Άγνωστα μέρη – του Σωτήρη Κακίση
1.
μέσα στο στόμα μου βρέχει, σε τοπίο άλλων εποχών τα δόντια μου σαν στέγες θορυβώδεις για τη βροχή ακίνητα στέκονται, χωρίς φως. μέσα στο στόμα μου αυτή η βροχή χορεύει με το σάλιο μου τους πιο τρελούς χορούς, χτυπάει τα πόδια της η βροχή πάνω στη γλώσσα μου που για λίγο λιμνάζει, στα ούλα μου ανεβαίνει, τα δόντια μου τειχάκια σκηνικού υπέροχου η βροχή τα νομίζει, τα βλέπει. ο Τζιν Κέλι στο στόμα μου μέσα όλη αυτή την ώρα είναι, ξεκουράζεται.
2.
αυτό το δάσος από μουσικές που βλέπω, που ακούω τώρα μπροστά μου, σαν κάθε δέντρο του άλλο, άλλος σκοπός, το καθένα τη δική του μελωδία, τη δική του αδυναμία σαν σε συμφωνίας την άκρη χαμηλόφωνα παίζοντας, τις νότες της δίπλα στις υπόλοιπες νότες όσο γίνεται πιο παράταιρα κρατώντας, δάσος αχανές με χίλια δέντρα το καθένα του αλλιώς, αυθύπαρκτο, σημαδεμένο. δέντρα με μουσικές που φαίνονται, στα κλαδιά τους πάνω κελαηδήματα των δέντρων για τα δέντρα.
3.
ο Δίας ο θεός στον θρόνο του με κοιτάει, κατεβαίνει κι έρχεται προς το μέρος μου, παράξενα περπατώντας, παράξενα ντυμένος, σαν με ρούχα ολόχρυσα, σαν με περπάτημα χωρίς έδαφος από κάτω του, σαν το περπάτημα και αυτά που φοράει σαν άνθρωπος όλα μαζί, σαν άνθρωπος όσο με πλησιάζει περισσότερο, σαν ο πατέρας μου για λίγο αναστημένος. ο ίδιος ο πατέρας μου, ο άνθρωπος, με τον Δία όμως τώρα πια σ’ άγνωστα μέρη γνωστός.
4.
εκεί στην πίσω πλευρά στην Αντίπαρο, προς το Σιφνέικο, σ’ εκείνο τον δρόμο, το φάντασμά μου σχεδόν κάθε βράδυ, όχι νύχτα, γλυκά περπατάει, όλο χαμόγελα περπατάω. εκεί, μετά την πύλη της πλατείας, νομίζω πως πολλά φαντάσματα περπατάνε, περπατάμε, χωρίς να εμποδίζουμε ο ένας τον άλλον, το ένα το άλλο. ανάμεσα το ένα φάντασμα στο άλλο, διαμέσου του, άυλα αλλά με όλα μας, με όλα μου τα αισθήματα, τις πολλές εκεί σκέψεις μου. σκέψεις μας.
***
Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή του Σωτήρη Κακίση Άγνωστα μέρη. Περιέχονται στο νέο Ημερολόγιο του 2026 των εκδόσεων Εν Πλώ με τα έργα του Χρήστου Κεχαγιόγλου.
