Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Τρεις ευχές

Ο bosko από τα αγαπημένα "Άσματα και Μιάσματα" έστειλε πρόσκληση σε παιχνίδι. Τρεις ευχές πρέπει να γράψω, μία για μένα, μία για κάποιον άλλον και μία για τον εχθρό μου. Βεβαίως, η διατύπωση του παιχνιδιού δεν είναι αθώα. Ας πούμε, γιατί πρέπει να εμπεριέχεται στο παιχνίδι ο εχθρός; Αρκετοί εχθροί δεν κατασκευάζονται έτσι και αλλιώς; Γιατί να συμπεριλάβουμε άλλον έναν στο παιχνίδι μας; Και ο άλλος; Ποιος είναι αυτός; Ο φίλος; Και αν τύχει και διαβάσει ο εχθρός την ευχή μου προς τον φίλο; Δεν θα γίνει αυτόματα ακόμα πιο εχθρός; Και αν ο φίλος διαβάσει την ευχή προς τον εαυτό μου, και τη βρει πιο γενναιόδωρη από τη δική του; Μήπως γίνει κι αυτός εχθρός; Αφήστε δηλαδή που ο Σαρτρ το λέει ξεκάθαρα... «η κόλαση είναι οι άλλοι», που σημαίνει ότι μια πιθανή ευχή είναι να βγεις από την κόλαση, αλλά άντε μετά να εξηγήσεις την ευχή αυτή στους άλλους, σε αυτούς δηλαδή που αποτελούν την κόλαση. Εντωμεταξύ, υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι την ευχή που θα κάνεις προς τον εαυτό σου θα τη διαμορφώσεις λαμβανοντας υπόψη το ότι κάποιος πέραν του εαυτού σου μπορεί και να τη διαβάσει. Πόσο ειλικρινής όμως μπορεί να είναι μια τέτοια ευχή;

Με άλλα λόγια, αγαπημένοι αναγνώστες και αναγνώστριες, καταλαβαίνετε ότι ένα αθώο παιχνιδάκι μπορεί να εξελιχθεί σε σαπουνόπερα. Από την άλλη όμως, η πρόσκληση του bosko είναι εντολή. Και το παιχνίδι παιχνίδι.

Σε πρώτο ενικό, μια ευχή δανεισμένη από τον πρόωρα χαμένο Δημήτρη Λάγιο και το τραγούδι
«Να ονειρεύομαι»:

Ν’ αγγίζω το βυθό και να ξοδεύομαι γιατί το θέλω
σ’ ένα πλατύ γιαλό, στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα
Δημήτρης Λάγιος

Σε τρίτο πληθυντικό, για φίλους και εχθρούς, μια ευχή-προτροπή του Μιχάλη Κατσαρού από το ποίημα «Η Διαθήκη μου»
Αντισταθείτε σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός

Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι

σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα

στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.

(...)
Μιχάλης Κατσαρός


Αυτά τα λίγα, και μακάρι κάποτε να εκπληρωθούν όλες οι ευχές, όχι μόνο αυτών που λέγονται μεγάλοι, αλλά και όλων αυτών που έμειναν μικροί. Όπως το λέει και ο λυγμός του Δημήτρη Μητροπάνου με τη δεύτερη φωνή της Χαρούλας Αλεξίου στο "Χατίρι" των Λευτέρη Παπαδόπουλου και Μίκη Θεοδωράκη: "Χριστέ μου κάνε απόψε ένα χατίρι / οι τελευταίοι να' ρθουν πιο μπροστά". Και επειδή ένας Χριστός μπορεί να μην είναι αρκετός, καλό είναι να βάλουμε και όλοι οι υπόλοιποι ένα χεράκι.
ηρ.οικ.

ΥΓ (1): Και μια ευχή ειδικά για τον bosko: να χτυπήσουμε κάνα κότσι και γρήγορα, γιατί πεινάω!

ΥΓ (2): Να προσκαλέσω στο παιχνίδι (αν και εφόσον δεν έχουν ήδη προσκληθεί) τους κατοίκους των ομόσταυλων

4 σχόλια:

BOSKO είπε...

εμείς το χτυπήσαμε χθες βράδυ το κότσι μας (plus ψαρονέφρι τυλιγμένο σε αμπελόφυλλα, αριστούργημα!), εσύ μας την έκανες!

Όμορφες οι τραγουδο- ευχές σου!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Απίθανος όπως πάντα! Αναλυτικός και ουσιαστικός.
Έχω υποσχεθεί ήδη στον bosko τη συμμετοχή μου στο παιχνίδι, ζητώντας μια μικρή πίστωση χρόνου. Το επόμενο post θα είναι οι ευχές.

Την καλημέρα μου

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρες
Μόλις τώρα μπήκα και είδα ότι μου έβαλες δουλειά! Κοίτα λέω τι μπορεί να σου συμβεί νυχτιάτικα!!
Να το αφήσουμε όμως για αύριο το πρωί που θα ‘μαι και ξεούραστη γιατί τώρα έχω πολλά να διαβάσω στα προάστια σου!

Χαίρομαι πάντα πολύ, να ξέρεις όταν έρχομαι απ εδώ (κι ας μην το κάνω πολύ συχνά) Νιώθω σαν να ήρθα να δω ένα συγγενή απ τους αγαπημένους όμως γιατί δεν είναι πάντα έτσι, που μένει στο εξοχικό του στα προάστια κι έχει πάντα βυσσινάδα παγωμένη σε ένα πανέμορφο βάζο και μπορώ να βάλω και να ξαναβάλω όση θέλω!

φιλάκια ξάδελφε

Μουσικά Προάστια είπε...

Ωραίο που συναντιόμαστε, εντός και εκτός οθόνης!