Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Για το "Είμαι ζεν και με ταράζεις" των Παυλίνας Κωνσταντοπούλου και Ηλία Βαμβακούση




ΗΛΙΑΣ ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗΣ - ΠΑΥΛΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΙΜΑΙ ΖΕΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑΡΑΖΕΙΣ

YAFKA RECORDS

Ο Ηλίας Βαμβακούσης και η Παυλίνα Κωνσταντοπούλου είναι δύο ταλαντούχα μέλη της ολοένα και διευρυνόμενης παρέας των νέων ελλήνων τραγουδοποιών. Τον εκ των Ακροάσεων της Μικρής Άρκτου ορμώμενο Βαμβακούση γνωρίσαμε ως συνθέτη του Περάματος, του ποιητικού αριστουργήματος που μας άφησε πολύτιμο δώρο ο αείμνηστος Αντρέας Παγουλάτος, ενώ η Κωνσταντοπούλου κάνει εδώ το δισκογραφικό της ντεμπούτο. Στα 15 τραγούδια του δίσκου, οι δημιουργίες του Βαμβακούση εναλλάσσονται με αυτές της Κωνσταντοπούλου, συνθέτοντας ένα ψηφιδωτό αντιθέσεων. Οι συνθέσεις του πρώτου αντλούν στοιχεία από την παραδοσιακή μουσική γεννώντας ένα fusion σύμπαν με τζαζ πινελιές, ενώ η δεύτερη παραδίδει καθαρόαιμες, λυρικές μπαλάντες. Αυθαίρετα ξεχώρισα το ονειρικό «Πρωινό που ξυπνώ», το καλοκαιρινό «Μάτια μου οι μύθοι» και το τόσο τρυφερό «Χάρισέ μου». Υποκειμενικά, και υπό το βάρος της υπερ-εικοσαετούς εισβολής του έντεχνου τραγουδιού στα χωράφια της δημοτικής παράδοσης, ίσως οι ατόφια μελωδικές μπαλάντες του δίσκου να ακούγονται ένα κλικ πιο επίκαιρες και πρωτότυπες από τα tracks όπου κυριαρχεί η μίξη δυτικών και παραδοσιακών φορτίων. Το νέι, το λαούτο, το ούτι και το νταούλι αποτελούν πια γνώριμες - υπερβολικά γνώριμες - ενορχηστρωτικές παρουσίες στο τραγούδι μας· αντίθετα, πόσο φρέσκο ακούγεται το μαντολίνο στο «Χάρισέ μου», στο κινηματογραφικό «Καφεκοπτείο» αλλά και στη διονυσιακή «Αγάπη» του Δημήτρη Κωνσταντόπουλου!

Κόντρα στην κακόγουστη μόδα που έχουν καθιερώσει πολλοί τραγουδοποιοί δίχως φωνητικές δυνατότητες και που θέλει την ερμηνεία ενός τραγουδιού να είναι πρόχειρη και μη επεξεργασμένη, οι δυο τους καταθέτουν άρτιες και εκφραστικές ερμηνείες. Το φωνητικό ηχόχρωμα του Βαμβακούση παραπέμπει αμυδρά στον Αλκίνοο Ιωαννίδη ενώ η Κωνσταντοπούλου φέρνει κάτι από την όλο παιχνίδισμα χροιά μιας Αφροδίτης Μάνου και της έντεχνης τραγουδοποιίας του ’80, χωρίς αυτό να αφαιρεί τίποτα από την πρωτοτυπία του έργου τους. Η στιχουργική του δίσκου είναι πότε μελαγχολική και πότε αυθόρμητα παιχνιδιάρικη, με μία συνεχή εναλλαγή ποιητικών εικόνων. Τέλος, εξαιρετικού γούστου είναι τα σκιτσάκια της Τζάνις Ραφαηλίδου που συνοδεύουν το ένθετο και που με χιούμορ και τρυφερότητα περιγράφουν ιστορίες καθημερινής τρέλας από την παραγωγή του δίσκου. Συνολικά, μία γενναιόδωρη και εξαιρετικά εμπνευσμένη δουλειά δύο νέων ανθρώπων που φαίνεται ότι έχουν έρθει για να μείνουν στο σημερινό άνυδρο μουσικό τοπίο μας.

Ηρακλής Οικονόμου
(Εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ)

Δεν υπάρχουν σχόλια: