2ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Δυτικής Αθήνας

2o αντιρατσιστικό φεστιβάλ Δυτικής Αθήνας
Σάββατο 4 & Κυριακή 5 Οκτωβρίου, από τις 6:00 µµ,
θέατρο Πέτρας, Πετρούπολη

Ένα διήµερο αλληλεγγύης για έναν κόσµο χωρίς διακρίσεις

Στο Θέατρο Πέτρας, στην πολύχρωµη και πολυπολιτισµική Δυτική Αθήνα θα συναντηθούµε για δεύτερη φορά µετανάστριες και µετανάστες, πρόσφύγες αλλά και Ελλήνες Ελληνίδες που διεκδικούµε έναν καλύτερο κόσµο.

Το Συντονιστικό αντιρατσιστικών και µεταναστευτικών οργανώσεων σας καλεί
• σε συζητήσεις και συναντήσεις,
• σε συναυλίες αφιερωµένες στις µουσικές του κόσµου µε µεταναστευτικά συγκροτήµατα,
• σε εικαστικά και πολιτιστικά δρώµενα από εναλλακτικές οµάδες αντίστασης και δηµιουργίας,
• σε εκθέσεις βιβλίων, φωτογραφιών και σκίτσων,
• σε πολυεθνικές κουζίνες, πάρτι και πολύχρωµες βραδιές

Oι κάτοικοι της Δυτικής Αθήνας, ανεξαρτήτου χρώµατος, θρησκείας, φυλής είµαστε κάτοικοι µιας υποβαθµισµένης περιοχής µε τεράστια προβλήµατα: Έλλειψη χώρων πρασίνου, ανύπαρκτη αστική υποδοµή, νέφος, φτώχεια και ανεργία. Ο ρατσισµός, ο εθνικισµός και η ξενοφοβία τρέφονται από την φτώχεια και την ανεργία, που στην περιοχή µας είναι σε πολύ ψηλό επίπεδο.

Ας µην ξεχνάµε πως νιώθει κάποιος όταν τον απορρίπτουν, του απαγορεύουν να ζει ισότιµα µε την υπόλοιπη κοινωνία. Όταν τον κάνουν να νιώθει µειονεκτικά. Όταν το ίδιο το κράτος τον χρησιµοποιεί για εργάτη στους Ολυµπιακούς αγώνες και τον απελαύνει όταν δεν τον χρειάζεται πια.
Ας µην ξεχνάµε τα 200.000 παιδιά των µεταναστών, που γεννιούνται στην Ελλάδα, αλλά για το ελληνικό κράτος δεν υπάρχουν.
Ας µην ξεχνάµε τους πρόσφυγες. Κυνηγηµένοι από καθεστώτα, από πολέµους για τα πετρέλαια και για την «δηµοκρατία», από γενοκτονίες προσπαθούν να πάρουν πολιτικό άσυλο, εισιτήριο για µια καλύτερη ζωή. Μόλις το 1,5% όσων αιτούνται άσυλο στη χώρα µας, καταφέρνουν να το πάρουν.
Ας µην ξεχνάµε τον ρατσισµό απέναντι στα άτοµα µε ειδικές ανάγκες, λόγω απουσίας υποδοµών αλλά και συνείδησης της µεγάλης πλειοψηφίας του κόσµου.
Ας µην ξεχνάµε τον σεξισµό που υφίστανται γυναίκες και οµοφυλόφιλοι-ες.
Ας µην ξεχνάµε την µη αποδοχή από την κοινωνία που βιώνουν οι πρώην φυλακισµένοι.
Ας µην ξεχνάµε ότι ρατσισµός είναι τελικά η ΜΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Όλοι αυτοί οι παραπάνω, οι σύγχρονοι «της γης οι κολασµένοι», πρέπει να οργανωθούν, να παλέψουν µαζί µε όλους τους υπόλοιπους για τα δικαιώµατά τους. Τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται µε αγώνες. Τέλος δεν ανεχόµαστε τις ρατσιστικές επιθέσεις σε µετανάστες και απαιτούµε την κήρυξη των νεοναζιστικών – φασιστικών οργανώσεων παράνοµων.

Για να ανθίσουν όλα τα λουλούδια, όλα τα χρώµατα.