Όταν ο Πάσχος Μανδραβέλης συνάντησε τη ροκ (και τα 'κανε μαντάρα)

Και όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, η σε βάθος ασχετοσύνη πηγαίνει χέρι-χέρι με τον παθολογικό αντικομμουνισμό:

http://www.kathimerini.gr/855381/opinion/epikairothta/politikh/rok-kai-aristera

Και επειδή του άρεσε το (ανιστόρητο) επιχείρημα με την δήθεν απαγόρευση της ροκ στην Κούβα, είπε να το γενικεύσει, να το κοτσάρει πάνω σε όλη την αριστερά, έτσι να ακούγεται καλύτερα... Βρήκε μία πηγή, έκοψε και έραψε τσιτάτα με Ζντανοφική μαεστρία, και να σου το σανό για να χαίρεται το ...φιλελεύθερο ακροατήριο.

Φαίνεται ότι ο Ουαλός φίλος μου ο Χάουελ που έφυγε από το Gatwick για να ακούσει Manic Street Preachers στην Αβάνα το 2001 δεν διάβαζε αρκετά Μανδραβέλη (φέρω κι εγώ μια ευθύνη, ως ελληνόφωνος, έπρεπε να του έχω πει να μιλήσει πρώτα με τον γκουρού). Και όχι μόνο πήγε ο αθεόφοβος στην Αβάνα για να ακούσει ροκ, αλλά και γύρισε κιόλας - ενθουσιασμένος παρακαλώ! Τι στο διάολο, μπας και του ετοίμασαν ψεύτικη συναυλία με Κουβανούς του κόμματος που τους είχαν ντύσει Manic Street Preachers; Παιδιά, δείτε το βίντεο και πείτε μου, γιατί το να είδε ο Χάουελ ροκ συγκρότημα στην Αβάνα μου φαίνεται αδιανόητο - διαβάζω όλο τον Μανδραβέλη μου και ξέρω.

Κι ούτε κι αυτή η φωτογραφία πρέπει να είναι αληθινή - για φωτομοντάζ την κόβω. Ο Κάστρο κάνει τα αποκαλυπτήρια σε άγαλμα του Τζον Λένον στην Αβάνα to 2000; Αποκλείεται! Αίσχος! Προπαγάνδα του ΚΚΕ!

Υπόσχομαι να επανέλθω στο θέμα την ερχόμενη εβδομάδα - ευκαιρία να σκύψουμε λίγο και πάνω από τον μαγικό κόσμο της κουβανέζικης μουσικής αλλά και της σύνδεσης ροκ και αριστεράς.

Μέχρι τότε, υποχρεωτική ανάγνωση - αντίδοτο στον υπαρκτό Μανδραβελισμό το άρθρο του Φώντα Τρούσα στη Lifo:

http://www.lifo.gr/articles/opinions/96745

ηρ.οικ.

ΥΓ: Πριν αρχίσει η συναυλία στην Αβάνα οι Manic Street Preachers συνομίλησαν με τον Κάστρο και τον προειδοποίησαν ότι ο ήχος θα ήταν πολύ δυνατός. Ο Κάστρο απάντησε: "Αποκλείεται να είναι δυνατότερος απ' τον ήχο του πολέμου". Αυτή η ατάκα έγινε ο τίτλος του DVD ('Louder Than War') που κυκλοφόρησε το συγκρότημα με το βίντεο από εκείνη τη συναυλία.

ΥΓ (2): Δεν είναι το ανιστόρητο ή το άσχετο του πράγματος που εξοργίζει. Είναι που οι θύτες (αυτοί που βλογάγανε και βλογάνε τα γένια εκείνων που έστησαν το εμπάργκο ενάντια στην Κούβα και στέρησαν έτσι έναν ολόκληρο λαό από τα οικονομικά αλλά και πολιτιστικά αγαθά άλλων χωρών) κάνουν μάθημα ελευθερίας και δημοκρατίας στα θύματα. Είναι η χυδαιότητα που εξοργίζει.