ΒΙΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ
Ανέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις του συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου
Ενότητα: "Εσυ, ο χρονος, ο θανατος κι εγώ"
Επεισόδιο 21ο
Tεταρτη 25/11/2010
Τον τελευταιο καιρο γεμιζω τον χρονο μου “τρεχοντας” αυτο το εκπληκτικο computer game, το “Assassin’s Creed 2”. Κι’ οταν το χαρακτηριζω ως “καταπληκτικο” το εννοω, γιατι δεν ειναι μονο η πλοκη του που μπορει να με κραταει –η οποια σε τελευταια αναλυση ακολουθει τα προτυπα ενος κλασσικου περιπετειωδους ιστορικου μυθιστορηματος του στυλ “To Moναστηρι της Παρμας” ή ακομα, τα αναλογα του Dan Braun- αλλα και λογω του κοσμου που στηνει στην αναγεννησιακη Ιταλια, οπου, εκτος απο την τρισδιαστατη αναπαρασταση πολεων οπως η Φλωρεντια, η Τοσκανη, κλπ, υπαρχει κι’ ενα τεραστιο πληθος ανθρωπων καθε λογης –αντρες και γυναικες, καλογεροι, ευγενεις, πωλητες, αχθροφοροι, κλπ- που κινουνται διαρκως στους δρομους, που αλληλεπιδρουν με διαφορους τροπους με τον κεντρικο ηρωα –τους βλεπεις π.χ να τρομαζουν και να σκουντουφλανε οταν πεφτει πανω τους, να σχολιαζουν τις ενεργειες του, να ξυνονται, να φτερνιζονται, κλπ. Προκειται για μια μορφη artificial intelligence που δυσκολευομαι να καταλαβω πως εχει μπορεσει να προγραμματιστει και να χωρεσει μεσα σε ενα dvd. Η αισθηση της εμπλοκης που μου γεννα αυτο το game ειναι τελειως αναλογη με την αισθηση της ψυχολογικης εμπλοκης που μπορει να σου γεννα ενα βιβλιο, απο το οποιο δεν μπορεις να ξεκολλησεις μεχρι να το τελειωσεις. Προκειται λοιπον για μια μορφη τεχνης, που μονο καταχρηστικα μπορει να χαρακτηριστει ως “παιγνιδι”. Υπ’ αυτη την εννοια αλλωστε μπορει να θεωρηθει ως “game” και μια συμφωνια ή ενα κοντσερτο για πιανο, που μπορουν επισης να σου γεννουν μια αναλογη αισθηση συναισθηματικης και διανοητικης εμπλοκης.
Ειναι σιγουρο βεβαια πως πισω απ’ αυτη την φαινομενικα ακατανοητη πολυπλοκοτητα κρυβονται συγκεκριμμενοι αλγοριθμοι και κατασκευαστικες τεχνικες, ομως, ενω ειμαι σε θεση να αναγνωριζω και να κατανοω τετοιες τεχνικες, οταν βρισκομαι αντιμετωπος π.χ με ενα ιδιαιτερα πολυπλοκο συμφωνικο εργο –ακομα κι’ οταν δεν ειμαι σε θεση να τις εφαρμοσω εγω- στην περιπτωση ενος τετοιου computer game ομολογω πως εντυπωσιαζομαι, φυσικα λογω της αγνοιας μου. Σε καθε περιπτωση, διαπιστωνω πως με ενα αναλογο τροπο με τον οποιο η μουσικη κατασκευη ανεπτυξε με την παροδο του χρονου ενα ολο και μεγαλυτερο βαθμο δομικης πολυπλοκοτητας, λογω αθροιστικης συσσωρευσης επιμερους ευρηματων και καινοτομιων, ετσι κι’ αυτη η νεα μορφη τεχνης αναπτυσσει με την παροδο του χρονου –ενος επιταχυνομενου χρονου λογω της συγχρονης τεχνολογιας- ολο και μεγαλυτερους βαθμους δομικης πολυπλοκοτητας. Τουτο αποτελει αλλωστε κανονα ως προς τον τροπο αναπτυξης και εμπλουτισμου των συμβολικων κωδικων. Και εαν στην μουσικη οι παραγοντες που οδηγησαν στην καινοτομια σχετιζονται με την αναπτυξη της σημειογραφιας, με την βελτιωση των μουσικων οργανων, με την αυξανομενη συνθετοτητα των συμβολικων και ψυχολογικων της περιεχομενων και με τα ειδικα περιεχομενα που απεκτησε ο κοινωνικος ρολος των συνθετων, στην περιπτωση των λεγομενων computer games τετοιοι παραγοντες σχετιζονται με προοδους στους τομεις του software και του hardware, αλλα ισως και με καποια επισης αυξανομενη συνθετοτητα καποιων συμβολικων και ψυχολογικων περιεχομενων, τα οποια αντανακλουν βεβαια τα πολιτιστικα στερεοτυπα μιας σημερινης κοινωνιας εθισμενης και στις χολλυγουντιανες ταινιες. Αυτα τα στερεοτυπα ειναι πολυ πιο απλοϊκα απο εκεινα που οδηγησαν στην αναπτυξη της εντεχνης μουσικης, γιατι αντανακλουν τους τροπους σκεψης και συμπεριφορας κοινωνιων ενος μαζικου και εμπορευματοποιημενου πολιτισμου. Εαν ομως τα computer games ειχαν ως βασικο τους αποδεκτη -και αγοραστη- μια “καλλιεργημενη” αστικη ταξη, τοτε θα ακολουθουσαν σιγουρα κι’ αυτα μιαν αναλογη, πιο εκλεπτυσμενη πορεια. Ας μην ξεχναμε αλλωστε οτι κι’ η σημερινη μουσικη παραγωγη χαρακτηριζεται απο μια συμβολικη απλοϊκοτητα, που αντανακλα τα ιδια ψυχολογικα και νοηματικα στερεοτυπα αυτου του εμπορευματοποιημενου και μαζικοποιημενου πολιτισμου.
Παντως, μιλωντας γενικα, αυτα τα computer games αποτελουν πλεον μια μοντερνα μορφη τεχνης κι’ οποιος δεν το καταλαβαινει ειναι απλως “κολλημενος”. Εδω συμβαινει κατι αναλογο μ’ αυτο που συνεβηκε με τα synthesizers και με την δυσκολια αποδοχης τους απο τους “κολλημενους” oπαδους, τοσο της εντεχνης μουσικης, οσο και της Jazz. Ωστοσο, κανεις δεν μπορει να ισχυριστει οτι η “Celephais” π.χ, δεν αποτελει εργο εντεχνης μουσικης!
Μιχάλης Γρηγορίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου