πως θα είναι εξαιρετικά ουσιαστικά άρθρα.Και νομίζω πως με το τελευταίο σχόλιό σας,πραγματικά θίγετε ένα πολύ δύσκολο ζήτημα.
Μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω το καλλιτέχνη από τον άνθρωπο.Κι αυτό γιατί η μία ιδιότητα (πρέπει να) συμπληρώνει την άλλη.Φερ'ειπείν,πώς θα μπορέσω να πειστώ πως ένα τραγούδι- που μιλάει για κάποιες ιδέες όπως η ισότητα- κρύβει τη προσωπική αλήθεια του δημιουργού όταν λίγο πριν ανεβεί στη σκηνή να μας το τραγουδήσει,απαιτεί η αμοιβή του να είναι κάμποσες χιλιάδες ευρώ,ειδικά στην εποχή που ζούμε.Ή να έχει διαπλακεί με όλους τους κομματικούς μηχανισμούς κάτω απ'το τραπέζι ώστε να "πάρει" τη συναυλία στο Δήμο και μετά να τραγουδά υπέρ της ανθρώπινης ακεραιότητας.Ή να τραγουδά για την απόλυτη αγάπη και μετά να "στριμώχνει" τις πιτσιρίκες θαυμάστριες.Πιστεύω πως όλα αυτά δεν σας είναι καθόλου άγνωστα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις,θεωρώ πως υποτιμούν τη νοημοσύνη μου.Μου πουλάν μια καθόλα πλαστή δημόσια εικόνα των φλογερών αντισυμβατικών επαναστατών-τραγουδοποιών όπως ακριβώς εικονικά είδωλα(άλλου τύπου) μας πουλάει η showbiz.Μπούτι και στήθος οι μεν,ιδεολογία κι αγνά αισθήματα οι δε.Όλες οι πλευρές όμως,έχουν λύσει τα οικονομικά προβήματα τριών γενιών της οικογένειας τους.Η διαφορά είναι πως οι τηλε-αστέρες το δείχνουν και δεν κυκλοφορούν με τζήν και φανελάκι για τα μάτια του κόσμου.
Οφείλω να ομολογήσω πως ζηλεύω την αγνότητα της ψυχής σας με την οποία έχετε κατορθώσει να απολαμβάνετε ακόμα τα τραγούδια τους.Νά΄στε καλά...

Τάσος Καραντής είπε...

Κύριε Πάντα, δεν γίνεται αλλιώς, αν θέλετε να απολαύσετε την τέχνη. Αν και ξεφεύγει η κουβέντα, Θα σας το θέσω με ένα παράδειγμα από τον κινηματογράφο. Πάρτε όλα, τα πασίγνωστα σε όλους, δημοφιλή, αλλά και ποιοτικά ονόματα, που έχουν βραβευτεί και με ΟΣΚΑΡ για ρόλους τους(π.χ. Ρομπερτ Ντε Νιρο, Αλ Πατσινο, Τζακ Νίκολσον, Μεριλ Στριπ, Νικολ Κίντμαν, Σον Πεν κλπ). Είναι φτωχοί; Δεν αμείβονται με εκατομμύρια δολλάρια; Δεν ζουν ζωή πλουσίων; Έχει καμιά σχέση η προσωπική και κοινωνική τους ζωή με του μέσου ανθρώπου; Όχι! Τι θα λέγαμε για έναν συμπολίτη μας νεόπλουτο; Ότι τον έχει χαλάσει ή διαφθείρει το πολύ χρήμα. Ρωτάω λοιπόν, πως αυτοί οι πλούσιοι καλλιτέχνες μπορούν και αποδίδουν με πειστικότητα, μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου, έναν εργάτη, έναν ακτιβιστή, έναν επαναστάτη, έναν ναρκωμανή, έναν δολοφόνο, εναν τρελό, έναν άστεγο, έναν αλκοολικό, έναν καταραμένο ποιητή κλπ. Και πιο πολύ σημασία κι από την επίσημη βράβευση, έχει η βράβευση της καρδιάς μας, όταν συγκινούμαστε και συγκλονιζόμαστε, από την ερμηνεία του ρόλου τους. Σκέφτεσαι εκείνη την ώρα τι χαρακτήρας είναι ή πόσα λεφτά έχει κλπ. Όχι! Αυτό είναι το μεγαλείο της τέχνης και του μεγάλου καλλιτέχνη, που, μπορεί, να είναι και μικρός άνθρωπος, με χίλια κουσούρια! Αν κάποιος έπαιζε ή ερμήνευε μόνο τον εαυτό του, ακόμα κι αν ήταν καλό παιδί ή και αγνός ιδεολόγος, δεν θα ήταν μεγάλος καλλιτέχνης, αλλά απλά καρατερίστας.

Μουσικά Προάστια είπε...

Μία διευκρίνιση... δεν θίγεται ούτε η καλλιτεχνική υπόσταση, ούτε η ανθρώπινη υπόσταση των καλλιτεχνών, η πολιτική υπόσταση θίγεται - με πρωτοβουλία των ίδιων των καλλιτεχνών και των δηλώσεών τους! Άρα, η κουβέντα "άνθρωπος v. καλλιτέχνης" νομίζω ότι είναι λίγο άσχετη εδώ. Βεβαίως και μπορείς να είσαι τεράστιος καλλιτέχνης και μικρός άνθρωπος, έχει λυθεί αυτό από την ιστορία της τέχνης. Αλλά εδώ είναι άλλο το θέμα: πολιτική η άποψη που εκφράστηκε δημοσίως με επιστολές και δηλώσεις, πολιτική και η κριτική εδώ. Ας μείνουμε εκεί.