Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Συνέντευξη με την Αθηνά Ανδρεάδη

 


Αθηνά Ανδρεάδη

Με δύναμη από το Λονδίνο



του Αργύρη Παπαστάθη
(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό BHMAgazino, 14 Οκτωβρίου 2007)

Ζει στο Λονδίνο, τραγουδάει στα αγγλικά και γράφει η ίδια τη μουσική και τους στίχους στα περισσότερα τραγούδια της. Και οι βρετανοί τη λατρεύουν: «την τοποθετεί ανάμεσα στους νέους μεγάλους σταρ αυτής της χρονιάς», έγραψε το έγκυρο αγγλικό μουσικό περιοδικό Mojo κρίνοντας το δισκογραφικό της ντεμπούτο στη Βρετανία τον περασμένο Φερβουάριο. Την συμπαραγωγή του άλμπουμ «Breathe With Me» ανέλαβε ο Γιώργος Ανδρέου, με τη συνδρομή του πρώην συνεργάτη των Pink Floyd Joe Boyd. Η Αθηνά Ανδρεάδη γεννήθηκε στο Λονδίνο αλλά μεγάλωσε στην Ελλάδα. Σπούδασε οικονομικά και διοίκηση επιχειρήσεων στην Αγγλία αλλά γρήγορα στράφηκε στη μουσική. Συνέχισε με δυο μεταπτυχιακά στην περίφημη σχολή Trinity College of Music του Λονδίνου και ξεκίνησε την καριέρα της τραγουδώντας σε μικρά κλαμπ και φεστιβάλ. Με βάση τις sold-out ζωντανές ζωντανές εμφανίσεις της στην Αγγλία το 2006, η ελληνίδα περφόρμερ απέσπασε τα ομόφωνα εγκωμιαστικά σχόλια του βρετανικού Τύπου. Τoν περασμένο Ιούλιο βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική για τις ανάγκες των γυρισμάτων ενός αφιερώματος που ετοιμάζει για εκείνη το βρετανικό Channel Five.



Ποια ιδιότητα «προτιμάτε»; Συνθέτρια, τραγουδίστρια η τραγουδοποιός;

Ολες οι ιδιότητες είναι εξίσου σημαντικές και ουσιαστικά ένα πράγμα, αφού πηγάζουν από την ίδια ανάγκη για έκφραση και δημιουργία. Ο συνδυασμός μελωδίας, στίχου και αρμονίας δημιουργούν το τραγούδι, ενώ η φωνή του δίνει νέα ζωή ερμηνεύοντάς το. Γιατί όταν γεννιέται ένα τραγούδι έχει μια άλλη, πρώτη ζωή, πριν αρχίσει να ωριμάζει μέσα μου ερμηνευτικά.

Πως θα περιγράφατε τα τραγούδια σας σε κάποιον που δεν τα έχει ακούσει;


Είναι πάντα δύσκολο. Πολλοί θέλουν να κατηγοριοποιούν τη μουσική, και ως ένα βαθμό είναι λογικό γιατί είναι μια πρακτική ευκολία. Νομίζω όμως ότι αυτό κάνει κακό και στους καλλιτέχνες και στους ακροατές. Γιατί αν πεις σε κάποιον να ακούσει π.χ. ένα τζαζ κομμάτι, θα το ακούσει «μέσα» από τις προκαταλήψεις που ίσως να έχει για την τζαζ. Και ίσως να διαμορφώσει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη από ότι αν το άκουγε με ανοιχτό μυαλό. Εμένα πάντως μου συμβαίνει συχνά: όταν θέλει κάποιος να μου εξηγήσει το είδος μιας μουσικής που θέλει να ακούσω, προσπαθώ να τον προλάβω. Να μη μου πει τίποτα, απλώς να μου βάλει ν’ ακούσω.

Ποια θέματα σας απασχολούν στους στίχους που γράφετε;


Ο έρωτας και η απογοήτευση, η ζωή και ο θάνατος, όλα τ’ ανθρώπινα συναισθήματα, όλες οι αποχρώσεις της ζωής. Πολλοί στίχοι μου λειτουργούν σε δυο επίπεδα, έχουν δυο έννοιες. Κάποιες φορές ούτε εγώ μπορώ να δω και να καταλάβω άμεσα όλες τις πλευρές ενός τραγουδιού μου. Μου έχει τύχει να μου αποκαλυφθεί μια από αυτές μερικούς μήνες αφού έγραψα το τραγούδι. Καθένας μπορεί να ερμηνεύσει το στίχο με τον δικό του τρόπο κι έτσι πολλές φορές ανακαλύπτω από τους ακροατές μου νέες ερμηνείες.

Γιατί γράφετε αποκλειστικά αγγλικούς στίχους;


Η μουσική μου είναι επηρεασμένη και από τις δυο κουλτούρες. Οι στίχοι είναι στα αγγλικά αλλά υπάρχουν ελληνικά στοιχεία στη μουσική και γενικότερα στην ατμόσφαιρα του δίσκου. Μεγάλωσα δίγλωσση οπότε νιώθω τυχερή που μπορώ και εκφράζομαι και στις δυο γλώσσες μέσα από την τέχνη μου. Ο στίχος είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τους Έλληνες, συχνά πιο σημαντικός και από τη μουσική και αυτό σίγουρα έχει καταγραφεί μέσα μου από μικρή ηλικία. Αυτό που ήθελα να πω σ’ αυτή τη δουλειά, τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση, νομίζω πως εκφράζεται καλύτερα μέσω της αγγλικής γλώσσας. Επίσης, ήθελα να υπάρχει συνοχή ανάμεσα στα τραγούδια, να διηγούνται μια ιστορία. Ο δίσκος έχει ένα concept, μια συνολική άποψη. Προτιμώ να κυκλοφορήσω έναν ξεχωριστό δίσκο στα ελληνικά.
Πως καταλήγει κανείς από σπουδές οικονομικών και διοίκησης επιχειρήσεων στην σύνθεση και στο τραγούδι;

Τραγουδάω από πολύ μικρή και γύρω στα επτά μου χρόνια αποφάσισα ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Οπότε ουσιαστικά δεν ήταν το τραγούδι η στροφή στη ζωή μου αλλά οι σπουδές διοίκησης επιχειρήσεων.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας έλληνας συνθέτης;

Υπάρχουν πολλοί που θαυμάζω, αλλά αν πρέπει να διαλέξω έναν θα πω τον Μάνο Χατζιδάκι. Μεγάλωσα ακούγοντας τη μουσική του.

Πως προέκυψε ο συνδυασμός του κοντραμπάσου με το λαούτο και το μαντολίνο στα τραγούδια του δίσκου;


Ο ήχος του δίσκου είναι ανοιχτός και φυσικός και ουσιαστικά ξεκινάει από αυτό που κάναμε στις συναυλίες μας. Οι βασικοί μουσικοί που έπαιξαν στο δίσκο ήταν άλλωστε οι συνεργάτες μου στις ζωντανές εμφανίσεις: o Τομ Μέισον (κοντραμπάσο, βιολί), ο Βέρνερ Κρίστιανσεν(ακουστική κιθάρα), και ο Μπεν Μπράιαντ (ντράμς, βιμπράφωνο), ενώ εγώ τραγουδάω και παίζω πιάνο. Νιώθω όμως τυχερή που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ και με άλλους μουσικούς που θαυμάζω πολύ αλλά και με καταπληκτικούς Ελληνες δεξιοτέχνες που παρακολουθώ και θαυμάζω. Επαιξαν λαούτο, μαντολίνο, κλαρίνο, ακορντίνα, μπαγιάν, ντουντούκ, νέι και άλλα ακουστικά κυρίως όργανα.

Ποια είναι η γνώμη σας για την κρίση της μουσικής βιομηχανίας; Υπάρχουν και θετικά συμπεράσματα από την εξάπλωση της μουσικής στο διαδίκτυο;


Ναι, βέβαια υπάρχουν και θετικά. Καταρχάς μπορούν πλέον όλοι οι καλλιτέχνες να παρουσιάζουν τη δουλειά τους δωρεάν μέσω του MySpace (για παράδειγμα) το οποίο είναι δίκαιο και δημοκρατικό. Επίσης με το YouTube και τα διάφορα blogs μπορεί κανείς να επικοινωνεί άμεσα με το κοινό του. Ολο και περισσότεροι καλλιτέχνες κάνουν ανεξάρτητες δουλειές, αν και αυτό έχει φυσικά τις δυσκολίες και τα προβλήματά του. Η κρίση της μουσικής βιομηχανίας είναι όμως αποτέλεσμα μιας γενικότερης κρίσης. Ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχεί το γρήγορο κέρδος, η επιφανειακή αντιμετώπιση των πραγμάτων, οι άδειες υποσχέσεις των διαφημίσεων και γενικά η κακή εκπαίδευση και η έλλειψη καλής καθοδήγησης. Ο,τι είναι σημαντικό στη ζωή, η διαύγεια, το φως, η αγάπη, η αλήθεια θάβονται όλο και περισσότερο κάτω από τη καθημερινή σαβούρα αλλά και την πολύ πραγματική αγωνία για επιβίωση.

Τι θεωρείτε επιτυχία;

Αν έστω κι ένας άνθρωπος συγκινηθεί ακούγοντας ένα τραγούδι μου - είτε γιατί έχει περάσει κάτι παρόμοιο ο ίδιος, είτε γιατί η μουσική του μιλήσει σ’ένα βαθύτερο επίπεδο, όποιος και να είναι ο λόγος - θα θεωρήσω ότι ο δίσκος μου είναι πετυχημένος.
Eχετε παίξει ζωντανά στην Ελλάδα; Τι χώρο θα επιλέγατε;


Οχι μέχρι σήμερα. Πολύ σύντομα όμως θα βρεθώ στην Ελλάδα για συναυλίες και το περιμένω με αγωνία. Θα μου άρεσε ένας χώρος ζεστός, με ωραία ατμόσφαιρα, αλλά ουσιαστικά ο κόσμος είναι που το δημιουργεί αυτό.



5 σχόλια:

Giousurum είπε...

To album tis Andreadi to exo akousei arketes fores... PAnta prospatho na akouso ena CD 2-3 fores toulaxiston mexri na po an mou aresei i oxi...Kai to sygkekrimeno mou aresei...Krima pou oli i istoria tis Andreadi exei perasei sta psila stn xora mas...
Kai opos oi perissoteroi "kaloi" dimiourgoi exei epiroes apo Xatzidaki..
Kalo vrady..
see you in giousurum...

roadartist είπε...

Πάρα πολύ καλή..

Μουσικά Προάστια είπε...

Μπορεί να έχει περάσει στα ψιλά, αλλά πάντα το καινοτόμο και με νόημα βρίσκει τον τρόπο να φτάνει σε όσους έχουν τα αυτιά και τα μυαλά τους ανοιχτά.

Και επιτρέψτε μου να σημειώσω πόσο μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία ήταν αυτή η συνέντευξη του αδερφικού φίλου -και συνεργάτη των Μ.Π.- Αργύρη Παπαστάθη, όταν η Αθηνά μόλις είχε αρχίσει να συζητιέται στην Ελλάδα, πέρυσι τέτοια εποχή.

BOSKO είπε...

Η Ανδρεάδη, αγγλοθρεμμένο πλουσιοκόριτσο, θα μπορούσε να γρατζουνάει μια κιθάρα απλά και να πλασάρεται ως ελληνίδα songwriter. Αντιθέτως, όμως, έχοντας ακούσει αρκετές φορές το cd της, θεωρώ πως είναι μια ολοκληρωμένη δημιουργός που μπροστά της ωχριούν πολλά μεγάλα κατασκευάσματα της alternative pop βιομηχανίας. Έχει ένα μοναδικό folk- jazzy χρώμα στις συνθέσεις της, που την κάνει σχεδόν ακατάλληλη ή υπερβολικά καλή για το δικό μας μπουζουκομάνι. Νομίζω ό,τι είναι εφάμιλλη της Patricia Barber και της P.J.Harvey (χωρίς καμία υπερβολή!) και περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο βήμα της!

* Ωραίος ο υιός Παπαστάθης στην εργασία του!

Μουσικά Προάστια είπε...

Αντουάν, ξέροντας τις γνώσεις σου γύρω από την αγγλική μουσική σκηνή, δεν μπορώ παρά να δώσω προσοχή στην εκτίμησή σου.