Η περίπτωση Κώστα Τζιαγκούλα
Σε πρόσφατη εξόρμηση στην
«Απανεμιά» - φυσικά για μια μοναδική ολονυχτία με τον τεράστιο Γιάννη Σπανό -
συνάντησα για πρώτη φορά την περίπτωση του ερμηνευτή Κώστα Τζιαγκούλα. Και
έπαθα πλάκα! Μιλάμε για ένα κράμα Κώστα Καράλη - Γιάννη Πουλόπουλου, και όχι, αυτό δεν ισχύει μόνο επειδή τυχαίνει να τραγουδά τραγούδια που έχουν ερμηνεύσει αυτοί.
Ο
άνθρωπος έχει μία μοναδική δυνατότητα μετάβασης από το λυρικό στοιχείο στη
ρωμαλέα λαϊκότητα, αλλά εκτός από τεχνική έχει και την πρώτη ύλη, το μέταλλο. Δεν
είναι τυχαίο ότι πριν από τον Σπανό του είχε εμπιστευτεί δεύτερες εκτελέσεις ο Γιώργος
Σταυριανός, αλλά από την άλλη αυτό δεν λέει και τίποτα αν σκεφτούμε πόσες και
πόσες φούσκες έχουμε δει στο πλάι άλλων μεγάλων ελλήνων συνθετών, στην
προσπάθεια των τελευταίων να βρουν πάτημα στο σήμερα.
Λάβετε υπόψη κατά την
κρίση σας ότι ο ήχος στα βίντεο είναι φρι-κτός και ο συγχρονισμός της ορχήστας έτσι κι έτσι, και ότι η πραγματική ερμηνευτική απόδοση
του Τζιαγκούλα - όπως τουλάχιστον τον άκουσα στην Απανεμιά - είναι 50% πάνω. Ειλικρινά,
είχα καιρό, πολύ καιρό, να ακούσω έναν ερμηνευτή ταγμένο αποκλειστικά στην
τέχνη του, την τέχνη της ερμηνείας. Ούτε ύφος δήθεν «καμμένου από τη μοίρα»
τραγουδοποιού, ούτε αστειάκια με το κοινό, ούτε
τραγούδια κομμένα στη μέση λες και βρίσκεσαι σε πρόβα, ούτε ουρλιαχτά μοιραίων groupies από κάτω, ούτε τέλος πάντων κάποια από τις δήθεν
άνετες βλακείες στις οποίες μας έχουν συνηθίσει ομότεχνοί του στα live τους.
Ο Τζιαγκούλας είναι και
τραγουδοποιός, αλλά αυτή την πτυχή του δεν την έχω γνωρίσει ακόμα· μπορεί να περιμένει!
Για την ώρα, απολαμβάνω έναν πειθαρχημένο, ταπεινό μα στιβαρό υπηρέτη της τέχνης
του Γιάννη Σπανού, έναν τραγουδιστή απ’ αυτούς που τόσο μας έχουν λείψει από το
ελληνικό τραγούδι κι από την καθημερινή μας ζωή.
ηρ.οικ.
ΥΓ: Κι ένα τραγουδάκι ερμηνευμένο από τον Τζιαγκούλα και απεσταλμένο ειδικά στον φίλο μου τον Δημήτρη που τον τρώνε τα Λονδίνα - και τα τρώει κι αυτός, λάχανο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου